Εστιατόριο Black Duck στο Κέντρο

Είχα κάθε καλή διάθεση να το αγαπήσω το Black Duck, και ήμουν εντελώς απροκατάληπτη όταν το επισκέφθηκα για πρώτη φορά, αλήθεια σας λέω. Δεν άφησα την κακή κριτική του Αθηνοράματος να με επηρεάσει καθόλου, γιατί ποθούσα να βρω ένα καινούργιο εστιατόριο-στέκι στο κέντρο της πόλης. Ήταν και που απ' έξω ο χώρος φαίνεται τόσο cozy και οι μουσικές του μαγαζιού που ξεχείλιζαν στο στενό της Λαδά και τις άκουγα κάθε φορά που περνούσα για να πάω πλατεία Καρύτση με είχαν προδιαθέσει πολύ θετικά...
Αλλά τζίφος. Και εξηγώ.
Καταρχάς, το εστιατόριο είναι στον επάνω όροφο και θα σας πω ευθύς εξαρχής ότι το πάνω δεν έχει ουδεμία σχέση με το κάτω. Το κάτω πάτωμα είναι ένα τζερτζελέδικο μπαράκι με χαμηλό φωτισμό, δυνατή μουσική (σε λογική ένταση), νεαρόκοσμο tres fashionable και μπόλικο κέφι. Το πάνω πάτωμα, είναι μια αίθουσα της οποίας η διακόσμηση αν και περιποιημένη, εμένα προσωπικά με παραπέμπει σε τεϊοποτείο/λέσχη κυριών για μπιρίμπα και ο μέσος όρος ηλικίας των συνδαιτημόνων είναι 65 (και λίγο λέω). Η νύχτα με τη μέρα, δεν υπερβάλλω, κάντε μια βόλτα και θα με καταλάβετε. Πολυθρόνες με φυστικί/ροδακινί ύφασμα μπροκάρ, καδράκια με θαλασσινά τοπία, λευκά τραπεζομάντηλα, γλαστρούλες με λουλουδάκια, έντονος φωτισμός και η μουσική (ωραιότατες jazzy και folksy επιλογές) να ακούγεται -με πολλήηη προσπάθεια- μονάχα κατά κύματα (ό,τι έφτανε επάνω, από το μπαρ στον κάτω όροφο). Προσοχή, δεν εννοώ ότι η αίθουσα είναι κακόγουστη, απλώς ότι κατά τη γνώμη μου σε άλλο κοινό απευθύνεται το μπαρ και σε άλλο το εστιατόριο. Απόδειξη και ο μέσος όρος ηλικίας που λέγαμε.
Εν πάση περιπτώσει, έρχεται η σερβιτόρα, η οποία ήταν συμπαθέστατη, και μας φέρνει τους καταλόγους. Δεν περίμενα καμία γαστρονομική αποκάλυψη, αλλά πρέπει να σας πω πως δεν μου συμβαίνει συχνά να μην μπορώ να βρω ούτε ένα πιάτο στο μενού που να μου τραβήξει το ενδιαφέρον.
Τελικά, ξεκινήσαμε με ψητά λαχανικά με χαλούμι (9,5 ευρώ). Ειρήσθω εν παρόδω, εντελώς early 2000's πια αυτό το πιάτο, νομίζω είναι καιρός να αποσυρθεί ή τέλοσπάντων να ανανεωθεί κάπως, γιατί έχω βαρεθεί να το βλέπω σε όλα τα μοντέρνα ταβερνο/μεζεδοπωλο/οινομαγειρεία. Όπως επίσης και τη φέτα πανέ με μέλι και σουσάμι -η οποία παρεμπιπτόντως υπήρχε και στο μενού του Black Duck, αλλά γι' αυτό τα έχουμε ξαναπεί. Anyway, τα λαχανικά πάντως ήταν σωστά ψημένα. Τα χοιρινά φιλετάκια με λιαστά σύκα και Μοσχάτο Λήμνου, ρύζι μπασμάτι και λαχανικά (15,5 ευρώ) ήταν συμπαθητικά, αλλά όχι και η καλύτερη δυνατή εκτέλεση, αφού τα ξερά σύκα θα έπρεπε να έχουν βράσει πολύ περισσότερο για να μαλακώσουν και να μεστώσει η σάλτσα. Αυτό, όμως, που ήταν πραγματικά απαράδεκτο ήταν οι πένες με πέστο ρόκας και προσούτο. Κατέφυγα σε αυτό το πιάτο διότι όλα τα άλλα ζυμαρικά περιείχαν κρέμα γάλακτος στη σάλτσα τους (έλεος πια μ' αυτή την κρέμα, τα λέει κι ο Σκαρμούτσος συνέχεια στο Master Chef, αλλά ποιος τον ακούει!), οπότε θεώρησα ότι με το pesto θα ήμουν σχετικά ασφαλής. Μάλιστα, όταν είπα στη σερβιτόρα ότι θα πάρω το πέστο, μου απάντησε με μεγάλο ενθουσιασμό: "Και πολύ καλά θα κάνετε!". Εκεί βέβαια εγώ ήμουν έτοιμη να τη ρωτήσω, "Really? Would you say your pesto is the BEST-O?" (όπως είπε και η Phoebe στον sous-chef της Monica στα Friends, season 8, episode 5, TOW Rachel's Date), αλλά κρατήθηκα.
Και τελικά, το πιάτο το οποίο παρέλαβα περιείχε κρέμα γάλακτος. ΜΑ ΚΡΕΜΑ ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΣΤΟ ΠΕΣΤΟ; Μα στο πέστο; Ιεροσυλία! Και να 'ταν μόνο αυτό; Το υποτιθέμενο προσούτο ήταν μόλις δύο μικροσκοπικές μπουκιές και το πιάτο ήταν παντελώς ανάλατο. Αλλά την κρέμα δε θα την ξεπεράσω με τίποτα. Στο εξής δηλαδή όταν παραγγέλνω πέστο σε εστιατόρια θα πρέπει να ρωτάω με τι το φτιάχνουν; Μα πού φτάσαμε; 'Ημαρτον!
Στο μεταξύ, και οι υπόλοιποι της παρέας μού είπαν ότι και τα δικά τους πιάτα ήταν ανάλατα, οπότε καταλήξαμε από κοινού πως ήταν μελετημένο το θέμα και ότι προφανώς ο σεφ μεριμνά για τους πελάτες του ετοιμάζοντάς τους υπερτασιακή αγωγή, αφού ήταν όλοι άνω των 60. Συνεπώς δε θα έπρεπε να διαμαρτυρόμαστε.
Όπως καταλαβαίνετε, επιδόρπιο δεν πήραμε, γιατί θα ήταν μάταιο. Αντ' αυτού, πληρώσαμε 25 ευρώ το άτομο (που τα θεωρώ υπερβολικά πολλά για αυτά που παραγγείλαμε) και είπαμε αντίο για πάντα στον επάνω όροφο. Διότι τον κάτω σίγουρα θα τον επισκεφθώ για ποτό και μάλιστα άμεσα. Η νύχτα με τη μέρα, σας λέω. Η νύχτα με τη μέρα.

Ετυμηγορία: Έλλειψη φαντασίας και τεχνικής στην κουζίνα.
Κουζίνα: κλασική/μεσογειακή
Τιμές: 25-30 ευρώ το άτομο
Crowd: γερουσία (καμία σχέση με το μπαρ κάτω)
Διεύθυνση: Χρήστου Λαδά 9Α, Κέντρο
Τηλ: 210 32 34 760