Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Εστιατόριο Da Ciro στη Νέα Ερυθραία

To ότι η ιταλική κουζίνα είναι από τις αγαπημένες μου δεν είναι κάτι καινούργιο για όσους από εσάς με διαβάζετε τακτικά, αλλά αυτή τη φορά δεν επισκέφθηκα μία ακόμη τρατορία, παρά αποφάσισα να δοκιμάσω ένα ιταλικό ρεστοράν λίγο πιο fancy και να διαπιστώσω αν υπάρχει όντως διαφορά: αξίζουν τον κόπο τα 10-15 περισσότερα ευρώ;
Έτσι, επέλεξα το Da Ciro, ένα σχετικά καινούργιο ιταλικό εστιατόριο στη Νέα Ερυθραία, το οποίο το γνώριζα μόνο ονομαστικά. Το Da Ciro, λοιπόν, είναι καταρχάς ένας πολύ όμορφος χώρος: ένα μικρό, μονώροφο νεοκλασικό με δύο ζεστές αίθουσες με κομψά, ξύλινα τραπέζια, αλλά το πιο ευχάριστο ήταν η κουκλίστικη αυλή του. Κατά μήκος της πλαϊνής όψης του εστιατορίου, σκεπαστή με σιδερένια πέργκολα και μια όμορφη κληματαριά, μαρμάρινα τραπέζια και μετάλλικες άσπρες και μαύρες καρέκλες, και το καλύτερο; Το ρετρό πλακάκι-σκακιέρα.
Η όρεξη μας άνοιξε με το που καθίσαμε, γιατί ολόκληρη η αυλή μοσχομύριζε τρούφα. Τόσο έντονα, που αστειευόμενοι μεταξύ μας καταλήξαμε ότι μάλλον είναι αρωματικό σπρέι χώρου με άρωμα τρούφας!
Όταν άνοιξα τον κατάλογο, κατάλαβα γιατί μύριζε παντού τρούφα, αφού προφανώς ήταν το υλικό που είχε την τιμητική του στο κατάστημα. Το μενού φαινόταν πολύ ενδιαφέρον, με αρκετές πρωτότυπες επιλογές, πράγμα που με χαροποίησε ιδιαίτερα, γιατί μερικά κλασικά πιάτα δεν πρέπει να λείπουν απο κανένα ιταλικό εστιατόριο, αλλά αν ανοίγοντας την καρτέλα δε συναντάς παρά μόνο αυτά, δείχνει έλλειψη φαντασίας.
Από τα ορεκτικά, λοιπόν, επιλέξαμε το carpaccio ξιφία (9 ευρώ) και τα σπαράγγια με αυγό και τρούφα (14 ευρώ). Το καρπάτσιο ήταν πολύ νόστιμο, αν και το λαδολέμονο θα μπορούσε να είναι κάπως λιγότερο, γιατί η ποσότητα με έκανε να νιώθω την ανάγκη να το στραγγίξω πρώτα στο πιάτο μου. Τα σπαράγγια, δυστυχώς, ήταν αρκετά απογοητευτικά: δύο (!) σπαράγγια πασπαλισμένα με φετάκια μαύρης τρούφας, μέσα σε μια πισίνα τριμμένης παρμεζάνας και ένα αυγό μάτι από πάνω. Το πιάτο ήρθε χλιαρό και η παρμεζάνα είχε ήδη στερεοποιηθεί. Το αυγό είχε παραψηθεί, με αποτέλεσμα, όταν έσπαγες τον κρόκο, αυτός να μη χύνεται πάνω στα υπόλοιπα υλικά όπως θα έπρεπε. Η δε παρμεζάνα, έπρεπε κατά τη γνώμη μου να λείπει εντελώς από το πιάτο, διότι επικάλυπτε κάθε άλλη γεύση, και ειδικά την τρούφα, της οποίας η γεύση ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Γενικά, η γεύση της τρούφας είναι άλλωστε τόσο λεπτή, που πιστεύω πως δεν πρέπει να συνδυάζεται με παραπάνω από ένα -άντε, δύο- υλικά, ειδικά όταν μπαίνει φρέσκια στο πιάτο. Τα υπόλοιπα είναι απλώς φλυαρία.
Συνεχίσαμε με σπαγκέτι με αυγό αχινών (16 ευρώ) και τορτέλι με σάλτσα κολοκύθας, καραβίδες και τρούφα (16 ευρώ). Το σπαγκέτι ήταν νόστιμο και al dente όσο έπρεπε, αλλά, seriously, είναι απλώς ζυμαρικά με αχινό, πόσο στραβά μπορεί να πάει; Τα τορτέλι, όμως, ήταν μεγάλη απογοήτευση. Καταρχάς, δεν μπορεί να αποκαλείς ένα πιάτο "ζυμαρικά με καραβίδα και τρούφα" τη στιγμή που η καραβίδα είναι τρία (μετρημένα) κομματάκια σε μέγεθος φασολιού, τουτέστιν 20 γραμμάρια και να το χρεώνεις και 16 ευρώ (τη σήμερον ήμεραν κιόλας!). Αλλά ακόμα κι αυτό αν παρέβλεπα, η σάλτσα κολοκύθας-που ήταν μεν νόστιμη- ήταν τόσο λιγωτική και πηχτή (κρέμα γάλακτος, γαρ) που και πάλι επικάλυπτε κάθε άλλη γεύση του πιάτου: τη γέμιση των τορτέλι (που ήταν κάτι πράσινο, αλλά αδυνατούσα να καταλάβω τι), τη (λιγοστή) καραβίδα και φυσικά την τρούφα.
Το πιο ευχάριστο πράγμα που γευτήκαμε, τελικά, στο Da Ciro, ήταν το σφηνάκι που μας έφεραν με το λογαριασμό. Σορμπέ λεμονιού με λίγη βότκα: ανάλαφρο και γλυκό, και πρωτότυπη επιλογή (έχω σκυλοβαρεθεί πια τη χιλιοπαιγμένη τριπλέτα λικέρ μαστίχας/limoncello/Μοσχάτο).
Για να συνοψίσω, αν το γεύμα στοίχιζε γύρω στα 25, άντε 30 ευρώ, ίσως και να έδινα άλλη μια ευκαιρία στο Da Ciro. Αλλά τα 35 που πληρώσαμε εμείς (και που άνετα γίνονται και 45, διότι σας πληροφορώ ότι επιλέξαμε τα πιο φθηνά κυρίως πιάτα), δε νομίζω ότι έχουν ακριβώς αντιστοιχία με το ύψος της κουζίνας του, την οποία περίμενα πολύ πιο φινετσάτη. Με λίγα λόγια, όμορφος χώρος, συμπαθητικό σέρβις, ωραία ατμόσφαιρα, αλλά η μαγειρική του έχει δρόμο να διανύσει ακόμα για να αξιώνει αυτές τις τιμές. Διότι αντιλαμβάνομαι ότι οι πρώτες ύλες στα περισσότερα πιάτα του είναι αρκετά ακριβές (αχινός, τρούφα, καραβίδες κλπ), αλλά την τιμή του πιάτου δεν την κάνει μόνο το υλικό.

