Η γαστρονομία και η μόδα είναι δύο χώροι που έχουν έρθει πολλές φορές κοντά. Αξίζει να θυμηθούμε το περίφημο meat dress της Lady Gaga στα VMA (εμπνευστής του οποίου είναι ο σχεδιαστής Nicola Formichetti, creative director του οίκου Mugler), τη φούστα από μπανάνες της διάσημης χορεύτριας Josephine Baker τη δεκαετία του '20 στο παριζιάνικο καμπαρέ Folies Bergère, ή και ακόμα πιο πίσω, τα φύλλα συκής που έκρυβαν στρατηγικά τα επίμαχα σημεία του Αδάμ και της Εύας! Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, ξεκίνησε στο Βερολίνο μια ακόμη γαστρονομικού ενδιαφέροντος έκθεση φωτογραφίας με τίτλο Fashion Food, στο Museum für Kommunikation (Μουσείο Επικοινωνίας). Πρόκειται για μια συνεργασία μεταξύ του Αυστριακού σεφ Roland Trettl (που έχει ένα αστέρι
Michelin για το εστιατόριό του Ikarus στο Σάλτσμπουργκ) και του Γερμανού φωτογράφου Helge Kirchberger, που στόχο έχει να ενώσει όχι απλά το φαγητό και τη μόδα, αλλά την haute cuisine και την haute couture!Ο πρώτος σχεδίασε ρούχα κατασκευασμένα από φαγώσιμα και ο δεύτερος απαθανάτισε τα μοντέλα που τα φορούσαν.
Η συλλογή περιλαμβάνει πληθώρα ρούχων και αξεσουάρ φτιαγμένων από χταπόδια, καβούρια, φύκια, προσούτο, σοκολάτα, σολομό, αυγά ορτυκιού, ζυμαρικά και πολλά άλλα γκουρμέ προϊόντα, με άλλα λόγια, ένα σωστό κέρας Αμάλθειας. Σύμφωνα με τους εμπνευ
στές του project, στόχος δεν ήταν μονάχα η δημιουργία έργων τέχνης με τρόφιμα ως πρώτη ύλη, αλλά η καταγραφή ενός σχολίου για την καταναλωτική κοινωνία και για το πόσους πόρους της φύσης σπαταλάμε άσκοπα. Η διευθύντρια του μουσείου, Lieselotte Kugler, είπε ότι το project είναι μια "γιορτή του φαγητού" και ότι θα πρέπει να αναλογιστούμε σοβαρά πόσες χιλιάδες τόννοι τροφίμων πετιούνται κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο. (Χαρακτηριστικά ανα
φέρει ότι στη Γερμανία καταλήγουν ετησίως 5.000 τόννοι ψωμιού στις χωματερές). Μάλιστα, ακριβώς επειδή οι δημιουργοί ήθελαν να αποδείξουν ότι η συλλογή αυτή δεν είναι μία ακόμα σπατάλη αγαθών αλλά ένας "κώδων κινδύνου" που πρέπει να μας προβληματίσει, τα τρόφιμα που χρησιμοποιήθηκαν για τη φωτογράφιση, στη συνέχεια μαγειρεύτηκαν και καταναλώθηκαν σε ένα δείπνο που διοργανώθηκε για τους συμμετέχοντες! (Πόσο σουρεάλ μπορεί να είναι να τρως το ίδιο σου το μπλουζάκι 
by the way; Μου θυμίζει τον Ρόμπαξ, που έπειτα από κάθε ήττα από τον Σκρουτζ έβαζε αλάτι στο καπέλο του και το έτρωγε μουγκρίζοντας δυσαρεστημένος "σγκρουντ-σγκρουντ".)
Μόνη εξαίρεση από το δείπνο αποτέλεσε ένα σοκολατένιο φόρεμα, που δεν μπορούσε να αφαιρεθεί και το μοντέλο αναγκάστηκε να το ξεπλύνει από πάνω του. Ήταν μάλιστα και η δημιουργία που δυσκόλεψε περισσότερο τον φωτογράφο, αφού είχε μόλις 20 λεπτά για να την αιχμαλωτίσει στον φακό πριν αυτή αρχίσει να ξεραίνεται και να διαλύεται...
Ο Trettl, σε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξή του, δήλωσε ότι το φαγητό και η μόδα έχουν πολλά κοινά, σημαντικότερο των οποίων είναι η εποχικότητα, αλλά ένα εξίσου σημαντικό, ίσως, συνεκτικό τους στοιχείο είναι η ομορφιά, αφού όπως λέει, οι άνθρωποι που ασχολούνται με την εμφάνισή τους και ντύνονται όμορφα, συνήθως ενδιαφέρονται και για το καλό φαγητό.
Άξιο αναφοράς βρίσκω επίσης
το γεγονός ότι πρόκειται για έναν από τους λίγους σεφ που δηλώνουν ότι "η γαστρονομία δεν είναι τέχνη". O Trettl λέει ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του καλλιτέχνη, αλλά τεχνίτη ή μάστορα και ότι ο λόγος είναι το εφήμερο των γαστρονομικών δημιουργιών, αφού κατά τη γνώμη του, η τέχνη οφείλει να είναι διαχρονική, να έχει αντοχή στον χρόνο.
Και για να μην αναρωτιέστε, από πάνω προς τα κάτω, στις φωτογραφίες βλέπουμε:
1. Περιδέραιο από χταπόδι και φόρεμα από φύκια nori.
2. Μοντέλο με φόρεμα από ζυμαρικά με μελάνι σουπιάς και περιδέραιο από αυγά ορτυκιών. Αριστερά του ο σεφ Trettl, δεξιά του ο φωτογράφος Kirchberger.
3. Ο Trettl φοράει σε ένα μοντέλο μια μάσκα από δέρμα ψαριού.
4. Κάπα από μπέικον (oh, yes).
5. Αριστερά: καπέλο από τσόφλια αυγών, τοπάκι από χοιρινό λίπος (yummy).
6. Headpiece από σαλάτα φριζέ, κάρδαμο και κόκκινες πιπεριές τσίλι.
7. Μπλούζα από κομμάτια σολομού και headpiece από δέρμα ψαριού. Ο μοντέλος φορούσε από κάτω και σώβρακο από μαρουλόφυλλα, αλλά δεν φαίνεται στη συγκεκριμένη φωτό.
Υ.Γ. Την υπόλοιπη συνέντευξη του Trettl μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Υ.Γ.2 Εδώ μπορείτε να δείτε και το backstage της φωτογράφισης, με τους δύο καλλιτέχνες εν ώρα δημιουργίας.
Η συλλογή περιλαμβάνει πληθώρα ρούχων και αξεσουάρ φτιαγμένων από χταπόδια, καβούρια, φύκια, προσούτο, σοκολάτα, σολομό, αυγά ορτυκιού, ζυμαρικά και πολλά άλλα γκουρμέ προϊόντα, με άλλα λόγια, ένα σωστό κέρας Αμάλθειας. Σύμφωνα με τους εμπνευ
στές του project, στόχος δεν ήταν μονάχα η δημιουργία έργων τέχνης με τρόφιμα ως πρώτη ύλη, αλλά η καταγραφή ενός σχολίου για την καταναλωτική κοινωνία και για το πόσους πόρους της φύσης σπαταλάμε άσκοπα. Η διευθύντρια του μουσείου, Lieselotte Kugler, είπε ότι το project είναι μια "γιορτή του φαγητού" και ότι θα πρέπει να αναλογιστούμε σοβαρά πόσες χιλιάδες τόννοι τροφίμων πετιούνται κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο. (Χαρακτηριστικά ανα
