Το Καλλίστη Γεύσις είναι ένα εστιατόριο για το οποίο ακούω πολύ καιρό, αφού μετράει πολλά χρόνια στον γαστρονομικό χάρτη της πόλης, αλλά δεν είχε τύχει να το δοκιμάσω. Τελικά, αυτό που με έπεισε να το τολμήσω ήταν ότι στο νέο του μενού συμπεριλαμβανόταν ένα πιάτο που μου τράβηξε την προσοχή: τραχανάς με λάδι τρούφας. Κι αυτό επειδή αφενός τρελαίνομαι για τραχανά και αφετέρου επειδή εκτίμησα την ιδέα, διότι τον τραχανά, δυστυχώς, φαίνεται ότι πολλοί σεφ τον θεωρούν πολύ ταπεινό για να ασχοληθούν μαζί του κι έτσι σπανιότατα τον έχω συναντήσει σε κατάλογο εστιατορίου.Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πρώτα απ' ολα, η Καλλίστη Γεύσις βρίσκεται σε ένα πανέμορφο νεοκλασικό κτήριο στη Νεάπολη, ανακαινισμένο και πολύ προσεγμένο, έξω και μέσα. Το εστιατόριο είναι στο υπερυψωμένο ισόγειο του κτηρίου, στο οποίο θα ανεβείτε από μια πανέμορφη ξύλινη σκάλα (βλ. φωτό, από το site του εστιατορίου). Μ' αρέσει πολύ που έχουν διατηρήσει και τα παλιά μωσαϊκά του και γενικά, ο χώρος είναι κομψός και αποπνέει μια αύρα παλιάς, κλασικής Αθήνας. Το εσωτερικό είναι βαμμένο λευκό και ένα παστέλ πράσινο που βρίσκω ότι έχει καταπραϋντικές ιδιότητες και στους τοίχους κρέμονται κάδρα με ενδιαφέρουσες ακουαρέλες. Τα καθίσματα είναι λευκά και τα τραπέζια στρωμένα με λευκά λινά τραπεζομάντηλα, πράγμα που για μένα είναι πάντα ένα συν, διότι μου την έχει δώσει η παντοκρατορία του χάρτινου σουπλά μιας χρήσεως (και για οικολογικούς, αλλά κυρίως για λόγους αισθητικής).
Το προσωπικό είναι καλοδιάθετο και πολύ ευγενικό, ωστόσο πιστεύω ότι σε έναν τέτοιο χώρο κάνει κακή εντύπωση οι σερβιτόροι να είναι ντυμένοι τόσο πρόχειρα, με τζην δηλαδή και μακό t-shirt. Θα προτιμούσα να φοράνε στολή ή έστω ποδιά και να είναι ντυμένοι ασορτί, αλλιώς η αίσθηση που σου δημιουργείται είναι πως είσαι σε συνοικιακή ταβέρνα και όχι σε εστιατόριο αυτής της κατηγορίας.
Ξεκινήσαμε με μια μικρή σούπα με τραχανά και ζωμό λαχανικών που ήρθε ως κέρασμα, η οποία ήταν συμπαθητική, αλλά συμφωνήσαμε όλοι ότι θύμιζε λίγο κύβο λαχανικών Knorr. Το μενού ακούγεται ενδιαφέρον, αλλά τα κυρίως πιάτα υστερούν λιγάκι σε πρωτοτυπία, σε αντίθεση με τα ορεκτικά, που φαίνονται πολύ πιο ιντριγκαδόρικα. Παραγγείλαμε τη σαλάτα λάχανο, σύγλινο και φυστίκι Αιγίνης (8 ευρώ), που δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε, διότι είχε παραπέσει ξύδι. Εννοείται πως ζητήσαμε τον τραχανά με μανιτάρια σωτέ και λάδι τρούφας (7 ευρώ), ο οποίος ήταν ε-ξαι-ρε-τι-κός και ίσως και ανώτερος των προσδοκιών μου. Τα κυρίως πιάτα, όμως, δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο και με απογοήτευσαν. Το μπιφτέκι με βουβαλίσιο κιμά και πουρέ πατάτας ήταν κατά τη γνώμη μου ακριβό για το γευστικό αυτό αποτέλεσμα (19 ευρώ), αφού το πιάτο ήταν άτονο και η συνταγή δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο συστατικό που θα το αναδείκνυε. Το χοιρινό στη γάστρα με λουίζα και νιόκι σέλινου (16 ευρώ), από την άλλη, ήταν ωραίο στη θεωρία, αλλά έπασχε στην εκτέλεση. Το κρέας ήταν νόστιμο και η λουίζα του έδινε άρωμα, αλλά συνολικά ήταν κι αυτό το πιάτο κάπως άτονο γευστικά. Τα δε νιόκι δεν ήταν κομψά ζυμωμένα. Ήταν υπερβολικά μεγάλα, πολύ πατημένα και η γεύση του σέλινου χανόταν εντελώς μέσα στο ζουμί του πιάτου.
Συνολικά, οφείλω να αναγνωρίσω πως τα υλικά φαίνονταν όλα φρέσκα και προσεγμένα. Γνωρίζω άλλωστε ότι το μενού αλλάζει τακτικά και είναι πάντα εποχιακό, πράγμα πολύ θετικό, ωστόσο τα πιάτα δεν με απογείωσαν γευστικά, με εξαίρεση βέβαια τον τραχανά, που όπως είπα ήταν άψογος. Επίσης, για Σάββατο βράδυ, το εστιατόριο ήταν σχεδόν άδειο (εκτός από εμάς, μόνο τρία τραπέζια ήταν γεμάτα), πράγμα που γενικά δεν είναι ποτέ καλό σημάδι...
Κουζίνα: ελληνική
Τιμές: 25-35 ευρώ το άτομο
Διεύθυνση: Ασκληπιού 137, Νεάπολη.
Τηλ: 210 64 53 179
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου