Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας (Charlie & the Chocolate Factory), το πασίγνωστο μυθιστόρημα που έγραψε ο Ρόαλντ Νταλ το 1964 και αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους σε όλο τον κόσμο (αλλά και από την αφεντιά μου κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '80), απέκτησε νέο κύμα αναγνωστών και θαυμαστών πριν από πέντε χρόνια, όταν κυκλοφόρησε στις αίθουσες μία ακόμα κινηματογραφική του εκδοχή σκηνοθετημένη από τον Τιμ Μπάρτον. Το μυθιστόρημα είναι -εκτός από ένα διασκεδαστικό ηθικό δίδαγμα πάνω σε μερικά από τα θανάσιμα αμαρτήματα (λαιμαργία, περηφάνια κλπ)- ένας ύμνος στα γλυκίσματα και πάνω από όλα στη λατρεμένη σοκολάτα.Ακολουθεί μία από τις κλασικές σκηνές του βιβλίου, κατά την οποία ο Τσάρλι, ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, μαζί με μερικά ακόμα τυχερά παιδιά, ξεναγούνται στο εργοστάσιο σοκολάτας από τον δημιουργό του, τον εκκεντρικό και απολαυστικό Γουίλι Γουόνκα.
"H αίθουσα της σοκολάτας"
"Ορίστε!", φώναξε ο κύριος Γουόνκα χοροπηδώντας και δείχνοντας με το χρυσό μπαστούνι του το μεγάλο καφετί ποτάμι. "Είναι όλο σοκολάτα! Κάθε σταγόνα αυτού του ποτ
αμού είναι καυτή λιωμένη σοκολάτα της καλύτερης ποιότητας. 'Αριστης ποιότητας. Έχει αρκετή σοκολάτα εκεί μέσα για να γεμίσεις κάθε μπανιέρα ολόκληρης της χώρας! Και τις πισίνες ακόμα! Δεν είναι υπέροχο; Και δείτε και τους σωλήνες μου! Ρουφάνε τη σοκολάτα και τη μεταφέρουν στις άλλες αίθουσες του εργοστασίου όπου είναι απαραίτητη! Χιλιάδες λίτρα την ώρα, αγαπητά μου παιδιά! Χιλιάδες επί χιλιάδων! Τα παιδιά και οι γονείς τους είχαν μείνει άναυδοι από την έκπληξη. Ήταν εμβρόντητοι. Αποσβολωμένοι. Σαστισμένοι και συγκλονισμένοι. Είχαν εκπλαγεί εντελώς από όλο αυτό το μεγαλείο. Είχαν σταθεί απλώς και χάζευαν.
"Το πιο σημαντικό είναι ο καταρράκτης!", συνέχισε ο κύριος Γουόνκα. "Ανακατεύει τη σοκολάτα! Την αναταράσσει. Την κοπανάει και τη χτυπάει! Την κάνει ελαφριά και αφρώδη! Κανένα άλλο εργοστάσιο στον κόσμο δεν ανακατεύει τη σοκολάτα του με καταρράκτη! Αλλά είναι ο μόνος τρόπος να γίνει σωστά! Ο μόνος τρόπος! Κα
ι τα δέντρα μου, σας αρέσουν;", φώναξε δείχνοντας με το μπαστούνι του. "Και οι ωραίοι μου θάμνοι; Δεν βρίσκετε ότι είναι όμορφοι; Σας είπα ότι μισώ την ασχήμια! Και φυσικά, είναι όλοι φαγώσιμοι! Όλοι είναι φτιαγμένοι από κάτι πεντανόστιμο! Και τα λιβάδια μου, σας αρέσουν; Σας αρέσει το γρασίδι και οι πεταλούδες μου; Το γρασίδι πάνω στο οποίο στέκεστε, αγαπητοί μου, είναι φτιαγμένο από ένα νέο είδος απαλής ζάχαρης με γεύση μέντας, την οποία μόλις εφηύρα! Δοκιμάστε μια τούφα! Παρακαλώ! Είναι απολαυστικό!"Αυτόματα, όλοι έσκυψαν και μάζεψαν μια τούφα γρασίδι -όλοι, δηλαδή, εκτός από τον Αύγουστο Γκλουπ, ο οποίος γράπωσε μια μεγάλη χούφτα.
Και η Βιολέτα Μπορεγκάρ, πριν δοκιμάσει την τούφα της, έβγαλε την τσίχλα με την οποία είχε σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ μασήματος από το στόμα της και την κόλλησε προσεκτικά πίσω από το αυτί της.
"Δεν είναι υπέροχο;", ψιθύρισε ο Τσάρλι. "Δεν έχει υπέροχη γεύση, παππού;"
"Θα μπορούσα να φάω ολόκληρη την πεδιάδα!", είπε ο παππούς Τζο, γουργουρίζοντας από ευχαρίστηση. "Θα μπορούσα να τριγυρνάω στα τέσσερα σαν αγελάδα ώσπου να φάω μέχρι και την τελευταία τούφα αυτής της πεδιάδας!"
Χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήπου με βρίκες;