φέρει ότι στη Γερμανία καταλήγουν ετησίως 5.000 τόννοι ψωμιού στις χωματερές). Μάλιστα, ακριβώς επειδή οι δημιουργοί ήθελαν να αποδείξουν ότι η συλλογή αυτή δεν είναι μία ακόμα σπατάλη αγαθών αλλά ένας "κώδων κινδύνου" που πρέπει να μας προβληματίσει, τα τρόφιμα που χρησιμοποιήθηκαν για τη φωτογράφιση, στη συνέχεια μαγειρεύτηκαν και καταναλώθηκαν σε ένα δείπνο που διοργανώθηκε για τους συμμετέχοντες! (Πόσο σουρεάλ μπορεί να είναι να τρως το ίδιο σου το μπλουζάκι 
by the way; Μου θυμίζει τον Ρόμπαξ, που έπειτα από κάθε ήττα από τον Σκρουτζ έβαζε αλάτι στο καπέλο του και το έτρωγε μουγκρίζοντας δυσαρεστημένος "σγκρουντ-σγκρουντ".) Μόνη εξαίρεση από το δείπνο αποτέλεσε ένα σοκολατένιο φόρεμα, που δεν μπορούσε να αφαιρεθεί και το μοντέλο αναγκάστηκε να το ξεπλύνει από πάνω του. Ήταν μάλιστα και η δημιουργία που δυσκόλεψε περισσότερο τον φωτογράφο, αφού είχε μόλις 20 λεπτά για να την αιχμαλωτίσει στον φακό πριν αυτή αρχίσει να ξεραίνεται και να διαλύεται...
Ο Trettl, σε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξή του, δήλωσε ότι το φαγητό και η μόδα έχουν πολλά κοινά, σημαντικότερο των οποίων είναι η εποχικότητα, αλλά ένα εξίσου σημαντικό, ίσως, συνεκτικό τους στοιχείο είναι η ομορφιά, αφού όπως λέει, οι άνθρωποι που ασχολούνται με την εμφάνισή τους και ντύνονται όμορφα, συνήθως ενδιαφέρονται και για το καλό φαγητό.
Άξιο αναφοράς βρίσκω επίσης
το γεγονός ότι πρόκειται για έναν από τους λίγους σεφ που δηλώνουν ότι "η γαστρονομία δεν είναι τέχνη". O Trettl λέει ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του καλλιτέχνη, αλλά τεχνίτη ή μάστορα και ότι ο λόγος είναι το εφήμερο των γαστρονομικών δημιουργιών, αφού κατά τη γνώμη του, η τέχνη οφείλει να είναι διαχρονική, να έχει αντοχή στον χρόνο.
Και για να μην αναρωτιέστε, από πάνω προς τα κάτω, στις φωτογραφίες βλέπουμε:
1. Περιδέραιο από χταπόδι και φόρεμα από φύκια nori.
2. Μοντέλο με φόρεμα από ζυμαρικά με μελάνι σουπιάς και περιδέραιο από αυγά ορτυκιών. Αριστερά του ο σεφ Trettl, δεξιά του ο φωτογράφος Kirchberger.
3. Ο Trettl φοράει σε ένα μοντέλο μια μάσκα από δέρμα ψαριού.
4. Κάπα από μπέικον (oh, yes).
5. Αριστερά: καπέλο από τσόφλια αυγών, τοπάκι από χοιρινό λίπος (yummy).
6. Headpiece από σαλάτα φριζέ, κάρδαμο και κόκκινες πιπεριές τσίλι.
7. Μπλούζα από κομμάτια σολομού και headpiece από δέρμα ψαριού. Ο μοντέλος φορούσε από κάτω και σώβρακο από μαρουλόφυλλα, αλλά δεν φαίνεται στη συγκεκριμένη φωτό.
Υ.Γ. Την υπόλοιπη συνέντευξη του Trettl μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Υ.Γ.2 Εδώ μπορείτε να δείτε και το backstage της φωτογράφισης, με τους δύο καλλιτέχνες εν ώρα δημιουργίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου