Εστιατόριο Indian Masala στο Θησείο

Η ινδική κουζίνα είναι μία από τις -πολλές, εδώ που τα λέμε, αλλά ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω- αδυναμίες μου, οπότε όταν πληροφορήθηκα ότι άνοιξε καινούργιο ινδικό εστιατόριο στην πόλη μας, στην οποία δυστυχώς τα εστιατόρια με ασιατικές κουζίνες δεν αφθονούν (με εξαίρεση τα γιαλαντζί/fast food κινέζικα των οποίων η ποιότητα είναι αντίστοιχη με αυτή των ρούχων που πωλούνται και στα σχετικά ρουχάδικα, ναι, ναι αυτά με τα χάρτινα και σκονισμένα από το καυσαέριο κόκκινα φανάρια που κρέμονται απ' έξω λέω. Ω, θεοί, ακόμα μια τεράστια παρένθεση, ευτυχώς που αυτό είναι blog και όχι άρθρο σε εφημερίδα γιατί ο αρχισυντάκτης θα με είχε πάρει με τις πέτρες, ώρα να λήγει η περένθεση όπως και να 'χει, όμως.) όπως καταλαβαίνετε, έκανα κωλοτούμπες από τη χαρά μου. Ποια ήταν, λοιπόν, η πρώτη μου κίνηση; Να τηλεφωνήσω για να κάνω κράτηση, φυσικά. 'Οπου, ΦΑΕ ΤΟ ΑΚΥΡΟ ΣΟΥ, γιατί στο Indian Massala δεν κάνουν κρατήσεις, λέει. Πράγμα, που όπως έχω πει και ξαναπεί είναι αποκλειστικά και μόνο εις βάρος του πελάτη και προς όφελος του καταστήματος, φυσικά, διότι έτσι μπορεί να δυσαρεστήσει μερικούς που θα περιμένουν όρθιοι ξεροσταλιάζοντας μέχρι να ελευθερωθεί κάποιο τραπέζι, αλλά σίγουρα θα εισπράξει περισσότερους λογαριασμούς το μαγαζί. Τέλος πάντων, για να μην τα πολυλογώ, η περιέργειά μου για το νέο ινδικό της πόλης ή/και η λατρεία μου για την ινδική κουζίνα ήταν μεγαλύτερη από τον εκνευρισμό μου στην ιδέα ότι θα πάω εκεί και θα περιμένω κάμποση ώρα όρθια ώσπου να μπορέσω να καθίσω κι έτσι κάποια στιγμή το επιχειρήσαμε και πήγαμε. Για κάποιο βλακώδη λόγο είχα την πεποίθηση ότι επειδή ήταν αργά (περασμένες 11 το βράδυ), θα υπήρχαν ούτως ή άλλως άδεια τραπέζια. Τζίφος, φυσικά, και μάλιστα όταν φτάσαμε περίμεναν όρθιες ήδη άλλες -ούτε μία ούτε δύο, αλλά- τρεις παρέες. Το άλλο το καταπληκτικό είναι πως φυσικά, αν δεν υπάρχει τίποτα ελεύθερο, πρέπει να περιμένεις αναγκαστικά όρθιος έξω, στην πίσω αυλή, που είναι χαριτωμένη ως τον Σεπτέμβρη, αλλά στα μέσα Νοέμβρη όχι ιδιαίτερα πλέον. Εν πάση περιπτώσει, εγώ ως γνωστόν, όταν πρόκειται για φαγητό, έτσι και μου μπει μια ιδέα δεν μου βγαίνει, ο κόσμος να χαλάσει. Έτσι, λοιπόν, περιμέναμε. Ευτυχώς όχι τραγικά πολύ, περίπου είκοσι λεπτά δηλαδή, διότι το καλό είναι ότι στο συγκεκριμένο εστιατόριο ο κόσμος σερβίρεται/τρώει/πληρώνει και ξεμπερδεύει σχετικά γρήγορα.
Ο χώρος, παρεμπιπτόντως, είναι πολύ ευχάριστος, μακρόστενος και ψηλοτάβανος, με μπορντώ τοίχους, ξύλινο πάτωμα, δύο-τρία ξυλόγλυπτα έπιπλα σε στρατηγικά σημεία και ανοιχτή κουζίνα. Για κάποιους ίσως είναι αρνητικό το ότι έχει πολλή βαβούρα. Εμένα προσωπικά δεν με χαλάει αυτό, πάντως μην το προτιμήσετε για ρομαντικό ραντεβουδάκι με το νυν ή επίδοξο έτερον ήμισυ.
Πρέπει να σας πω ότι είχα πληροφορηθεί πως το Indian Masala ανήκει στον ίδιο ιδιοκτήτη με το Red Indian, που είναι μάλλον το αγαπημένο μου ινδικό της πόλης (δείτε το σχετικό post εδώ), οπότε περίμενα ότι το φαγητό του θα είναι του ίδιου επιπέδου. Καταρχάς, το μενού έχει κάποια κοινά πιάτα (ειδικά τα classics), αλλά έχει και αρκετές διαφοροποιήσεις, πράγμα που είναι θετικό, φυσικά, για όσους γνωρίζουν ήδη το Red Indian. Ξεκινήσαμε με onion bhaji, που είναι ένα είδος pakora (ή τηγανίτας, ας πούμε) με κρεμμύδι και θα σας πω εξαρχής ότι ήταν το πιο νόστιμο από όλα όσα δοκιμάσαμε. Το lamb korma (8 ευρώ) ήταν επίσης καλό (αντίστοιχο με του Red Indian), αλλά το chicken tikka massala (8 ευρώ) ήταν εντελώς απογοητευτικό και είχε πολύ έντονη γεύση ντοματοπελτέ κονσέρβας. Το dal makhani (7 ευρώ) επίσης δεν μου άρεσε καθόλου μα καθόλου. Ήταν τόσο πηχτό και λιπαρό, που δεν κατέβαινε με τίποτα, και σύμφωνοι, η λέξη makhani σημαίνει βούτυρο, αλλά όλα έχουν και τα όριά τους. Επίσης, για κάποιο περίεργο λόγο η σερβιτόρα προσπαθούσε να με πείσει ότι ο λόγος που δεν μου άρεσε είναι επειδή δεν έχω ξαναφάει dal (αχαχαχα) και άρα είμαι αυτό που λέμε "δύσκολη", και μου είπε μάλιστα πως με προειδοποίησε από την αρχή να μην το πάρω (εδώ τώρα τι λες;). Και τέλος, το σημαντικότερο: το naan, διότι ινδικό γεύμα χωρίς naan γίνεται; Δεν γίνεται. Το garlic naan (2 ευρώ) που μας έφεραν, λοιπόν, ήταν εντελώς άγευστο, σαν να τρως σκέτη ζύμη.
Τελικά, για να συνοψίσω, ο πρώτος και κύριος λόγος που δεν θα ξαναπήγαινα στο Indian Massala είναι ότι δεν βλέπω τον λόγο να περιμένω όρθια (ναι, ακόμα και για είκοσι λεπτά) για να γευτώ κάτι που θα το βρω καλύτερο στο εστιατόριο-αδερφάκι του, το Red Indian, που δεν απέχει και πολύ από εκεί σε τελευταία ανάλυση, στου Ψυρρή είναι. Οι αποτυχίες στα πιάτα που σας περιέγραψα δεν ξέρω αν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός ή κάποιο πρόβλημα που οφείλεται στο ότι το μαγαζί βρίσκεται στο ξεκίνημά του, ή κάτι που μπορεί και να παραμείνει έτσι, γιατί στο κάτω κάτω είναι η ίδια επιχείρηση, αλλά όχι οι ίδιοι μάγειρες. Η γνώμη μου είναι ότι σαφώς και θα έπρεπε να γίνονται κρατήσεις, πρώτον και δεύτερον, καλή η γρήγορη εξυπηρέτηση, αλλά το ινδικό δεν είναι fast food.

Ετυμηγορία: Αρκετή αναμονή για να καθίσετε. Το φαγητό είναι συμπαθητικό, αλλά με κάποια λάθη στην εκτέλεση.
Τιμές: 15-25 ευρώ.
Κουζίνα: ινδική
Crowd: Ηλικίες 25-35. Θα δείτε αρκετούς 'Ελληνες που επιστρέφοντας από το μεταπτυχιακό στο -shire ή -cester (συμπληρώνετε επαρχιακή αγγλική πόλη της αρεσκείας σας) στα late 20s τους, είπαν να φέρουν εδώ την (αστοιχείωτη και απολίτιστη) παρέα τους για ινδική κουζίνα ώστε να το παίξουν κοσμοπολίτες. Φροντίζουν, δε, να εξηγούν με δυνατή φωνή στην εκάστοτε παρέα τι ακριβώς πρέπει να παραγγείλει και να γελάσουν δυνατά ενώ κάποιο μέλος της παρέας θα προφέρει λάθος κάποιο από τα πιάτα. Επίσης, θα δείτε πολλούς 'Αγγλους τουρίστες, που δεδομένου ότι η περιοχή (Θησείο) είναι άκρως τουριστική και την τριγυρίζουν κάθε μέρα, βαρέθηκαν να τρώνε διαρκώς suvlaki/musakas/dolmades και είπαν να θυμηθούν λιγάκι τη Mama Empire χορταίνοντας την πείνα τους με λίγο πατροπαράδοτο tandoori, βρε αδερφέ.
Διεύθυνση: Ερμού 129, κοντά στη στάση του ΗΣΑΠ Θησείο
Τηλ: 210 32 19 412

P.S. Η φωτογραφία είναι από το Αθηνόραμα.