O Παριζιάνος εικονογράφος Βαχράμ Μουρατιάν, ενώ μια μέρα περιπλανιόταν στη Νέα Υόρκη σκεφτόταν δίπολα μεταξύ των δύο μεγαλουπόλεων. Αμελί Πουλέν εναντίον Κάρι Μπράντσο. JFK εναντίον Σαρλ ντε Γκολ. Ζαν Λικ Γκοντάρ εναντίον Γούντι Άλεν. Προυστ εναντίον Σάλιντζερ. Αζναβούρ εναντίον Σινάτρα. Και πάει λέγοντας. Κάπως έτσι, αποφάσισε να κάνει πράξη την ιδέα του και να εικονογραφήσει τις αντιθέσεις μεταξύ της Πόλης του Φωτός και του Μεγάλου Μήλου. Οι εικονογραφήσεις του, τις οποίες αναρτά στο blog του με τίτλο Paris vs New York, a tally of two cities, έγιναν αμέσως δημοφιλείς και στη συνέχεια τυπώθηκαν και εκδόθηκαν σε βιβλίο.
Ακολουθούν οι αγαπημένες μου, που είναι -φυσικά- γαστρονομικού περιεχομένου.
Ακολουθούν οι αγαπημένες μου, που είναι -φυσικά- γαστρονομικού περιεχομένου.
To σνακ: κροκ-μεσιέ (που δημιουργήθηκε το 1910 στην οδό des Capucines) εναντίον χοτ-ντογκ (που έγινε πραγματικότητα το 1870 στο Κόνι Άιλαντ). I say yummy to both.
H εμμονή: μακαρόν (από το Laduree) εναντίον κάπκεϊκ (από το Magnolia Bakery). Mεγάλο δίλημμα για μένα, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο. Χειρότερο και από την εκλογή της Σόφι.)
To ψωμί: μπαγκέτα (με βούτυρο αλατισμένο) εναντίον μπέιγκελ (με τυρί κρέμα). Εδώ ψηφίζω με διαφορά το δεύτερο.
To απεριτίφ: μπορντό εναντίον κοσμοπόλιταν.
To πρωί της Κυριακής. Παρίσι: "Όλα τα γλέντια ολοκληρώνονται στον φούρνο". Νέα Υόρκη: "Όλα τα πάρτι πρέπει να λήγουν μ' αυτό το τραγούδι."
Κατά την ταπεινή μου άποψη, τι να σου κάνει ένα τραγούδι -έστω και από τους λατρεμένους Velvet Underground- μπροστά σε ένα ζεστό, ολόφρεσκο, αφράτο, αυθεντικό παριζιάνικο κρουασάν;
Κατά την ταπεινή μου άποψη, τι να σου κάνει ένα τραγούδι -έστω και από τους λατρεμένους Velvet Underground- μπροστά σε ένα ζεστό, ολόφρεσκο, αφράτο, αυθεντικό παριζιάνικο κρουασάν;
Kαι τέλος, μια διαφορά τόσο χαρακτηριστική: το τυρί. Για τους Νεοϋορκέζους, είναι επιδόρπιο. Για τους Παριζιάνους, είναι ένα κεφάλαιο από μόνο του.
Ωραίο βιβλίο!! Θα επέλεγα τις παριζιάνικες εικονογραφήσεις γαστρονομικού περιεχομένου χωρίς δεύτερη σκέψη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία τα macaron του La durée αλλά και του Fauchon δεν πάνε πίσω!! :-) J' adore les macarons!
Θεοδώρα