Εστιατόριο To Restaurant Bar στο Γκάζι

To Το Restaurant Bar είναι ένας χώρος που επισκέπτομαι εδώ και αρκετά χρόνια και είναι ένα από τα λίγα εστιατόρια στο Γκάζι που δεν έχουν παρασυρθεί από τον πανζουρλισμό του Γκαζοχωρίου και διατηρούν το αρχικό ύφος της περιοχής, που στο ξεκίνημα της δεκαετίας ήταν κλασάτη και ψαγμένη στυλιστικά. Ίσως επειδή είναι κάπως απομονωμένο από την περαντζάδα, στο τέρμα της οδού Τριπτολέμου και παρόλο που παραδίπλα έχει πολλά μπαράκια που παίζουν εκκωφαντική μουσική, αυτό παραμένει ήπιων τόνων.
Ο χώρος είναι ιδιαίτερα κομψός και καλαίσθητος. Η κουζίνα είναι θεατή, αλλά κλειστή με τζάμι. Επικρατούν γήινοι τόνοι, καφέ, γκρι και λευκό. Τα τραπέζια είναι στρωμένα με λευκά τραπεζομάντηλα (always a plus) και οι καρέκλες είναι ντυμένες με τουίντ ύφασμα σε χρώματα τιρκουάζ, πορτοκαλί και μαύρο. Πολύ ενδιαφέροντα είναι και τα τεράστια φωτιστικά που κρέμονται από το ταβάνι, ενώ σε διάφορα σημεία είναι τοποθετημένα φωτιστικά δαπέδου με αμπαζούρ, που με το χαμηλό φωτισμό τους κάνουν ωραία και χαλαρή ατμόσφαιρα. Η μουσική είναι κυρίως jazz, και είναι σε εξαιρετικά χαμηλή ένταση. Μ' αρέσει, εντωμεταξύ, τρομερά και το λογότυπο του μαγαζιού, μ' αυτό το όμικρον που κυκλώνει το ταυ...
Το μενού έχει το μήκος που θα ήθελα να βλέπω σε κάθε εστιατόριο. Μικρό και περιεκτικό, αρκετές επιλογές για όλα τα γούστα, αλλά όχι σαράντα μέτρα πιάτα σε κάθε κατηγορία, και οι περιγραφές είναι πολύ εύστοχες. Η κουζίνα είναι αυτό που θα λέγαμε ευρωπαϊκή, με όμορφες γαλλικές τάρτες, γερμανικού τύπου ψητά κρέατα και ιταλικά ζυμαρικά να επικρατούν.
Έχω επίσης να σημειώσω πως, αν και το εστιατόριο γενικά είναι ακριβό, η κοστολόγηση των ορεκτικών και των σαλατών είναι πολύ λογική (8-12 ευρώ αν θυμάμαι καλά), πράγμα που σου επιτρέπει άνετα να πάρεις και πρώτο πιάτο, ενώ σε άλλα εστιατόρια φθηνότερης κατηγορίας -ακόμα και σε απλές τρατορίες, ας πούμε- βλέπουμε συχνά την τιμή της σαλάτας να είναι κολλημένη ανεξήγητα στα 11 και τα 12 ευρώ.
Εμείς ξεκινήσαμε με μια σούπα με κολοκύθα, πορτοκάλι και γαρίδα (9 ευρώ), που ήταν πολύ νόστιμη. Ο συνδυασμός των υλικών ήταν πετυχημένος και η βελουτέ υφή επίσης πολύ καλή. Το μόνο που έχω ίσως να της προσάψω είναι πως θα ήθελα λιγότερο πορτοκάλι, για να μην επικαλύπτει η οξύτητά του τη γλυκύτητα της κολοκύθας, αλλά αυτό ίσως είναι και κάτι υποκειμενικό. Στη συνέχεια, η σαλάτα με ανάμεικτα φύλλα σαλάτας, λιωμένο κατσικίσιο τυρί και καραμελωμένο κρεμμύδι (9 ευρώ) ήταν συμπαθητική, αλλά χρειαζόταν οπωσδήποτε περισσότερο ντρέσινγκ, γιατί δεν γλιστρούσε. Θυμάμαι επίσης πως στο To Restaurant Bar είχα δοκιμάσει κάποτε και μια πράσινη σαλάτα με λιωμένο camembert και ποσαρισμένο αχλάδι (αν δεν με απατά η μνήμη μου), που με είχε αφήσει με πολύ καλύτερες εντυπώσεις (είχε γίνει και μια σχετική σφαγή στο τραπέζι για το ποιος θα πρωτοφάει το camembert).
Σημειώνω εντωμεταξύ, πως από τη wine list, που είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, ζητήσαμε το Baron Philippe de Rothshild Merlot vin de pays d'Oc, που ήταν ωραιότατο, αν και η φιάλη που μας έφεραν ήταν του 2007 ενώ στον κατάλογο έλεγε 2005. (Όχι ότι θα τα χαλάσουμε εκεί, διότι δεν έχω δα και τον ουρανίσκο ή τις γνώσεις οινολογίας που θα με έκαναν να αντιληφθώ γευστικά τη διαφορα, αλλά κανονικά αυτό έπρεπε να αναφερθεί κάπως, για να κρατάμε και τους τύπους.)
Από τα κυρίως, παραγγείλαμε καταρχάς το στήθος ψητής πάπιας με γερμανικό ξινολάχανο, τρίγωνα πολέντας και σος κόκκινου κρασιού με αστεροειδή γλυκάνισο (18 ευρώ). Η σος ήταν ωραιότατη και ήταν μάλλον το πιο θετικό κομμάτι του πιάτου, αλλά το κρέας της πάπιας, αν και σωστά και όπως ζητήθηκε ψημένο, ήταν εξαιρετικά σκληρό. Επίσης, η σάλτσα ήταν πολύ λίγη ποσοτικά για να δέσει όλο το πιάτο και η πολέντα, που είναι γενικά ένα στεγνό συνοδευτικό, δεν κατέβαινε εύκολα, ενώ και το ξινολάχανο ήταν μικρό σε ποσότητα. Αυτό το θέμα με τη γαρνιτούρα των πιάτων ήταν πάντα κάτι που με απασχολούσε έντονα, καθώς βρίσκω ιδιαίτερα εκνευριστικό η ποσότητα των συνοδευτικών συστατικών του πιάτου να μην είναι σε ποσοτική ισορροπία με το κύριο υλικό του, και εδώ δυστυχώς αυτό συνέβαινε. Από τα κυρίως πιάτα επιλέξαμε επίσης τις παπαρδέλες με ελληνική λευκή τρούφα και κρέμα mascarpone (14 ευρώ). Το πιάτο αυτό ήταν συμπαθητικό, αλλά δεν σε απογείωνε, διότι η κρέμα, αν και ακουγόταν ωραία στην περιγραφή, έπνιγε κάπως τη λεπτή γεύση της τρούφας. Ωστόσο, σημειώνω πως βρίσκω πολύ καλή την κοστολόγηση του πιάτου και επίσης με χαροποίησε η επιλογή ελληνικού προϊόντος για την εκτέλεση της συνταγής.
Όσο παράδοξο και αν ακούγεται, μετά από όλα αυτά, είχαμε και χώρο για επιδόρπιο και έτσι παραγγείλαμε το ποσέ αχλάδι με παγωτό βανίλια και toffee (8 ευρώ). Αν και ήταν νοστιμότατο και το καταβροχθίσαμε σε χρόνο dt (ενώ παράλληλα λέγαμε συνέχεια ο ένας στον άλλο "Αγάπη μου, θες αχλάδι;" αλά Μπάρκουλης και χαχανίζαμε ακατάπαυστα), ιδανικά θα ήθελα λιγότερη καραμέλα, γιατί έπνιγε κάπως το αχλάδι, αλλά και πάλι αυτά είναι γούστα, διότι εμένα τείνουν να μου αρέσουν τα κάπως "άγλυκα γλυκά".
Γενικά, νομίζω πως κατά καιρούς έχω δοκιμάσει στο Το Restaurant Bar κυρίως πιάτα πολύ πιο ενδιαφέροντα συνολικά και πολύ πιο συγκροτημένα γευστικά. Νομίζω, πάντως, πως τα πρώτα πιάτα του είναι συνήθως πολύ πιο δυνατά από τα κυρίως, και ειδικά οι τάρτες και τα risotti του. Εννοείται, βέβαια, πως στην περίπτωση αυτή τα κριτήριά μου είναι πιο αυστηρά από ό,τι συνήθως, γιατί το εστιατόριο είναι και υψηλότερης κατηγορίας... Παρά τις όποιες παρατηρήσεις μου, θα συνεχίσω να το επισκέπτομαι τακτικά. Το φαγητό του είναι πολύ καλό (αν και υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης) και το μεγαλύτερο ατού του είναι ότι αυτό συνδυάζεται με ένα όμορφο και ευχάριστο περιβάλλον.

Ετυμηγορία: Όμορφος χώρος και ευρωπαϊκές γεύσεις στην άκρη του Γκαζιού, μακριά από τον πανζουρλισμό.
Κουζίνα: ευρωπαϊκή
Τιμές: 35-55 ευρώ το άτομο. (Εμείς πληρώσαμε 44 το άτομο, αλλά με μπουκάλι κρασί που το μοιραστήκαμε δύο άτομα και με πολύ πλήρη παραγγελία, με πρώτο, δεύτερο πιάτο και επιδόρπιο.)
Crowd: Ηλικίες 30-60 ετών, κλασάτος κόσμος. Παρόλο που το Το συχνά φιλοξενεί μεγάλες παρέες, ποτέ δεν έχει φασαρία. Εξαίρεση αποτελούσε στην τελευταία μας επίσκεψη ένας κύριος στο πίσω τραπέζι, του οποίου η συμπεριφορά ήταν εντελώς ετερόκλητη με το ύφος του χώρου, αφού δεν έπαυε να εκδηλώνει βροντοφωνάζοντας κάθε τόσο τον ενθουσιασμό του για κάθε τι. Στον σερβιτόρο είπε (σε ντεσιμπέλ λαχαναγορίτη), "Φίλε μου, μ' έχεις τρελάνει μ' αυτές τις μαγκιές που μου κάνεις, σου το λέω!" (νόμιζα ότι θα του δώσει και μια στην πλάτη, αλλά nope), ενώ όταν κάλεσε τη σεφ για να τη συγχαρεί, την υποδέχτηκε ως εξής: "Γεια σου κουκλάρα μου, να σου πω, αυτό το πιατάκι με τον μπακαλιάρο ήταν τέλειο, πανέμορφο!" Παιδιά, μα το Θεό. Δεν τα βγάζω από το μυαλό μου.

Διεύθυνση: Τριπτολέμου 43 και Ορφέως 20, Γκάζι
Τηλ: 210 34 52 052

Y.Γ. Η φωτογραφία είναι από το site του εστιατορίου, όπου μπορείτε να δείτε και το πλήρες μενού. Αν και μάλλον έχει αρκετό καιρό να ανανεωθεί, θα πάρετε τουλάχιστον μια ιδέα.