Φαίνεται πως τελευταία η μόδα αγαπάει όλο και περισσότερο το φαγητό. Όχι, δεν μιλάω για αποστεωμένες μοντέλες που επιμένουν στις συνεντεύξεις τους για το πόσο τους αρέσει να τρώνε και πόσο μεγάλη αδυναμία έχουν στο junk food. Ούτε για το πως ο Jean Paul Gaultier αποφάσισε στην τελευταία εβδομάδα μόδας του Παρισιού να χρησιμοποιήσει την αφρατούλα -ας το θέσουμε έτσι- τραγουδίστρια Beth Ditto ανάμεσα στα υπόλοιπα μοντέλα που παρουσίασαν την τελευταία κολε
ξιόν του (βλ. φωτό, η Ditto και ο Gaultier). Αναφέρομαι σε αληθινά τρόφιμα και στο πώς αυτά μπορούν να μεταμορφωθούν σε prêt-à-porter συνολάκια που θα κλέψουν την παράσταση.
Την αρχή έκανε η Lady Gaga με το περiβόητο meat dress που φόρεσε στα VMA (ναι, αυτό με τα ωμά κοψίδια, που 'χε και ασορτί meat-Uggs και fascinator πάνω στην γκλάβα). Εγώ ακόμα βέβαια δεν έχω καταφέρει να καταλάβω τι ήθελε να πει με αυτή της την επιλογή, αλλά μάλλον ούτε και η ίδια. Πολλοί, δε, που ήταν vegetarian ή vegan το θεώρησαν προσβολή εναντίον της χορτοφαγίας ως τρόπου ζωής. Τώρα, βέβαια, εδώ που τα λέμε, κι εγώ, που ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί να θέλει κανείς να γίνει χορτοφάγος ("Meat, goooood!", που λέει κι ο Joey Tribbiani), κάπως έτσι το εξέλαβα το statement της Λαίδης. Ωστόσο, στην εκπομπή της Ellen de Generis όπου εμφανίστηκε ως καλεσμένη, δήλωσε ότι οπωσδήποτε δεν ήταν κάτι που έ
γινε από έλλειψη σεβασμού προς οποιονδήποτε είναι vegetarian ή vegan (συμπεριλαμβανομένης και της Ellen, παρεμπιπτόντως), γιατί θεωρεί τον εαυτό της το πιο "judgement-free human being" επάνω στη Γη. Η επόμενή μου σκέψη ήταν πως επρόκειτο για κάποιου είδους φεμινιστικό ακτιβισμό, του τύπου, "Είμαι γυναίκα, όχι κρέας", διότι υπάρχει και το γνωστό φαλλοκρατικό ανέκδοτο "Πώς λέγεται το άχρηστο κομμάτι κρέας γύρω από το αιδοίο;-Γυναίκα" (κυρίες μου, συγγνώμη που το επανέλαβα). Η Gaga, πάντως εξήγησε ότι το φόρεμα έχει πολλές ερμηνείες (άρα μπορεί να είχα και δίκιο), αλλά για την ίδια έχει το εξής: "Αν δεν πατήσουμε πόδι για τα πιστεύω μας και δεν αγωνιστούμε για τα δικαιώματά μας, σύντομα το μόνο μας δικαίωμα θα είναι το κρέας πάνω στα κόκκαλά μας." Bγάλτε τα συμπεράσματά σας μόνοι σας, εγώ δεν το πιάνω το υποννοούμενο, αλλά Lady Γκαγκαούγκαγκα είναι αυτή, ό,τι θέλει λέει και κυρίως ό,τι θέλει φοράει. Παρόλα αυτά, δεν μπορώ να πω ότι τα τρελά outfits της Gaga δεν με διασκεδάζουν και όποιος δεν παραδεχτεί έστω αυτό, νομίζω ότι δεν είναι απόλυτα ειλικρινής.
Πάνω, λοιπόν, που νόμιζα ότι το θέμα φαγητό και ρούχα τελείωνε εκεί, ανακάλυψα ένα φωτογραφικό project του Ted Sebarese με τίτλο "Hunger Pains", για τις ανάγκες του οποίου έντυσε γυναίκες και άντρες με τρόφιμα. Εδώ που τα λέμε, πάντα ήθελα ένα top με τεράστια shoulder pads από καρβέλια ψωμιού. Επίσης, ελπίζω τα waffle pants του κυρίου δεξιά να μην γίνουν ποτέ τάση.
Και μετά, υπάρχει και ο Fulvio Bonavia, που δημιούργησε πραγματικά αξεσουάρ μόδας από φαγώσιμα για το βιβλίο του "A Matter of Taste". Τα αντικείμενα δεν διήρκεσαν και πολύ, όπως είναι φυσικό, αλλά οι φωτογραφίες του συνεχίζουν να λατρεύονται από τους απανταχού foodies και λάτρεις της haute couture. Τσάντες από βατόμουρα (ειδικά η κάτω δεξιά, με τα blackberries θυμίζει Chanel) και από κομμάτια παρμεζάνας, αλλά και κοσμήματα από προσούτο. Yummy.
Βέβαια, υπάρχουν κι αυτοί που απλώς εμπνέονται από τα τρόφιμα για τις fashionable δημιουργίες τους, όπως η Stilton Cheese makers Association που ανέθεσε σε έναν σχεδιαστή τη δημιουργία μιας τουαλέτας εμπνευσμένης από το τυρί stilton, φτιαγμένη όμως, αντ' αυτού, από υφάσματα μπροκάρ και σιφόν στις αποχρώσεις του κρεμ και του μπλε. Το φόρεμα παρουσιάστηκε στην τελευταία εβδομάδα μόδας του Λονδίνου, για την κολεξιόν άνοιξη/καλοκαίρι 2011.
Πάνω απ' όλα, όμως, μ' αρέσει το στρατηγικά τοποθετημένο κομμάτι τυριού κάτω από τη μασχάλη του μοντέλου. Κάτι ιδέες που έχουν αυτοί οι Βρετανοί... Μα φυσικά, σου λέει, γιατί να μην θες να συσχετίσεις ένα μουχλιασμένο τυρί με μια κομψή και όμορφη γυναίκα; Απόλυτα λογικό. 'Oτι οι Βρετανοί είναι κομματάκι βαρεμένοι είναι γνωστό, βέβαια, διότι αλλιώς δεν υπάρχει απολύτως καμία εξήγηση για το φαινόμενο Άσκοτ, όπου, φυσικά, θα βρείτε κάθε χρόνο άφθονα καπέλα εμπνευσμένα -μεταξύ πολλών άλλων- από πάσης φύσεως φαγώσιμα.
Για παράδειγμα, το chapeau της κυρίας αριστερά, με τα σάντουιτς με νεροκάρδαμο είναι μεν ωραιότατο, αλλά σίγουρα δεν πιάνει μία μπροστά στην κυρία δεξιά, με το καπέλο stilton. Απορώ πώς στο καλό η Stilton Cheesmakers Association δεν σκέφτηκε να προσεγγίσει την εν λόγω κυρία όταν αποφάσισε να δημιουργήσει το stilton dress, προκειμένου να συμπληρώσει το outfit με αυτό το καπέλο.
Αλλά για να μην λέτε ότι όταν το φαγητό και η μόδα αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους το αποτέλεσμα θα είναι απαραιτήτως κιτς (έως και καρακίτς), υπάρχει και ο γνωστός σχεδιαστής Jason Wu, που εμπνεύστηκε, λέει, από το πιάτο ζυμαρικών με φέτες φρέσκιας λευκής τρούφας που έτρωγε και δημιούργησε την "truffle skirt", τη φούστα-τρούφα δηλαδή (πώς λέμε φούστα-μπλούζα; καμία σχέση). Όπως εξήγησε, τα σχήματα και τα χρώματα του πιάτου αυτού τον σαγήνευσαν και έσπευσε να το φωτογραφήσει. Ο εστιάτορας θα νόμιζε ότι είναι κανένας τρελαμένος food blogger, από αυτούς που φωτογραφίζουν ό,τι τρώνε και το δημοσιεύουν στο Flickr. Πού να 'ξερε ο έρμος ότι η pasta του θα κατέληγε να γίνει το πιο ακριβό πιάτο ζυμαρικών του κόσμου και ότι μοντέλα θα σεργιάνιζαν στην πασαρέλα φορώντας φούστες εμπνευσμένες από το λατρεμένο από τους ανα την υφήλιο food lovers αυτόν τον περιζήτητο μύκητα; Εντάξει, ξέραμε ότι η λευκή τρούφα είναι ακριβή, αλλά όχι κι έτσι!
Για να είμαστε, όμως, δίκαιοι, και για την ιστορία της υπόθεσης, πρώτη απ' όλους-όλους-όλους, την ιδέα για περιβολή με φαγώσιμα την είχε η διάσημη χορεύτρια Josephine Baker, που στο ξακουστό καμπαρέ Folies Bergère του Παρισιού, χόρευε -τη δεκαετία του '20, παρακαλώ!- γυμνόστηθη φορώντας μια μίνι φούστα από μπανάνες, για το νούμερό της με τίτλο "Dance Sauvage".
Εντάξει, σύμφωνοι, οι μπανάνες του κοστουμιού της ήταν πλαστικές, αλλά αν ζούσε σήμερα, είμαι σίγουρη πως θα χρησιμοποιούσε αληθινές, ζουμερές chiquita και τότε η Lady Gaga θα έτρωγε τη σκόνη της.
P.S.1 Για περισσότερες φωτογραφίες του Bonavia, δείτε εδώ.
P.S.2 Και ιδού και το βίντεο από την επίσκεψη της Gaga στην De Generis.
ξιόν του (βλ. φωτό, η Ditto και ο Gaultier). Αναφέρομαι σε αληθινά τρόφιμα και στο πώς αυτά μπορούν να μεταμορφωθούν σε prêt-à-porter συνολάκια που θα κλέψουν την παράσταση.Την αρχή έκανε η Lady Gaga με το περiβόητο meat dress που φόρεσε στα VMA (ναι, αυτό με τα ωμά κοψίδια, που 'χε και ασορτί meat-Uggs και fascinator πάνω στην γκλάβα). Εγώ ακόμα βέβαια δεν έχω καταφέρει να καταλάβω τι ήθελε να πει με αυτή της την επιλογή, αλλά μάλλον ούτε και η ίδια. Πολλοί, δε, που ήταν vegetarian ή vegan το θεώρησαν προσβολή εναντίον της χορτοφαγίας ως τρόπου ζωής. Τώρα, βέβαια, εδώ που τα λέμε, κι εγώ, που ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί να θέλει κανείς να γίνει χορτοφάγος ("Meat, goooood!", που λέει κι ο Joey Tribbiani), κάπως έτσι το εξέλαβα το statement της Λαίδης. Ωστόσο, στην εκπομπή της Ellen de Generis όπου εμφανίστηκε ως καλεσμένη, δήλωσε ότι οπωσδήποτε δεν ήταν κάτι που έ
γινε από έλλειψη σεβασμού προς οποιονδήποτε είναι vegetarian ή vegan (συμπεριλαμβανομένης και της Ellen, παρεμπιπτόντως), γιατί θεωρεί τον εαυτό της το πιο "judgement-free human being" επάνω στη Γη. Η επόμενή μου σκέψη ήταν πως επρόκειτο για κάποιου είδους φεμινιστικό ακτιβισμό, του τύπου, "Είμαι γυναίκα, όχι κρέας", διότι υπάρχει και το γνωστό φαλλοκρατικό ανέκδοτο "Πώς λέγεται το άχρηστο κομμάτι κρέας γύρω από το αιδοίο;-Γυναίκα" (κυρίες μου, συγγνώμη που το επανέλαβα). Η Gaga, πάντως εξήγησε ότι το φόρεμα έχει πολλές ερμηνείες (άρα μπορεί να είχα και δίκιο), αλλά για την ίδια έχει το εξής: "Αν δεν πατήσουμε πόδι για τα πιστεύω μας και δεν αγωνιστούμε για τα δικαιώματά μας, σύντομα το μόνο μας δικαίωμα θα είναι το κρέας πάνω στα κόκκαλά μας." Bγάλτε τα συμπεράσματά σας μόνοι σας, εγώ δεν το πιάνω το υποννοούμενο, αλλά Lady Γκαγκαούγκαγκα είναι αυτή, ό,τι θέλει λέει και κυρίως ό,τι θέλει φοράει. Παρόλα αυτά, δεν μπορώ να πω ότι τα τρελά outfits της Gaga δεν με διασκεδάζουν και όποιος δεν παραδεχτεί έστω αυτό, νομίζω ότι δεν είναι απόλυτα ειλικρινής.Πάνω, λοιπόν, που νόμιζα ότι το θέμα φαγητό και ρούχα τελείωνε εκεί, ανακάλυψα ένα φωτογραφικό project του Ted Sebarese με τίτλο "Hunger Pains", για τις ανάγκες του οποίου έντυσε γυναίκες και άντρες με τρόφιμα. Εδώ που τα λέμε, πάντα ήθελα ένα top με τεράστια shoulder pads από καρβέλια ψωμιού. Επίσης, ελπίζω τα waffle pants του κυρίου δεξιά να μην γίνουν ποτέ τάση.
Και μετά, υπάρχει και ο Fulvio Bonavia, που δημιούργησε πραγματικά αξεσουάρ μόδας από φαγώσιμα για το βιβλίο του "A Matter of Taste". Τα αντικείμενα δεν διήρκεσαν και πολύ, όπως είναι φυσικό, αλλά οι φωτογραφίες του συνεχίζουν να λατρεύονται από τους απανταχού foodies και λάτρεις της haute couture. Τσάντες από βατόμουρα (ειδικά η κάτω δεξιά, με τα blackberries θυμίζει Chanel) και από κομμάτια παρμεζάνας, αλλά και κοσμήματα από προσούτο. Yummy.
Βέβαια, υπάρχουν κι αυτοί που απλώς εμπνέονται από τα τρόφιμα για τις fashionable δημιουργίες τους, όπως η Stilton Cheese makers Association που ανέθεσε σε έναν σχεδιαστή τη δημιουργία μιας τουαλέτας εμπνευσμένης από το τυρί stilton, φτιαγμένη όμως, αντ' αυτού, από υφάσματα μπροκάρ και σιφόν στις αποχρώσεις του κρεμ και του μπλε. Το φόρεμα παρουσιάστηκε στην τελευταία εβδομάδα μόδας του Λονδίνου, για την κολεξιόν άνοιξη/καλοκαίρι 2011.
Πάνω απ' όλα, όμως, μ' αρέσει το στρατηγικά τοποθετημένο κομμάτι τυριού κάτω από τη μασχάλη του μοντέλου. Κάτι ιδέες που έχουν αυτοί οι Βρετανοί... Μα φυσικά, σου λέει, γιατί να μην θες να συσχετίσεις ένα μουχλιασμένο τυρί με μια κομψή και όμορφη γυναίκα; Απόλυτα λογικό. 'Oτι οι Βρετανοί είναι κομματάκι βαρεμένοι είναι γνωστό, βέβαια, διότι αλλιώς δεν υπάρχει απολύτως καμία εξήγηση για το φαινόμενο Άσκοτ, όπου, φυσικά, θα βρείτε κάθε χρόνο άφθονα καπέλα εμπνευσμένα -μεταξύ πολλών άλλων- από πάσης φύσεως φαγώσιμα.
Για παράδειγμα, το chapeau της κυρίας αριστερά, με τα σάντουιτς με νεροκάρδαμο είναι μεν ωραιότατο, αλλά σίγουρα δεν πιάνει μία μπροστά στην κυρία δεξιά, με το καπέλο stilton. Απορώ πώς στο καλό η Stilton Cheesmakers Association δεν σκέφτηκε να προσεγγίσει την εν λόγω κυρία όταν αποφάσισε να δημιουργήσει το stilton dress, προκειμένου να συμπληρώσει το outfit με αυτό το καπέλο.
Αλλά για να μην λέτε ότι όταν το φαγητό και η μόδα αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους το αποτέλεσμα θα είναι απαραιτήτως κιτς (έως και καρακίτς), υπάρχει και ο γνωστός σχεδιαστής Jason Wu, που εμπνεύστηκε, λέει, από το πιάτο ζυμαρικών με φέτες φρέσκιας λευκής τρούφας που έτρωγε και δημιούργησε την "truffle skirt", τη φούστα-τρούφα δηλαδή (πώς λέμε φούστα-μπλούζα; καμία σχέση). Όπως εξήγησε, τα σχήματα και τα χρώματα του πιάτου αυτού τον σαγήνευσαν και έσπευσε να το φωτογραφήσει. Ο εστιάτορας θα νόμιζε ότι είναι κανένας τρελαμένος food blogger, από αυτούς που φωτογραφίζουν ό,τι τρώνε και το δημοσιεύουν στο Flickr. Πού να 'ξερε ο έρμος ότι η pasta του θα κατέληγε να γίνει το πιο ακριβό πιάτο ζυμαρικών του κόσμου και ότι μοντέλα θα σεργιάνιζαν στην πασαρέλα φορώντας φούστες εμπνευσμένες από το λατρεμένο από τους ανα την υφήλιο food lovers αυτόν τον περιζήτητο μύκητα; Εντάξει, ξέραμε ότι η λευκή τρούφα είναι ακριβή, αλλά όχι κι έτσι!
Για να είμαστε, όμως, δίκαιοι, και για την ιστορία της υπόθεσης, πρώτη απ' όλους-όλους-όλους, την ιδέα για περιβολή με φαγώσιμα την είχε η διάσημη χορεύτρια Josephine Baker, που στο ξακουστό καμπαρέ Folies Bergère του Παρισιού, χόρευε -τη δεκαετία του '20, παρακαλώ!- γυμνόστηθη φορώντας μια μίνι φούστα από μπανάνες, για το νούμερό της με τίτλο "Dance Sauvage".
Εντάξει, σύμφωνοι, οι μπανάνες του κοστουμιού της ήταν πλαστικές, αλλά αν ζούσε σήμερα, είμαι σίγουρη πως θα χρησιμοποιούσε αληθινές, ζουμερές chiquita και τότε η Lady Gaga θα έτρωγε τη σκόνη της.
P.S.1 Για περισσότερες φωτογραφίες του Bonavia, δείτε εδώ.
P.S.2 Και ιδού και το βίντεο από την επίσκεψη της Gaga στην De Generis.
teleio post.apo ta kalytera sou!! btw thelw na paraggeilw ena forema mono me sokolates...pou na apeuthinthw??
ΑπάντησηΔιαγραφήLovely post :)
ΑπάντησηΔιαγραφήwww.mylittlestories.com