CSI Las Vegas: επίλυση φόνου σε σκοτεινό εστιατόριο

Σε συνέχεια του άρθρου για τα σκοτεινά εστιατόρια, μελέτησα το σενάριο του επεισοδίου του CSI Las Vegas με τίτλο "Α la Cart" (8η σεζόν, 2ο επεισόδιο) και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να μεταφράσω μερικές ζουμερές σκηνές και να τις μοιραστώ μαζί σας.
Για όποιον δεν έτυχε να διαβάσει το σχετικό post (Κάλλιο αργά, παρά ποτέ, όμως, χαχα!), στο επεισόδιο αυτό διαδραματίζεται μια δολοφονία την ώρα του δείπνου σε ένα εστιατόριο, στο οποίο το concept είναι ότι οι θαμώνες δειπνούν στο απόλυτο σκοτάδι, προκειμένου η απουσία όρασης να οξύνει τις υπόλοιπες αισθήσεις τους και άρα να κάνει τη γευστική τους εμπειρία εντονότερη.
Η Κάθριν, ο Γουόρικ (Ααααχ, αυτός ο Γουόρικ...) και ο επιθεωρητής Μπρας έχουν αναλάβει την επίλυση της υπόθεσης του φόνου του διάσημου εκδότη του περιοδικού Hux, που υπονοείται ότι είναι κάτι σαν το Playboy και ο ιδιοκτήτης του είναι λίγο-πολύ ένα alter ego του Χιου Χέφνερ, μόνο που αντί για Bunnies, δηλαδή Κουνελάκια, έχει Kitties, τουτέστιν Γατούλες.
Ο μακαρίτης λεγόταν Χάμπτον Χάξλεϊ και το περί ου ο λόγος εστιατόριο έχει το όνομα "Blind", ενώ η ιδιοκτήτρια του εστιατορίου ονομάζεται Πίπα Σάντσεζ (ασχολίαστο το βαφτιστικό, παρακαλώ).

Βρισκόμαστε στον τόπο του εγκλήματος, όπου έχει ανακαλυφθεί το πτώμα από την αστυνομία. Ο αστυνομικός Ντέιβιντ Φίλιπς βρίσκεται ήδη στον χώρο και κατατοπίζει τους CSIs Κάθριν και Γουόρικ, που μόλις έχουν φτάσει.

Κάθριν: Τι εξετάζουμε;
Ντέιβιντ Φίλιπς: Τραύμα από τρύπημα. Δεν υπάρχει αποτύπωμα κάννης.
Κάθριν: Άρα μάλλον δεν είναι από πυροβολισμό. Μαχαίρωμα;
Ντέιβιντ: 'Ισως. Πέρασε από τον κρόταφο και εισχώρησε στον εγκέφαλο. Τα κακάρωσε μέσα σε δευτερόλεπτα.
Γουόρικ: Τόσο κόσμο είχε το εστιατόριο. 'Ολο και κάποιος θα είδε κάτι.
Μπρας: Όχι ακριβώς. Αυτή εδώ είναι η τελευταία λέξη της μόδας: δείπνο στο σκοτάδι.
(Ο Μπρας σβήνει τα φώτα του μαγαζιού με ένα τηλεχειριστήριο. Επικρατεί απόλυτο σκοτάδι.)
Μπρας: Οι σερβιτόροι είναι τυφλοί. Κανένας δεν βλέπει τίποτα. Παιχνιδάκι, έτσι;
(Ακούγονται τα βήματα κάποιου που φεύγει.)
Κάθριν: Έφυγε;
Γουόρικ: Έτσι νομίζω.
Ντέιβιντ Φίλιπς: Παιδιά; Έχουμε ένα πτώμα εδώ.

Επόμενη σκηνή:
Ένας μαυροντυμένος σερβιτόρος περνάει κρατώντας έναν δίσκο με φαγητό. Ο δίσκος είναι φωτισμένος σαν έργο τέχνης. Ενώ περπατάει ο σερβιτόρος, εξαφανίζεται και μένει μόνο το φαγητό.

Πίπα Σάντσεζ: Το δείπνο θα έπρεπε να είναι μια εμπειρία σαν την όπερα ή την τέχνη. Πρέπει να θρέφει και την ψυχή εκτός από την κοιλιά. Πρέπει να το μυρίζεις, να το αγγίζεις και να το αφήνεις να ξεκουράζεται επάνω στη γλώσσα σου. Πουλάω αισθησιασμό εδώ. Ενθαρρύνω τον κόσμο να τρώει με τα χέρια του. Η υφή είναι απολύτως ουσιώδης. Το αλμυρό, σαρκώδες κρέας του αστακού, βουτηγμένο σε κρεμώδες ραφινέ γαλλικό βούτυρο. Η χυμώδης, γεμάτη σπόρους σάρκα και το σφιχτό περίβλημα ενός φρέσκου σύκου βουτηγμένου στο μέλι. Η γλώσσα αντιλαμβάνεται τέσσερις βασικές γευστικές κατηγορίες: αλμυρό, γλυκό, πικρό, ξινό. Και έχει πάνω από 10.000 γευστικούς κάλυκες, καθένας από τους οποίους είναι σε άμεση σύνδεση με το κέντρο ευχαρίστησης του εγκεφάλου, που ενεργοποιεί τις ενδορφίνες. Η αίσθηση που μας προκαλεί το καλό φαγητό είναι παρόμοια χημικά με το να "φτιάχνεσαι" με ναρκωτικά.
Μπρας: Και από ό,τι φαίνεται, εξίσου επικίνδυνη.

Στο μεταξύ, ο Γουόρικ και η Κάθριν περισυλλέγουν στοιχεία στον τόπο του εγκλήματος, όπου ο Γουόρικ βρίσκει ένα ζευγάρι κυάλια.

Γουόρικ: Σβήνεις λίγο τα φώτα;
Η Κάθριν σβήνει τα φώτα. Επικρατεί και πάλι απόλυτο σκοτάδι και η Κάθριν γελάει νιώθοντας αμήχανη, ενώ ο Γουόρικ την κοιτάζει μέσα από τα κυάλια, που είναι νυχτερινής οράσεως.
Κάθριν: Συγγνώμη, αλλά είναι εντελώς χαζή ιδέα για εστιατόριο. Εγώ θέλω να βλέπω τι τρώω.
Ο Γουόρικ πλησιάζει την Κάθριν σε απόσταση 5 εκατοστών, αλλά εκείνη δεν τον βλέπει.
Γουόρικ: Εγώ βλέπω μια χαρά.
Κάθριν: Πού είσαι;
Γουόρικ: Εδώ.
Κάθριν: Α.
(Ο Γουόρικ κι η Κάθριν είναι πρόσωπο με πρόσωπο. Η έλξη μεταξύ τους είναι ολοφάνερη.)
Κάθριν: Γεια.
Γουόρικ: Γεια.
Τα φώτα ανάβουν.
Κάθριν: Κυάλια νυχτερινής όρασης;
Γουόρικ: Ναι, κάποιος τα ξέχασε εδώ.
Κάθριν: Μ' αυτά δεν χάνεται τελείως το νόημα του να δειπνείς στο σκοτάδι;
Γουόρικ: Εκτός αν δεν έχεις έρθει για να φας.

Στη συνέχεια, τα στοιχεία υποδεικνύουν ότι η Πίπα Σάντσεζ ενδέχεται να είναι η δολοφόνος και ο Μπρας την ανακρίνει, με το γνωστό απολαυστικό, σαρκαστικό του υφάκι.

Μπρας: Κυρία Σάντσεζ, οι Γατούλες μας είπαν ότι εσείς κι ο Χάξλεϊ είχατε τσακωθεί. Παράξενο που δεν το αναφέρατε.
Πίπα Σάντσεζ: Δεν το ανέφερα, γιατί έγινε πολύ παλιά. Πριν δώδεκα χρόνια, ένας μισογύνης μου είπε ότι καλά θα έκανα να τρώω λιγότερο. Και σήμερα έχω ένα φοβερό εστιατόριο στη λεωφόρο Στριπ και δύο συμβόλαια για μαγαζιά στο Λος Άντζελες και το Σικάγο. Νομίζω πως νίκησα στη μάχη.
Μπρας: Μιλήσατε με τον Χάξλεϊ χτες βράδυ;
Πίπα Σάντσεζ: Είχε κάνει κράτηση με ψευδώνυμο. Δεν ήξερα καν ότι ήταν εδώ. Κύριε Μπρας, ξέρετε γιατί ξεκίνησα αυτό το εστιατόριο;
Μπρας: Όχι. Πείτε μου.
Πίπα Σάντσεζ: Γιατί ερωτεύτηκα έναν άνθρωπο που ήταν τυφλός. 'Εσβηνε τα φώτα και με τάιζε. Όταν στερείσαι μία αίσθηση, οι υπόλοιπες οξύνονται. Επικεντρωνόμουν μόνο στη γλώσσα μου. Ήταν ιδιοφυές! Και μετά, πέθανε. Το εστιατόριο αυτό είναι ένας φόρος τιμής σε εκείνον και στη σχέση μας.
Μπρας: Τι συγκινητικό.
Πίπα Σάντσεζ: Δεν θέλω να φανώ αναίσθητη, αλλά ένας φόνος, ειλικρινά, θα ήταν κακό πράγμα για τις δουλειές...