Eστιατόριο Iskandar στον Άλιμο

H αλήθεια είναι πως η πόλη μας δεν διαθέτει πολλά ινδικά εστιατόρια, αλλά όσα έχει, θεωρώ ότι είναι σε αρκετά καλό επίπεδο. Το μόνο από αυτά που δεν είχα δοκιμάσει ως τώρα (καθαρά λόγω χιλιομετρικής απόστασης από το σπίτι μου και μόνο) ήταν το Iskandar (το όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Σανσκριτική) που βρίσκεται στον Άλιμο και τελικά αποδείχτηκε και το καλύτερο από όλα.
Η αφορμή στάθηκε το κουπόνι που αγόρασε μια φίλη από ένα site με προσφορές, με το οποίο φάγαμε τέσσερα άτομα ένα γεύμα αξίας 120 ευρώ πληρώνοντας μόνο 60, δηλαδή 15 το άτομο. Όπως καταλαβαίνετε, φυσικά, με 120 ευρώ παραγγείλαμε ατελείωτα πράγματα από τον κατάλογο.
Ξεκινήσαμε με vegetarian samosa (4.80 ευρώ) που ήταν άψογα και με πολύ καλή ζύμη. Έχω ωστόσο να παραπονεθώ για το ότι δεν μας έφεραν papadam και chutneys όπως συνηθίζεται (αν και με τόσα που είχαμε να φάμε δεν μας πολυαπασχόλησε τελικώς) στην αρχή κάθε ινδικού γεύματος. Συνεχίσαμε με dal tarka, κίτρινες φακές δηλαδή μαγειρεμένες με κάρι (5.70) και channa masala (6 ευρώ), που είναι ρεβύθια μαγειρεμένα σε σάλτσα ντομάτας, και τα δύο ικανοποιητικότατα. Στη συνέχεια περάσαμε στα κυρίως, από τα οποία επιλέξαμε chicken tikka (14.40 ευρώ) το οποίο ήταν πολύ όμορφα ψημένο και ζουμερό. Επίσης, το butter chicken (murgh makhni - 14.50 ευρώ) που είναι κύβοι κοτόπουλου μαγειρεμένοι με βούτυρο και ντομάτα σε μια κρεμώδη σάλτσα ήταν πολύ νόστιμο (ίσως η καλύτερη επιλογή της βραδιάς), ενώ το beef dopiaza (18.70), που ήταν κύβοι μοσχαριού μαγειρεμένοι με κρεμμύδι , τζίντζερ, σκόρδο, λεμόνι και κάρι, αν και η σάλτσα του ήταν νοστιμότατη, τα κομμάτια κρέατος ήταν δυστυχώς περισσότερο λίπος παρά κρέας. Όλα αυτά, φυσικά, τα συνοδεύσαμε με το απαραίτητο ρύζι -διαλέξαμε το navratan biryani (5.30 ευρώ), που ήταν ένα συμπαθέστατο μπασμάτι με λαχανικά και γιαούρτι και το mushroom rice (4.80 ευρώ)- καθώς και με άφθονες πίτες naan (1.70) και lacha paratha (2.40). Παρεμπιπτόντως, πρέπει να εξομολογηθώ ότι αν και το naan ήταν επί πολλά συναπτά έτη η νούμερο ένα επιλογή μου για τη συνοδεία ινδικού γεύματος, τώρα τελευταία νομίζω ότι έχω περισσότερη αδυναμία στο paratha, που θυμίζει αρκετά σφολιάτα. Στο Iskandar δε, νομίζω ότι το paratha ήταν εξαιρετικό, καθώς ήταν λεπτοφτιαγμένο και ελαφρύτερο από ό,τι σε άλλα εστιατόρια όπου το έχω δοκιμάσει.
Μετά από όλα αυτά ήταν πραγματικά άξιον απορίας πώς είχαμε ακόμα χώρο για επιδόρπιο. Αν και είχαμε πλέον αρχίσει να ξεκουμπώνουμε παντελόνια και αισθανόμασταν οριακά να εκραγούμε σαν τον Mr. Creosote στο γνωστό σκετσάκι των Monty Python από την ταινία "The Meaning of Life" (βλ. φωτό δεξιά), πεισμώσαμε και αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε και δύο από τα γλυκά. Δυστυχώς, ήταν αρκετά απογοητευτικά. To gulab jamun (6.50 ευρώ), που είναι κάτι σιροπιαστές μπαλίτσες ζυμαριού βουτηγμένες σε ροδόνερο, με αφήνει ούτως ή άλλως προσωπικά σχετικά αδιάφορη, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω άποψη γι' αυτό, αν και ούτε στις υπόλοιπες της παρέας άρεσε ιδιαίτερα. Το kulfi, όμως, του οποιου είμαι φαν, με απογοήτευσε πολύ. Το kulfi είναι ένα είδος παγωτού, το οποίο, όμως, είναι πολύ πιο πηχτό σε σχέση με το δυτικό παγωτό και γι' αυτό κάνει και περισσότερη ώρα να λιώσει. Το συγκεκριμένο, ωστόσο, δεν έλεγε να λιώσει με τίποτα, και ως εκ τούτου ήταν αδύνατο να το φάμε με τα κουταλάκια με τα οποία μας το σέρβιραν, ακόμα και μισή ώρα μετά το σερβίρισμα. Επιπλέον, ήταν γεμάτο κρυστάλλους, πράγμα που σημαίνει ότι είχε ξεπαγώσει και ξαναπαγώσει.
Αν εξαιρέσεις ένα-δύο γευστικές αστοχίες, λοιπόν, όλα όσα δοκιμάσαμε ήταν πολύ νόστιμα και οι γεύσεις αρκετά αυθεντικές. Ωστόσο, οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι εάν όλα αυτά τα πλήρωνα 35 ευρώ (που υπολογίζω ότι κοστίζει περίπου το άτομο) αντί για 15 που δώσαμε εμείς, σίγουρα θα τα έβλεπα με άλλο μάτι και ίσως να τα έκρινα λίγο πιο αυστηρά, διότι η σχέση ποιότητας-τιμής στην εστίαση είναι ένας από τους κυριότερους παράγοντες βάσει των οποίων αποφασίζει κανείς αν θα ξαναεπισκεφθεί τελικά ένα εστιατόριο ή όχι, πόσο μάλλον στις μέρες μας, που δεν έχουμε την πολυτέλεια να το κάνουμε με την ίδια συχνότητα όσο παλιότερα.
Συνοψίζοντας, το Iskandar είναι ένας όμορφος χώρος, οπωσδήποτε μαξιμαλιστικός, , ίσως και στα όρια του κιτς για κάποιους, αν και εμένα μου είναι ευχάριστος ως διακόσμηση. Εάν είστε μεγάλη παρέα, ζητήστε να καθίσετε στη μεγάλη ροτόντα κάτω από το ξύλινο κιόσκι - σίγουρα θα προσθέσει ατμόσφαιρα στο γεύμα σας. Το τραπέζι είναι όμορφα στρωμένο με παραδοσιακά σερβίτσια (μεταλλικά κύπελλα κλπ), αλλά μου έκανε αρνητική εντύπωση το γεγονός ότι ενώ είχαν μπει στον κόπο να τοποθετήσουν μέσα στα πιάτα κομψότατα μεταλλικά napkin rings, οι πετσέτες που ήταν τυλιγμένες μέσα σε αυτά ήταν χάρτινες - το βρήκα σχεδόν αστείο. Τέλος, το σέρβις είναι αρκετά αργό και δεν θα έλεγα ότι το προσωπικό είχε ιδιαίτερη όρεξη να εξηγήσει, πράγμα που για τους αρχάριους στην ινδική κουζίνα μπορεί να είναι πρόβλημα.

Κουζίνα: ινδική
Τιμές: 30-40 ευρώ το άτομο.
Διεύθυνση: Λ. Ελευθερίας 6 (Αμφιθέας) & Λ. Ποσειδώνος, Αλιμος
Ωρες Λειτουργίας: Τρίτη έως Κυριακή 19:00 - 01:00 και Κυριακή μεσημέρι 13:00 - 17:00
Κάθε Κυριακή: μπουφές με αυθεντικά ινδικά πιάτα που αλλάζουν κάθε εβδομάδα (18 ευρώ το άτομο)
Τηλ: 210 98 86 474

Υ.Γ. H φωτογραφία του εστιατορίου είναι από το Αθηνόραμα.