Εστιατόριο Nonna Pina στη Δάφνη

To Nonna Pina είναι ένα εστιατόριο που επισκέπτομαι από το ξεκίνημά του (περίπου 3 χρόνια δηλαδή, θαρρώ) και εκτιμώ το γεγονός ότι στο διάστημα αυτό είναι πάντοτε συνεπές ως προς την κουζίνα του. Πρόκειται για μια μικρή ιταλική τρατορία στη Δάφνη, σε μια περιοχή που ούτε άλλους χώρους εστίασης έχει τριγύρω ούτε και ιδιαίτερη αισθητική -τουλάχιστον όχι αν κρίνει κανείς από τον περιβάλλοντα χώρο του εστιατορίου. Οι ιδιοκτήτες έχουν κάνει φιλότιμες προσπάθειες να διαμορφώσουν έναν ζεστό εσωτερικό χώρο με off white τοίχους και τραπεζοκαθίσματα και μπορντώ πινελιές, αλλα η διακόσμηση σίγουρα δεν είναι ακριβώς επαγγελματική (το ψυγείο με τα αναψυκτικά, ας πούμε, μάλλον δεν έχει θέση στον χώρο υποδοχής). Εξαίρεση, όμως, αποτελεί η γουστόζικη επιλογή της ταπετσαρίας με τα Gibson Girls (η προσωποποίηση του γυναικείου ιδεώδους στις αρχές του 20ου αιώνα δια χειρός της εικονογράφου Dana Gibson - βλ. φωτό αριστερά) που καλύπτει τον έναν τοίχο της αίθουσας!
Ωστόσο, το Nonna Pina (που παρεμπιπτόντως πήρε το όνομά του από την Ιταλίδα γιαγιά της σεφ, την κυρία Giuseppina) δεν είναι ένα εστιατόριο που επισκέπτεσαι για το χώρο του, αλλά για τις γεύσεις του, που δεν μπορούν παρά να σε κερδίσουν με την απλότητα, τη σωστή εκτέλεση και την προσεκτική επιλογή των υλικών.
Στα τρία αυτά χρόνια, λοιπόν, έχει τύχει να δοκιμάσω ένα σωρό πιάτα, ωστόσο επειδή το μενού ανανεώνεται συχνά, θα σας πω μόνο για τα τελευταία.
Καταρχάς, θα σας φέρουν ένα γευστικότατο κέρασμα: ένα πιατάκι με κύβους παρμεζάνας, κάποιο αλλαντικό (συνήθως μπρεζάολα) και χειροποίητα τσιπς ψωμιού, τα οποία είναι ό,τι πρέπει για ξεκίνημα, αλλά και ένα πανεράκι με ψωμάκια, κριτσίνια και focaccia. Εμείς παραγγείλαμε την insalata giardiniera, με ψητά λαχανικά, φρέσκα σαλατικά και τυρί scamorza (9 ευρώ), η οποία ήταν όπως πάντα μια χαρά και το scamorza ειδικά, λουκουμάς. Για κυρίως, παραγγείλαμε τα orechiette con melanzane e mozzarella (12 ευρώ), που ήταν πολύ νόστιμα -και παρεμπιπτόντως χειροποίητα- αν και ήθελαν λίγο ακόμα βράσιμο (είπαμε al dente, αλλά έχουμε κι εμείς τα όριά μας, ειδικά στα χειροποίητα ζυμαρικά που η ζύμη τους είναι συνήθως κάπως παχουλή). Επί τη ευκαιρία, μέχρι και την τελευταία φορά που πήγαμε στο Nonna Pina, ένα από τα αγαπημένα μου πιάτα που ήταν σταθερά στο μενού ήταν τα orecchiette με μοσχαρίσια μάγουλα, τα οποίο εισηγούμαι εδώ και τώρα να τα ξαναβάλουν αμέσως στον κατάλογο! Αυτό που απόλαυσα, πάντως, περισσότερο από όλα στην τελευταία μου επίσκεψη ήταν το risotto nero di sepia (κοινώς ριζότο με μελάνι σουπιάς και κομματάκια σουπιάς - 14 ευρώ), που ήταν ΑΨΟΓΟ. Από τα καλύτερα εκτελεσμένα risotti που έχω φάει ποτέ, και χωρίς τσιγκουνιές στις σουπιές σαν μερικούς-μερικούς (ονόματα δεν λέμε-επιχειρήσεις δεν θίγουμε).
Σε γενικές γραμμές, ό,τι έχω δοκιμάσει κατά καιρούς στο Nonna Pina ήταν από πολύ καλό ως εξαιρετικό. Το μόνο που υστερεί κάπως είναι ίσως τα επιδόρπια, που είναι απλώς ικανοποιητικά. Συν τοις άλλοις, το προσωπικό είναι πάντα ευγενέστατο κι η σεφ, η Άντζελα, που είναι ιταλο-ελληνικής καταγωγής και περνάει συχνά από την αίθουσα για να μιλήσει με τους πελάτες, είναι συμπαθέστατη. Κάτι που θα ήθελα να αλλάξει είναι η κοστολόγηση σε κάποια πιάτα, κυρίως όσον αφορά τα antipasti, που είναι αρκετά τσιμπημένα (12 ως 19 ευρώ), αφού οι τιμές τους είναι συχνά υψηλότερες από αυτές των κυρίως πιάτων.
Μακάρι να είχε περισσότερη πελατεία το ευχάριστο αυτό εστιατοριάκι! Στην επίσκεψή μας αυτή, στενοχωρηθήκαμε που μόνοι πελάτες ήμασταν εμείς κι άλλη μία παρέα, και μάλιστα Παρασκευή βράδυ. Κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα είναι η επιλογή της περιοχής και πιστεύω πως το Nonna Pina σε έναν άλλο χώρο και σε μια πιο πολυσύχναστη περιοχή πραγματικά θα έσφυζε από κόσμο. Εσείς πάντως, δώστε του μια ευκαιρία, γιατί πραγματικά το αξίζει!

Ετυμηγορία: Αξίζει, για το νόστιμο ιταλικό φαγητό του με τα προσεγμένα και φρέσκα υλικά.
Κουζίνα: ιταλική
Τιμές: 22-30 ευρώ το άτομο
Σέρβις: φιλικότατο
Μουσική: ταιριαστή ιταλική 60s και 70s.
Διεύθυνση: Εθν. Μακαρίου 64, Δάφνη
Τηλ: 210 902 111 8

P.S. Αφασία και πάλι το διπλανό τραπέζι. Double Date τάχα μου-ψαγμένων-με-την-ιταλική-κουζίνα 50άρηδων παραγγέλνει αρχικά mozarella di bufala. Ο ένας κύριος επισημαίνει με ιδιαίτερη έμφαση προσπαθώντας να δείξει σε όλους τους υπόλοιπους ότι γνωρίζει από ιταλικές γεύσεις και πώς αυτές πρέπει να φαγωθούν: "Τη μοτσαρέλα μου μην τη σκορπίσετε, τη θέλω ΑΤΟΦΙΑ!". Η παρέα συνεχίζει με vitello tonnato, που όταν φτάνει στο τραπέζι κάνει τη μία κυρία να φωνάξει αγανακτισμένη: "Μα...Μα τι είναι αυτό εδώ; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΝΝΑΤΟ! Πού-είναι-ο-τόννος;" (Ειπωμένο κατά το "πού-πήγαν-τα-λεφτά".) Η απορία λύθηκε εντός δευτερολέπτων, διότι η παρέα της της καθησύχασε εξηγώντας της ότι ο τόννος ήταν κάτω από το μοσχάρι. Στο σημείο αυτό, η κυρία απολογήθηκε (νιαουριστά και χαριτωμένα) για το ξέσπασμά της: "Μα από κάτω ήταν; Μα πού να το φανταστώ; Εγώ περίμενα ότι θα ήταν από πάνω!".