Breeder Feeder, το εστιατόριο της gallery Breeder στο Μεταξουργείο

Το Breeder Feeder ήθελα να το δοκιμάσω από την πρώτη στιγμή που άκουσα γι' αυτό, πριν λίγους μήνες δηλαδή, αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο ήταν να το κανονίσω. Και ο λόγος δεν είναι παρά το ότι οι περισσότεροι φίλοι μου -παρά τον ενθουσιασμό με τον οποίο τους το πρότεινα εγώ- ήταν πολύ επιφυλακτικοί με το να δοκιμάσουν κάτι το τόσο διαφορετικό, κάτι που είναι εστιατόριο, αλλά και δεν είναι, κι επιπλέον κάτι για το οποίο δεν είχαν ακούσει και τίποτα πουθενά. Πράγματι, το Breeder Feeder, το εστιατόριο, δηλαδή -αν και στους ιδιοκτήτες του δεν αρέσει αυτός ο χαρακτηρισμός- της γκαλερί Breeder στο Μεταξουργείο είναι ένα φρέσκο, πρωτότυπο concept που δεν έχουμε ξαναδεί στην Αθήνα μέχρι στιγμής. Είναι επίσης ένα ως τώρα καλά φυλαγμένο μυστικό, αφού δεν βλέπω να έχει διαφημιστεί πουθενά ακόμα, με μόνη εξαίρεση δύο-τρεις αναφορές στο section Γεύση του Αθηνοράματος και κάποια άρθρα σε εφημερίδες όπως η Καθημερινή.