Ετυμηγορία: Δε νομίζω.
Τιμές: 35-45 ευρώ
Καλοκαίρι: Όμορφη, καλόγουστη αυλή
Σέρβις: Ευγενικό
Διεύθυνση: Ευαγγελιστρίας & Κρήνης 16, Νέα Ερυθραία
Τηλ: 210 80 000 87

2 σχόλια:

  1. Καλησπέρα,
    Παρακολουθώ συχνά-πυκνά το blog σας και μπορώ να σας πω οτι πολλές φορές επιλέγω εστιατόρια βάσει των σχολίων σας (αλήθεια στο Da Ciro πότε πήγατε γιατί εγώ την Πέμπτη στις 9/9 και όντως το δείπνο μας ήρθε όντως ακριβό για αυτό που φάγαμε!)

    Μπορείτε να μου στείλετε ένα email στο theo@potouroglou.com για να σας κάνω μια πρόταση?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπερα,
    Μετα απο συστασεις φιλων επισκεφθηκα κι εγω την προηγουμενη εβδομαδα το ιταλικο εστιατοριο Da Ciro.Ειμαι γνωστης της ιταλικης κουζινας και θεωρω οτι η κοστολογηση των πιατων ειναι ανταξια των γευσεων τους.Εγω και η παρεα μου προτιμησαμε να δοκιμασουμε για πρωτο πιατο ριζοτο tartufo(20ευρω),το οποιο ηταν αρκετα νοστιμο,(το ριζοτο ηταν βρασμενο οσο επρεπε και ο συνδιασμος της τρουφας με την καραβιδα εδιναν την τελεια γευση),θα μπορουσα να πηγαινα συνεχεια μονο γι αυτο το πιατο!Στη συνεχεια επιλεξαμε για κυριως πιατο παπαρδελες με φρεσκο σολωμο(20 ευρω),μας αρεσε και αυτο αρκετα ωστοσο θα προτιμουσαμε να μην συμπεριλαμβανοταν η ροκα,αλλο ενα πιατο που προτιμησαμε ηταν η αστακομακαροναδα για 2 ατομα(70 ευρω) και θεωρω οτι γι αυτο το πιατο η τιμη ηταν πολυ προσιτη.Τελος για επιδορπιο δοκιμασαμε το tiramisu(το προτεινω ανεπιφυλαχτα).Βεβαια υπαρχουν πιατα πιο λιτα συνεπως πιο οικονομικα αλλα εμεις θελησαμε να πειραματιστουμε.Σαν χωρος ειναι πολυ ζεστος και φιλικος.Το service διαθεσιμο και ευγενικο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή