Δεν είναι στην πολιτική μου να γράφω για αλυσίδες εστιατορίων, αλλά θα κάνω μία εξαίρεση, για δύο λόγους. Πρώτον, έχω πάρει την αναζήτηση του τέλειου, πραγματικά ζουμερού burger στην Αθήνα πολύ προσωπικά, γιατί θεωρώ την εύρεσή του σχεδόν αδύνατη. Είναι κάτι που έχει λάβει πλέον στο μυαλό μου μυθικές διαστάσεις. Κάτι σαν το ιερό δισκοπότηρο. (Για να μην αναρωτιέστε άδικα, όχι δεν το βρήκα ούτε αυτή τη φορά. Αλλά ας μην ξεφεύγω από το θέμα). Ο δεύτερος λόγος που αποφάσισα να γράψω για το συγκεκριμένο εστιατόριο, είναι ότι το Gourmet Burger Kitchen έχει προς το παρόν μόνο ένα κατάστημα στη χώρα μας. Οπότε, technically δεν είναι αλυσίδα. Ακόμα. (Εντάξει, σαθρό το επιχείρημα, μη βαράτε, αλλά τι να κάνω; Κάπως πρέπει να δικαιολογηθώ κι εγώ!)
Το GBK, λοιπόν, βρίσκεται εντός του γνωστού εμπορικού κέντρου-μεγαθήριου The Mall. Και ενώ τα burgers του απέχουν μακράν από το να χαρακτηριστούν τέλεια, οφείλω να ομολογήσω ότι, από την άλλη, η γεύση τους απέχει αρκετά από άλλες γνωστές διεθνείς, αλλά και εγχώριες αλυσίδες εστιατορίων που μπορούμε να βρούμε στην πόλη μας (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε. Ο νοών νοήτο.) Αλλάς ας τα πάρουμε ένα-ένα.
Οι λάτρεις του burger και purists μπεργκερόφιλοι ίσως θεωρήσουν ιεροσυλία μια αλυσίδα μπεργκεράδικων που ξεκίνησαν στη Μεγάλη Βρετανία τρεις Νεοζηλανδοί, διότι τι δουλειά έχουν όλοι αυτοί με ένα έδεσμα καθαρά αμερικανικής προέλευσης; Αλλά ας μην τους κρίνουμε από την καταγωγή τους, διότι τα burgers είναι δημοκρατικό έδεσμα και όλοι οι καλοί χωράνε (μπεργκερόφιλοι όλου του κόσμου ενωθείτε κλπ.)
Το μεγάλο ατού των burgers των GBK είναι ο κιμάς από 100% Aberdeen Angus Beef. To Angus είναι μια ξακουστή κρεατοπαραγωγική σκοτσέζικη ράτσα βοοειδών, η οποία είναι και η πιο δημοφιλής ράτσα βοοειδών στην Αμερική σήμερα (η ράτσα, μάλιστα, πρωτοέφτασε στην Αμερική το 1873). Ο κιμάς δηλαδή, είναι σίγουρα καλής ποιότητας. Ένα το κρατούμενο.
Αν ήξεραν και πώς να ψήσουν το μπιφτέκι θα είχαμε συνολικά ένα πολύ καλύτερο αποτέλεσμα. Στην Ελλάδα εννοώ -γιατί στα GBK της Αγγλίας είμαι σίγουρη ότι δεν θα έχουν το ίδιο πρόβλημα. Εξηγώ: όταν παραγγείλαμε, λοιπόν, τα burger μας, ζητήσαμε αν γίνεται να είναι medium rare. Kαι λάβαμε την εξής κουλή απάντηση· αφού κοντοστάθηκε για μερικά δευτερόλεπτα ο σερβιτόρος ξύνοντας το κεφάλι του και ο Σ. -για να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση- του διευκρίνησε ότι εννοούσε "να μην είναι πολύ ψημένα", λέει το κορυφαίο: "Μέχρι medium μπορούν να είναι. " Μπορείτε να μου βρείτε εσείς μια πιθανή εξήγηση; Γιατί medium γίνεται ενώ medium rare δε γίνεται; Εμείς βαρεθήκαμε να δώσουμε συνέχεια και είπαμε απλώς εντάξει. Και τελικά, ενώ είχαμε παραγγείλει το ίδιο ακριβώς burger, το ένα που μας έφεραν ήταν medium rare και το άλλο well done. Πιθανή εξήγηση εδώ; Τέλος πάντων, ίσως πρέπει να αποδεχτώ ότι το θέμα σωστού ψησίματος στο κρέας στην Ελλάδα είναι χαμένη υπόθεση, με εξαίρεση μερικά πολύ καλά εστιατόρια, άλλης κλάσης, όμως, και άλλου budget βεβαίως-βεβαίως.
Δίνω τόπο στην οργή, όμως, και έρχομαι στο προκείμενο. Το Burger Cheese & Bacon (7.60 ευρώ), λοιπόν, που παρήγγειλα και είχα την τύχη -γιατί περί τύχης πρόκειται- να είναι και medium rare, είχε νοστιμότατο κιμά, μπέικον, μαγιονέζα, tomato relish και τυρί ωρίμανσης cheddar και με άφησε αρκετά ικανοποιημένη. Βρήκα ενδιαφέρουσα gourmet προσθήκη το ωριμασμένο τυρί cheddar με την αυξημένη οξύτητα (αντί του πιο γλυκού συνηθισμένου) που έδινε μια πιο πικάντικη αίσθηση στο όλο burger. Το μπέικον -ιδανικά- θα το ήθελα λιγάκι πιο crispy. Τέλος, ενδιαφέρουσα βρήκα και τη σάλτσα τομάτας που περίείχε κάτι σαν μαρμελάδα ή γλυκό chutney or something. Αν τέλος, μπορούσαν κάπως να μου εγγυηθούν ότι θα υπάρχει επαναληψιμότητα στο σωστό ψήσιμο και ότι θα έχω πάντα το μπιφτέκι μου όπως το θέλω και όχι όπως τύχει, θα ήμουν πολύ πιο ικανοποιημένη. Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, και στο well done μπιφτέκι που δοκίμασα, η διαφορά στη γεύση του κιμά σε σχέση με τα συνήθη μπιφτέκια άλλων μπεργκεράδικων ήταν αισθητή και πάλι.
Τα burgers πάντως των GBK δεν συνοδεύονται από πατάτες, τις οποίες παραγγέλνετε ξεχωριστά. Οι πατάτες στοιχίζουν 2.10 ευρώ και -παραδόξως- υπάρχει μόνο ένας τύπος (χοντροκομμένες σε κυβάκια μέσα σε μπολ), που δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Με 0.80 μπορείτε να πάρετε και κάποια σος για να τις συνοδεύσετε. Εγώ διάλεξα την garlic mayo, η οποία ήταν πολύ νόστιμη και την επόμενη φορά μάλλον θα παραγγείλω το Garlic Mayo Burger (7.60), που περιέχει την ίδια σος. Γενικά βρήκα λίγο απογοητευτικό το ότι δεν υπήρχε ποικιλία σε starter ή side dishes. Μόνο πατάτες και onion rings (4 ευρώ).
Όσον αφορά τα ίδια τα burgers, όμως, υπάρχουν αρκετές ενδιαφέρουσες και μερικές ψαγμένες επιλογές. Πιο ενδιαφέροντα πιάτα για μελλοντική δοκιμή μου φαίνονται το Blue Cheese Burger (7.80) που περιέχει ωριμασμένο Stilton, αλλά και το Pesterella (7.60), με (duuuh) πέστο και μοτσαρέλα. Αν έχετε, όμως, διάθεση να πειραματιστείτε ακόμα περισσότερο, μπορείτε να δοκιμάσετε τα burgers με μπiφτέκι από βουβάλι ή αγριογούρουνο (10.50 ευρώ αμφότερα), με κρέας που προέρχεται από την οργανική φάρμα του Laverstoke Park, ή το Camembert & Cranberry Burger, που περιέχει τυρί camembert, σος cranberry και κοτόπουλο σχάρας ή παναρισμένο (αντί για μπιφτέκι), με 7.90 ευρώ.
Για το τέλος σας φυλάω και το καλύτερο: το Qiwi Burger (7.80 ευρώ). Όχι, δεν το δοκίμασα και πιθανότατα ούτε πρόκειται, αλλά το βρήκα άξιο αναφοράς, για λόγους food trivia και μόνο.
Όχι, δεν περιέχει ακτινίδιο (σίγουρα αυτή θα ήταν η πρώτη σας υπόθεση). Το Kiwiburger περιέχει παντζάρι, αυγό, ανανά, τυρί, μαγιονέζα και tomato relish. (Ναι, κι εγώ αναρωτιέμαι πραγματικά γιατί να θέλει οποιοσδήποτε να το φάει αυτό). H λέξη kiwi, λοιπόν, για όποιον αναρωτιέται που κολλάει το kiwi με τα αυγά και τα... παντζάρια, είναι μια λέξη που χρησιμοποιούν ως πρόθεμα οι Νεοζηλανδοί για να περιγράψουν κάθε τι νεοζηλανδέζικο (μεταξύ άλλων και τους εαυτούς τους). To ακτινίδιο ονομάστηκε επισήμως "kiwi" όχι νωρίτερα από τη δεκαετία του '50. Η ονομασία του δόθηκε από τους Νεοζηλανδούς για να προωθηθεί το φρούτο διεθνώς και να αυξηθούν οι εξαγωγές του.
Το Kiwiburger προήλθε από την kiwisalad, μια παραδοσιακή συνταγή για σαλάτα, που περιέχει τα προαναφερόμενα συστατικά. To πρωτολάνσαραν το 1999 τα McDonalds της Νέας Ζηλανδίας, στα πλαίσια της απόπειρας των McDonalds κάθε χώρας να σερβίρουν πιάτα εμπνευσμένα από παραδοσιακές συνταγές της χώρας αυτής. Από ό,τι διάβασα -με μια πρόχειρη έρευνα στο Χουχλ- το kiwiburger των Mac πάτωσε και τελικά το απέσυραν (γιατί δεν απορώ;). Τώρα, το GBK προφανώς επέλεξε να το σερβίρει διότι οι ιδιοκτήτες του είναι, όπως είπαμε, Νεοζηλανδοί. Πληροφοριες για το πώς τα πάει το Kiwiburger στα εστιατόρια της Μ.Βρετανίας και αν πρόκειται να καταργηθεί κι από εκεί, δεν έχω. Αν, όμως, το παραγγείλετε, θα κάνετε κι ένα καλό, διότι μέρος των εσόδων του πηγαίνει υπέρ της προστασίας του πουλιού kiwi που είναι προστατευόμενο είδoς και συν τοις άλλοις και το εθνικό σύμβολο της Νέας Ζηλανδίας (το οποίο πουλί, παρεμπιπτόντως, δεν πετάει κιόλας). Τώρα γιατί στην ευχή λέγεται κι αυτό το πουλί kiwi και τι σχέση έχει με τα ακτινίδια, τρέχα γύρευε... Ίσως τελικά το kiwi είναι μια λέξη που τη χρησιμοποιούν όταν δεν ξέρουν πώς να πουν κάτι, πώς λέμε εμείς "φέρε λίγο το αποτέτοιο, μωρέ, ξέρεις, το πώς-το-λένε, το κίουι εννοώ!"...
Ετυμηγορία: Ναι, δοκιμάστε τα. Έχουν πολλά θετικά.
Κουζίνα: Duh, burgers.
Τιμές: 10-15 ευρώ.
Σέρβις: Κοσμάρα.
Διεύθυνση: Αν. Παπανδρέου 55 (The Mall Athens), Μαρούσι
Τηλ: 210 61 80 161
P.S. 1 Βρείτε τις διαφορές. Αριστερά, ένα κίουι. Δεξιά, ένα κίουι.
P.S.2 Ρε, παιδιά, το καλύτερο δε σας είπα. Τα McDonalds, λοιπόν, στα πλαίσια της προώθησης του Kiwiburger, έβγαλαν κι αυτό το διασκεδαστικό σποτάκι όπου αναφέρονται ονομαστικά 46 διαφορετικά χαρακτηριστικά νεοζηλανδέζικα πράγματα (με τη χαρακτηριστική thick νεοζηλανδέζικη προφορά, φυσικά). Enjoy!
Οι λάτρεις του burger και purists μπεργκερόφιλοι ίσως θεωρήσουν ιεροσυλία μια αλυσίδα μπεργκεράδικων που ξεκίνησαν στη Μεγάλη Βρετανία τρεις Νεοζηλανδοί, διότι τι δουλειά έχουν όλοι αυτοί με ένα έδεσμα καθαρά αμερικανικής προέλευσης; Αλλά ας μην τους κρίνουμε από την καταγωγή τους, διότι τα burgers είναι δημοκρατικό έδεσμα και όλοι οι καλοί χωράνε (μπεργκερόφιλοι όλου του κόσμου ενωθείτε κλπ.)
Το μεγάλο ατού των burgers των GBK είναι ο κιμάς από 100% Aberdeen Angus Beef. To Angus είναι μια ξακουστή κρεατοπαραγωγική σκοτσέζικη ράτσα βοοειδών, η οποία είναι και η πιο δημοφιλής ράτσα βοοειδών στην Αμερική σήμερα (η ράτσα, μάλιστα, πρωτοέφτασε στην Αμερική το 1873). Ο κιμάς δηλαδή, είναι σίγουρα καλής ποιότητας. Ένα το κρατούμενο.
Αν ήξεραν και πώς να ψήσουν το μπιφτέκι θα είχαμε συνολικά ένα πολύ καλύτερο αποτέλεσμα. Στην Ελλάδα εννοώ -γιατί στα GBK της Αγγλίας είμαι σίγουρη ότι δεν θα έχουν το ίδιο πρόβλημα. Εξηγώ: όταν παραγγείλαμε, λοιπόν, τα burger μας, ζητήσαμε αν γίνεται να είναι medium rare. Kαι λάβαμε την εξής κουλή απάντηση· αφού κοντοστάθηκε για μερικά δευτερόλεπτα ο σερβιτόρος ξύνοντας το κεφάλι του και ο Σ. -για να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση- του διευκρίνησε ότι εννοούσε "να μην είναι πολύ ψημένα", λέει το κορυφαίο: "Μέχρι medium μπορούν να είναι. " Μπορείτε να μου βρείτε εσείς μια πιθανή εξήγηση; Γιατί medium γίνεται ενώ medium rare δε γίνεται; Εμείς βαρεθήκαμε να δώσουμε συνέχεια και είπαμε απλώς εντάξει. Και τελικά, ενώ είχαμε παραγγείλει το ίδιο ακριβώς burger, το ένα που μας έφεραν ήταν medium rare και το άλλο well done. Πιθανή εξήγηση εδώ; Τέλος πάντων, ίσως πρέπει να αποδεχτώ ότι το θέμα σωστού ψησίματος στο κρέας στην Ελλάδα είναι χαμένη υπόθεση, με εξαίρεση μερικά πολύ καλά εστιατόρια, άλλης κλάσης, όμως, και άλλου budget βεβαίως-βεβαίως.
Δίνω τόπο στην οργή, όμως, και έρχομαι στο προκείμενο. Το Burger Cheese & Bacon (7.60 ευρώ), λοιπόν, που παρήγγειλα και είχα την τύχη -γιατί περί τύχης πρόκειται- να είναι και medium rare, είχε νοστιμότατο κιμά, μπέικον, μαγιονέζα, tomato relish και τυρί ωρίμανσης cheddar και με άφησε αρκετά ικανοποιημένη. Βρήκα ενδιαφέρουσα gourmet προσθήκη το ωριμασμένο τυρί cheddar με την αυξημένη οξύτητα (αντί του πιο γλυκού συνηθισμένου) που έδινε μια πιο πικάντικη αίσθηση στο όλο burger. Το μπέικον -ιδανικά- θα το ήθελα λιγάκι πιο crispy. Τέλος, ενδιαφέρουσα βρήκα και τη σάλτσα τομάτας που περίείχε κάτι σαν μαρμελάδα ή γλυκό chutney or something. Αν τέλος, μπορούσαν κάπως να μου εγγυηθούν ότι θα υπάρχει επαναληψιμότητα στο σωστό ψήσιμο και ότι θα έχω πάντα το μπιφτέκι μου όπως το θέλω και όχι όπως τύχει, θα ήμουν πολύ πιο ικανοποιημένη. Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, και στο well done μπιφτέκι που δοκίμασα, η διαφορά στη γεύση του κιμά σε σχέση με τα συνήθη μπιφτέκια άλλων μπεργκεράδικων ήταν αισθητή και πάλι.
Τα burgers πάντως των GBK δεν συνοδεύονται από πατάτες, τις οποίες παραγγέλνετε ξεχωριστά. Οι πατάτες στοιχίζουν 2.10 ευρώ και -παραδόξως- υπάρχει μόνο ένας τύπος (χοντροκομμένες σε κυβάκια μέσα σε μπολ), που δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Με 0.80 μπορείτε να πάρετε και κάποια σος για να τις συνοδεύσετε. Εγώ διάλεξα την garlic mayo, η οποία ήταν πολύ νόστιμη και την επόμενη φορά μάλλον θα παραγγείλω το Garlic Mayo Burger (7.60), που περιέχει την ίδια σος. Γενικά βρήκα λίγο απογοητευτικό το ότι δεν υπήρχε ποικιλία σε starter ή side dishes. Μόνο πατάτες και onion rings (4 ευρώ).
Όσον αφορά τα ίδια τα burgers, όμως, υπάρχουν αρκετές ενδιαφέρουσες και μερικές ψαγμένες επιλογές. Πιο ενδιαφέροντα πιάτα για μελλοντική δοκιμή μου φαίνονται το Blue Cheese Burger (7.80) που περιέχει ωριμασμένο Stilton, αλλά και το Pesterella (7.60), με (duuuh) πέστο και μοτσαρέλα. Αν έχετε, όμως, διάθεση να πειραματιστείτε ακόμα περισσότερο, μπορείτε να δοκιμάσετε τα burgers με μπiφτέκι από βουβάλι ή αγριογούρουνο (10.50 ευρώ αμφότερα), με κρέας που προέρχεται από την οργανική φάρμα του Laverstoke Park, ή το Camembert & Cranberry Burger, που περιέχει τυρί camembert, σος cranberry και κοτόπουλο σχάρας ή παναρισμένο (αντί για μπιφτέκι), με 7.90 ευρώ.
Για το τέλος σας φυλάω και το καλύτερο: το Qiwi Burger (7.80 ευρώ). Όχι, δεν το δοκίμασα και πιθανότατα ούτε πρόκειται, αλλά το βρήκα άξιο αναφοράς, για λόγους food trivia και μόνο.
Όχι, δεν περιέχει ακτινίδιο (σίγουρα αυτή θα ήταν η πρώτη σας υπόθεση). Το Kiwiburger περιέχει παντζάρι, αυγό, ανανά, τυρί, μαγιονέζα και tomato relish. (Ναι, κι εγώ αναρωτιέμαι πραγματικά γιατί να θέλει οποιοσδήποτε να το φάει αυτό). H λέξη kiwi, λοιπόν, για όποιον αναρωτιέται που κολλάει το kiwi με τα αυγά και τα... παντζάρια, είναι μια λέξη που χρησιμοποιούν ως πρόθεμα οι Νεοζηλανδοί για να περιγράψουν κάθε τι νεοζηλανδέζικο (μεταξύ άλλων και τους εαυτούς τους). To ακτινίδιο ονομάστηκε επισήμως "kiwi" όχι νωρίτερα από τη δεκαετία του '50. Η ονομασία του δόθηκε από τους Νεοζηλανδούς για να προωθηθεί το φρούτο διεθνώς και να αυξηθούν οι εξαγωγές του.
Το Kiwiburger προήλθε από την kiwisalad, μια παραδοσιακή συνταγή για σαλάτα, που περιέχει τα προαναφερόμενα συστατικά. To πρωτολάνσαραν το 1999 τα McDonalds της Νέας Ζηλανδίας, στα πλαίσια της απόπειρας των McDonalds κάθε χώρας να σερβίρουν πιάτα εμπνευσμένα από παραδοσιακές συνταγές της χώρας αυτής. Από ό,τι διάβασα -με μια πρόχειρη έρευνα στο Χουχλ- το kiwiburger των Mac πάτωσε και τελικά το απέσυραν (γιατί δεν απορώ;). Τώρα, το GBK προφανώς επέλεξε να το σερβίρει διότι οι ιδιοκτήτες του είναι, όπως είπαμε, Νεοζηλανδοί. Πληροφοριες για το πώς τα πάει το Kiwiburger στα εστιατόρια της Μ.Βρετανίας και αν πρόκειται να καταργηθεί κι από εκεί, δεν έχω. Αν, όμως, το παραγγείλετε, θα κάνετε κι ένα καλό, διότι μέρος των εσόδων του πηγαίνει υπέρ της προστασίας του πουλιού kiwi που είναι προστατευόμενο είδoς και συν τοις άλλοις και το εθνικό σύμβολο της Νέας Ζηλανδίας (το οποίο πουλί, παρεμπιπτόντως, δεν πετάει κιόλας). Τώρα γιατί στην ευχή λέγεται κι αυτό το πουλί kiwi και τι σχέση έχει με τα ακτινίδια, τρέχα γύρευε... Ίσως τελικά το kiwi είναι μια λέξη που τη χρησιμοποιούν όταν δεν ξέρουν πώς να πουν κάτι, πώς λέμε εμείς "φέρε λίγο το αποτέτοιο, μωρέ, ξέρεις, το πώς-το-λένε, το κίουι εννοώ!"...
Ετυμηγορία: Ναι, δοκιμάστε τα. Έχουν πολλά θετικά.
Κουζίνα: Duh, burgers.
Τιμές: 10-15 ευρώ.
Σέρβις: Κοσμάρα.
Διεύθυνση: Αν. Παπανδρέου 55 (The Mall Athens), Μαρούσι
Τηλ: 210 61 80 161
P.S. 1 Βρείτε τις διαφορές. Αριστερά, ένα κίουι. Δεξιά, ένα κίουι.
P.S.2 Ρε, παιδιά, το καλύτερο δε σας είπα. Τα McDonalds, λοιπόν, στα πλαίσια της προώθησης του Kiwiburger, έβγαλαν κι αυτό το διασκεδαστικό σποτάκι όπου αναφέρονται ονομαστικά 46 διαφορετικά χαρακτηριστικά νεοζηλανδέζικα πράγματα (με τη χαρακτηριστική thick νεοζηλανδέζικη προφορά, φυσικά). Enjoy!
Νομίζω ότι βρέθηκε το καλύτερο μπέργκερ! Δεν είναι η αξέχαστη γεύση που υπόσχεται (Angus κλπ), αλλά είναι πολύ καλό. Βέβαια το μπιφτέκι είναι λίγο μικρό, αλλά το μπέργκερ συνολικά είχε καλή ισορροπία γεύσεων (εννοείται ότι το τρώμε όλο μαζί σαν σάντουιτς και όχι με μαχαιροπήρουνο). Τα υπόλοιπα υλικά ποιοτικά. Εμένα μου άρεσαν αρκετά και οι πατάτες.
ΑπάντησηΔιαγραφή