Πάντως, ο Στάθης Παναγούλης και ο Γιώργος Βαμβακίδης, οι ιδιοκτήτες της Breeder, πάντα πρωτοτυπούσαν. Ήταν από τους πρώτους που εγκαταστάθηκαν στου Ψυρρή στα τέλη των 90s (αν δεν απατώμαι), αλλά και από τους πρώτους που μεταφέρθηκαν αργότερα στο Μεταξουργείο, όταν ψυλλιάστηκαν ότι η περιοχή αυτή άρχιζε σιγά-σιγά να εξελλίσσεται στο νέο εναλλακτικό melting pot της Αθήνας. Τώρα, διαμόρφωσαν στον δεύτερο όροφο της γκαλερί έναν χώρο όπου διάφοροι προσκεκλημένοι σεφ, ανά τακτά χρονικά διαστήματα ετοιμάζουν φιξ θεματικά μενού που προσφέρονται προς βρώση στους θαμώνες σε συγκεκριμένες ημέρες της εβδομάδας. Οι πρώτοι καλεσμένοι ήταν η vegan κολεκτίβα Troo Food Liberation, που παρουσίασε τρία μενού, με τίτλους "Healing menu", "Sensuality/Sexuality Menu" και "The origins of food menu". Οι True Food Liberation εξήγησαν πως προμηθεύονται υλικά από τοπικούς παραγωγούς βιολογικών προϊόντων και ό,τι δεν βρίσκουν στην Ελλάδα το προμηθεύονται μέσω δίκαιου και αλληλέγγυου εμπορίου.
Την περίοδο αυτή, η ομάδα που μαγειρεύει ονομάζεται food queens και είναι ένα δημιουργικό ντουέτο που συναποτελείται από την Χριστίνα Βλαχούλη και την Καρολίνα Δωρίτη και δραστηριοποιείται στον χώρο του κέιτερινγκ. Την εβδομάδα που επισκέφθηκα εγώ το Breeder Feeder, είχαν ετοιμάσει ένα ιρλανδικό μενού, στο στυλ της κουζίνας των παμπ. Ξεκινήσαμε με ιρλανδέζικο soda bread και ντιπ τυριού, τα οποία τσιμπολογούσαμε ενώ απολαμβάναμε το κρασί μας και χαζεύαμε τον χώρο. Τη διακόσμηση, παρεμπιπτόντως, είχε αναλάβει ο αρχιτέκτονας Ανδρέας Αγγελιδάκης, ο οποίος σχεδίασε τον χώρο έχοντας, λέει, στο μυαλό του το γνωστό χαρακτικό του 1836 με τίτλο "Η Ωραία Ελλάς" του Ludwig Kollnberger, που απεικονίζει τη μεγάλη αίθουσα του κλασικού αυτού καφενείου χωρισμένη στα δύο, με τους «Ευρωπαίους» alafranga από τη μία πλευρά και τους φουστανελάδες alagreca από την άλλη (βλ. φωτό). Έτσι, έχει πραγματοποιήσει στον χώρο του Breeder Feeder μια σύνθεση της σύγχρονης αντίληψης για τη διακόσμηση και της ελληνικής παράδοσης, φτιάχνοντας λευκά γεωμετρικά καθίσματα ή πάγκους στα οποία έχει συναρμολογήσει τις πλάτες από παραδοσιακές, ξύλινες καρέκλες καφενείου. 'Ετσι, ενώ επικρατεί το λευκό στοιχείο στον χώρο, παντού υπάρχουν "λαογραφικές" ή ρουστίκ πινελιές, όπως κόκκινα και μαύρα κιλίμια στρωμένα στο πάτωμα ή χάλκινα μαγειρικά σκεύη κρεμασμένα στον τοίχο. Το δε κτήριο της γκαλερί είναι ένας τυπικός αστικός industrial χώρος, που κάποτε ήταν βιομηχανία παγωτού και αργότερα βουλκανιζατέρ και αποθήκη ελαστικών. Τι πιο ταιριαστό για μια σύγχρονη αίθουσα τέχνης, λοιπόν, ένας ψηλοτάβανος, εννιαίος χώρος με τσιμεντένιο πάτωμα; Πραγματικά, το περιβάλλον είναι πολύ ιδιαίτερο και διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο μας έχει συνηθίσει η αθηναϊκή εστίαση. Και παραδόξως, δεν θα δείτε έργα τέχνης κρεμασμένα στους τοίχους του. Δεν χρειάζεται, φυσικά, διότι ο χώρος είναι ένα καλλιτεχνικό installation από μόνος του. Την ατμόσφαιρα, εντωμεταξύ, συμπλήρωνε και η υποβλητική ιρλανδέζικη μουσική που έπαιζε αρχικά, ενώ η βραδιά συνεχίστηκε με classic jazz ρεπερτόριο.
Στο μεταξύ, έφθασε και η βελουτέ σούπα με μπιζέλια και ζαμπόν, που ήταν νοστιμότατη, ενώ συνεχίσαμε με μια δροσερή ιρλανδέζικη σαλάτα με πρασινάδες και blue cheese. Το κυρίως πιάτο -πραγματικά βγαλμένο από παμπ- ήταν λουκάνικο με πουρέ και σάλτσα από κρεμμυδια, ή "Bangers & Mash with Onion Gravy", για να διατηρήσουμε και μια πιο αυθεντική ιρλανδέζικη ατμόσφαιρα. Γευστικά ήταν το πιο αδύναμο πιάτο που δοκιμάσαμε, αλλά αν θέλει κανείς να διατηρήσει γνήσια ατμόσφαιρα παμπ δεν μπορεί να πειραματιστεί και πολύ, είναι η αλήθεια. Μετά το γεύμα, δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει ένας Irish coffee, τουτέστιν espresso με αλκοόλ, και το επιδόρπιο που ακολούθησε ήταν πραγματικά νοστιμότατο: "Irish Cream Pudding Parfait with Walnut Crunch", δηλαδή μια παχύρρευστη κρέμα σοκολάτας σερβιρισμένη σε ποτήρι του κοκτέιλ, γαρνιρισμένη με τραγανά, καραμελωμένα -αν δεν με απατά η μνήμη μου- καρύδια και σαντιγί. Yum! Τις εξελίξεις στο εστιατόριο μπορείτε να παρακολουθείτε στο blog του Breeder Feeder. Σήμερα (29 Ιανουαρίου) σερβίρεται μενού με τίτλο "Love is in the Air", το οποίο αν υποθέτω σωστά και οι Food Queens το έχουν εμπνευστεί έχοντας τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου στο μυαλό τους, φαντάζομαι ότι θα το κρατήσουν και για τις επόμενες εβδομάδες, αν και δεν έχει μέχρι στιγμής ανακοινωθεί κάτι σχετικό. Από ό,τι με πληροφόρησαν, πάντως, οι ίδιες, τις ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τα εθνικά μενού και στο πρόγραμμα για αργότερα έχουν βάλει Ταϊλάνδη και Αφρική.
Και βέβαια, μην είμαστε και εντελώς κοιλιόδουλοι, έτσι; Δεν θέλει πολύ κόπο, περάστε λίγο και ρίξτε μια ματιά και στην έκθεση που φιλοξενείται στην γκαλερί. Αυτή την περίοδο, θα δείτε την ατομική του Σκωτσέζου Scott Myles, έργα του οποίου υπάρχουν και στην Tate Modern και το MOMA (βλ. φωτό, "Untitled (stool)"). Η επόμενη έκθεση, που θα είναι του Θανάση Αργιανά, εγκαινιάζεται στις 10 Φεβρουαρίου.

Τιμές: 30 ευρώ το άτομο για τέσσερα ή πέντε (συνήθως) πιάτα (χωρίς ποτό)
Διεύθυνση: Περδίκα 6, Μεταξουργείο.
Τηλ: 210 3317527. Κράτηση απαραίτητη, αφού ο χώρος είναι μικρός.
Πρόγραμμα: Το εστιατόριο σερβίρει (συνήθως) Τρίτες, Πέμπτες και Παρασκευές.