Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Εστιατόριο Ψωμί κι αλάτι στο Χαλάνδρι

Πολλές είναι οι εκφράσεις και οι παροιμίες της γλώσσας μας που αναφέρονται στο ψωμί (βγάζω το ψωμί μου, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι, για ένα κομμάτι ψωμί, έφαγε τα ψωμιά του) και στο αλάτι (θα τον κάνω τ' αλατιού, όσα είπαμε νερό κι αλάτι, σε ξένο φαΐ αλάτι μη ρίχνεις), αλλά αυτή που συνδυάζει και τα δύο, "φάγαμε μαζί ψωμί κι αλάτι", είναι ιδιαίτερη, γιατί συνδέει τις δύο πιο σημαντικές ουσίες της ανθρώπινης διατροφής με μία από τις σημαντικότερες αξίες της ανθρώπινης δραστηριότητας: τη φιλία. Η έκφραση αυτή χρησιμοποιείται για να δηλώσουν δύο άνθρωποι ότι τους συνδέουν ισχυροί δεσμοί φιλίας και μεγάλης οικειότητας που προέρχονται από μακρά γνωριμία στο παρελθόν.
Γι' αυτόν το λόγο, λοιπόν, θεωρώ πως το Ψωμί & αλάτι είναι ένα από τα πιο όμορφα ονόματα εστιατορίων στην πόλη μας, αφού αναφέρεται σε μια φράση που συνδέει το φαγητό με τη φιλία και συμπυκνώνει τόσο εύστοχα τη σημασία της ταυτόχρονης άσκησης των δύο αυτών δραστηριοτήτων του ανθρώπου (της τροφής και της συνανασ-τροφής) στην παράδοση της χώρας μας. Πράγματι, αν το καλοσκεφτούμε, ο Έλληνας δεν έχει άλλο τρόπο καλύτερο για να δείξει σε κάποιον την αγάπη του και την εκτίμησή του από το να του κάνει το τραπέζι...
Εκτός από το όνομα, ψωμί κι αλάτι ειναι και το καλοσώρισμα στο κατάστημα του γνωστού από το τηλεοπτικό Master Chef Γιάννη Λουκάκου, και συγκεκριμένα, φέτες ψωμιού φρυγανισμένες με λίγο ελαιόλαδο και πασπαλισμένες με αλάτι χοντρό. Νόστιμο, απλό και παραδοσιακό, χωρίς φιοριτούρες, ευχάριστη αλλαγή από τη μάστιγα του πατέ ελιάς και του ντιπ μαγιονέζας που έχουμε πια νομίζω όλοι βαρεθεί να βλέπουμε να ανοίγει κάθε γεύμα μας στα αθηναϊκά εστιατόρια.
Λίγο μετά, καταφθάνει στο τραπέζι ακόμη ένα κέρασμα: ένα μπουκαλάκι με κρύα σούπα και σφηνοπότηρα: ντοματόσουπα με βασιλικό, αγγούρι και τζίντζερ, ό,τι πρέπει για να ξεκινήσεις ένα δείπνο μιας ζεστής βραδιάς αυτού του γαϊδουροκαλόκαιρου που δεν λέει να μας αφήσει με τίποτα παρόλο που κοντεύει Οκτώβριος.
Το μενού έχει πολύ ενδιαφέροντα ορεκτικά, από τα οποία εμείς διαλέξαμε τη μελιτζανοσαλάτα με φέτα, βασιλικό και καρύδι (5 ευρώ) και τα ντολμαδάκια με πλιγούρι και ντομάτα (6 ευρώ), που ήταν αμφότερα γευστικά, ανάλαφρα και καλοφτιαγμένα. Τα ζουμερά τυλιχτά πιτάκια με μελωμένο χοιρινό και γραβιέρα Κρήτης (12 ευρώ) που προσγειώθηκαν στο τραπέζι μας λίγο μετά ήταν ό,τι πιο νόστιμο δοκιμάσαμε όλο το βράδυ και, καθώς ήμασταν τρεις, έγινε σφαγή για το ποιος θα φάει το τέταρτο.
Στα κυρίως πιάτα θα βρείτε λίγο απ' όλα: κρεατικά, θαλασσινά και ζυμαρικά. Εμείς δοκιμάσαμε τα σκιουφιχτά (ζυμαρικά) με φρέσκα μανιτάρια τσιγαριαστά, λευκό κρασί και θυμάρι (14 ευρώ), που ήταν νοστιμότατα (ρουστίκ και ραφινάτα ταυτόχρονα), καθώς και το μοσχαρίσιο μπιφτέκι, που σερβίρεται με μια απαλή σος από γιαούρτι και μουστάρδα (13 ευρώ) και ήταν ολόσωστα ψημένο και ζουμερό. Μόνο παράπονό μου είναι το ότι το συνοδευτικό πρέπει να το παραγγείλεις ξεχωριστά, πράγμα που αυξάνει σημαντικά το κόστος του πιάτου, γιατί δεν νομίζω ότι κανείς παραγγέλνει να φάει ένα σκέτο μπιφτέκι. Οι πατάτες που διαλέξαμε, τηγανητές και χοντροκομμένες στο χέρι, φαίνονταν ωραίες στη θεωρία, αλλά στην εκτέλεση υστερούσαν -η αίσθηση του λαδιού ήταν υπερβολική στη γλώσσα- και επιπλέον, 6 ευρώ τα βρίσκω κάπως πολλά για ένα μπολάκι τηγανητές πατάτες.
Επιδόρπιο δεν δοκιμάσαμε (δεν υπήρχε πια χώρος!), αν και οι λουκουμάδες με μέλι και παγωτό μας έβαλαν αρχικά σε πειρασμό. Ωστόσο, έχω να παρατηρήσω ότι οι τιμές των επιδορπιων είναι λίγο παραπάνω τσιμπημένες (9-10 ευρώ) από ό,τι σηκώνει το κλίμα και το ύφος του καταστήματος.
Συνολικά, το Ψωμί κι Αλάτι με κέρδισε πάνω απ' όλα με την προσοχή του στην ποιότητα των πρώτων υλών του, την εποχικότητα των υλικών του (το μενού ανανεώνεται κάθε 2-3 μήνες) και τις καλές εκτελέσεις των πιάτων του. Ακροβατεί με μαεστρία ανάμεσα στο παραδοσιακό και το μοντέρνο, χωρίς να κουράζει με περιττές φιοριτούρες στη μαγειρική του, αλλά ούτε και με χαριτωμενιές στο σερβίρισμα των πιάτων του, οι οποίες δυστυχώς πλήττουν τα περισσότερα εστιατόρια της συνομοταξίας του πάνω σε απεγνωσμένες προσπάθειες των ιδιοκτητών να σώσουν με εντυπωσιασμούς ό,τι δεν σώζεται με σωστές επιλογές στην κουζίνα. [Και τι δεν έχουμε δει, όσον αφορά το τελευταίο, εντωμεταξύ: από τσαχπίνικο μουσακά σε σχήμα καρδούλας μέχρι γαρίδα τηγανητή σερβιρισμένη μέσα σε σέσουλα και ψαρόσουπα σε κολονάτο ποτήρι σαμπάνιας, for God's sake.]
Επιπλέον, το σέρβις στο Ψωμί & αλάτι είναι ικανοποιητικό και το περιβάλλον ευχάριστο (αν και τα τραπεζάκια που έχουν τοποθετηθεί στο πλακόστρωτο έχουν επεκταθεί σε υπερβολικό βαθμό). Αν και η κοστολόγηση (κάποιων, όχι όλων) των πιάτων ήταν λίγο πιο συγκρατημένη, θα μπορούσε να ενταχθεί και στη λίστα των εστιατορίων που μπορεί να επισκεφθεί κανείς και σε κάπως πιο καθημερινή βάση.

Κουζίνα: ελληνική
Τιμές: 28-34 το άτομο
Διεύθυνση: Πλ. Ελευθερωτών 8, Χαλάνδρι
Τηλ: 210 68 48 178

Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι από το site click@life.

3 σχόλια:

  1. Περίμενα να κάνεις την επίσκεψη για να κρίνεις μόνη σου...γενικά συμφωνώ μαζί σου στα περισσότερα. Πιθανολογώ ότι η κάπως υψηλή τιμή κάποιων πιάτων έχει να κάνει με το κόστος των υλικών ή/και με τον χρόνο και τη διαδικασία παρασκευής τους. Πολύ θα ήθελα να πηγαίνω τακτικότερα, αλλά επειδή μένω στα νότια προάστεια δεν είναι και πολύ εύκολο.
    Την επόμενη φορά που θα πας, να δοκιμάσεις οπωσδήποτε τα γλειφιτζούρια σοκολάτας...απλά, δεν υπάρχουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαίρομαι που συμφωνείς, δεν μου είπες πού διαφωνείς, όμως!
    Επίσης, τα γλειφιτζούρια ακούγονται interesting, αλλά είδα ότι η Σταματιάδου στο Αθηνόραμα μας αποτρέπει... http://www.athinorama.gr/restaurants/articles/?id=6914
    Άλλοι πάλι τα θεωρούν το σουξέ το μαγαζιού. Τώρα από περιέργεια και μόνο μου 'ρχεται να πάω να τα δοκιμάσω άμεσα, χαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. LOL, διαφωνώ ως προς την τιμή των επιδόρπιων που εσύ τη βρήκες υψηλή ενώ για μένα ήταν λογική. Επίσης διαφωνώ και ως προς τις πατάτες (έχω πάρει από όλες τις εκδοχές που προσφέρονται στην κάρτα και ποτέ δεν αισθάνθηκα υπερβολικό το λάδι. Βέβαια αυτό είναι και θέμα προσωπικού γούστοου).

    Το ότι δεν άρεσαν στην κα Σταματιάδου τα γλειφιτζούρια δεν σημαίνει κάτι το ιδιαίτερο αν σκεφτείς ότι και τις 2 φορές που πήγα εγώ είδαι το εν λόγω επιδόρπιο στα περισσότερα τραπέζια...δοκίμασε μια φορά μόνο και θα με θυμηθείς...χαχα.

    Επίσης και η πανακότα που εγώ προσωπικά τη βρίσκω συνήθως μάλλον αδιάφορη, επειδή έχει σάλτσα από βατόμουρο και τριμμένο μπισκότο στο μενού του Ψωμί και Αλάτι είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα...λέω εγώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή