Σύσσωμος ο κόσμος της υψηλής γαστρονομίας απόρησε όταν ο Ferran Adrià, ένας από τους διασημότερους και ιδιοφυέστερους σεφ όλων των εποχών, ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να κλείσει το περίφημο εστιατόριό του El Bulli στην Κόστα Μπράβα της Ισπανίας, ένα εστιατόριο που έχει βραβευθεί επανειλημμένα ως το καλύτερο του κόσμου, διαθέτει τρία αστέρια Michelin και δέχεται πάνω από 2.000.000 αιτήσεις για κράτηση ετησίως.
Η σχετική ανακοίνωση, που έγινε τον περασμένο Ιανουάριο, ξεσήκωσε θύελλα κουτσομπολιών και υποθέσεων περί των λόγων για τους οποίους ο Adrià οδηγήθηκε στη συγκεκριμένη απόφαση: λόγοι οικονομικοί; λόγοι υγείας; Τι ήταν, τελοσπάντων, αυτό που έσπρωξε τον Καταλανό σεφ να κλείσει ένα εστιατόριο που ήταν τόσο επιτυχημένο;
Σύμφωνα με σχετικό άρθρο των New York Times, λοιπόν, ο Adrià έσπευσε να εξηγήσει ότι πρώτα από όλα, έχοντας μάλιστα εργαστεί τόσο σκληρά τα τελευταία χρόνια, ήθελε να περάσει ένα διάστημα μακριά από την κουζίνα. Μάλιστα, μέσα στα σχέδιά του είναι να διδάξει, από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, ένα μάθημα για την "επιστήμη της μαγειρικής" στο Χάρβαρντ. Μέσα στους επόμενους, δε, στόχους του είναι να επαναλειτουργήσει το El Bulli ως ίδρυμα γαστρονομικών ερευνών, που θα δημοσιεύει τα ευρήματά του δωρεάν στο διαδίκτυο. Όπως είπε ο πατέρας της μοριακής γαστρονομίας -όρος τον οποίο ο ίδιος υποτίθεται πως απεχθάνεται- σκοπός του δεν είναι τόσο το να δημιουργήσει νέες συνταγές, αλλά να αναπτύξει τεχνικές και μεθόδους μαγειρικής που μπορεί να βρουν εφαρμογή σε εστιατόρια ανά τον κόσμο και να φανούν χρήσιμες σε σεφ, οι οποίοι ενδεχομένως δεν έχουν τον απαιτούμενο χρόνο ώστε να γίνουν αρκετά δημιουργικοί. Κατά τα λεγόμενα του αρθρογράφου των Times, Raphael Minder, με τον αλτρουιστικό αυτό τρόπο σκέψης ίσως ο Adrià ελπίζει να εξαλείψει την όποια ελιτίστικη αντίληψη έχει ενδεχομένως δημιουργήσει -άθελά του μεν, αναπόφευκτα δε- με το El Bulli. (Αναπόφευκτo και κατά τη δική μου γνώμη, όταν ένα δείπνο στο συγκεκριμένο εστιατόριο κοστίζει περίπου 300 ευρώ, τα οποία παρεμπιπτόντως ο Adrià θεωρεί λίγα για αυτό το οποίο προσφέρει και τονίζει ότι "και 1.000 να χρέωνε το άτομο, πάλι γεμάτο θα ήταν το εστιατόριο". Τριάστερο, δεν λέω, αλλά και πάλι, λίγα δεν τα λες, n' est-ce pas?)
Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο ήταν, παρεμπιμπόντως, ένα υπερπολυτελές δείπνο που διοργάνωσε η Dom Perignon, με chef τον Ferran Adrià και chef de cave τον Richard Geoffroy, ένα δείπνο 47 πιάτων, παρακαλώ, και μάλιστα με τρομερά exclusive -και cosmopolitan- guest list στο Roses της Ισπανίας.
Αυτό το δείπνο πρέπει να ήταν πραγματικά η απόλυτη γαστρονομική εμπειρία... Φυσικά, είναι σχετικά απίθανο να παραβρεθούμε ποτέ σε ένα τέτοιο event και επειδή δεν προλαβαίνουμε να πάμε και στο El Bulli (υποψιάζομαι ότι μέχρι τον Ιούλιο, που κατεβάζει ρολά, θα είναι κλεισμένο, αλλιώς θα πήγαινα, χαχα), ο ακούραστος και πολυπράγμων σεφ μας ετοιμάζει κάτι άλλο: ένα εστιατόριο για tapas, στη Βαρκελώνη, παρέα με τον αδερφό του Alberto. Ό,τι πρέπει, δηλαδή, για να μπορέσουμε κι εμείς, οι κοινοί θνητοί, να γευτούμε ένα κομματάκι από τη μεγαλοφυΐα του Adrià, αν και ο ίδιος τονίζει πως πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό από το El Bulli.
Σκοπός του ήταν να ανοίξει ένα εστιατόριο που να συνδυάζει το μοντέρνο με το παραδοσιακό, και τι πιο παραδοσιακό για τους Ισπανούς από τα περίφημα tapas; Tα tapas, κατά τους Adrià, είναι ένα είδος ταυτότητας, ένας τρόπος ζωής, ένας τρόπος να αντιλαμβάνεσαι τη ζωή. Είναι μια γαστρονομική γλώσσα, ένας διασκεδαστικός και ανεπίσημος τρόπος να τρως και να μοιράζεσαι το γεύμα σου με άλλους ανθρώπους. Οι αδερφοί Adrià προσπαθούν με αυτό το νέο εγχείρημα να διαδώσουν τη στάση του tapear, που σημαίνει να κάνεις barhopping για να απολαύσεις tapas παρέα με τους φίλους σου.
Και τι πρόκειται να γευτούμε στο εστιατόριο των α/φών Adrià; Μεταξύ άλλων, όστρακα που περιέχουν μια εδώδιμη πέρλα -κατασκευασμένη με μία από τις διάσημες τεχνικές μοριακής γαστρονομίας του Adrià, αλλά και παγωτό που θα μας σερβίρουν από ένα παραδοσιακό τροχήλατο καροτσάκι παγωτατζή, που θα φέρνουν οι σερβιτόροι στο τραπέζι μας, καθώς και άλλα πολλά διασκεδαστικά, γιατί οι Adrià εξηγούν πως βλέπουν την εστιατορική αυτή εμπειρία ως μια παράσταση με πρωταγωνιστή το φαγητό! Μια παράσταση, με τίτλο "La Vida Tapa", σε ένα εστιατόριο (ταπατζίδικο; ταπισερί; πώς λέγεται τελοσπάντων;) ονόματι Tickets! Δεν ξέρω αν εσείς ανυπομονείτε να πάτε στη Βαρκελώνη μετά από αυτό, εγώ πάντως σίγουρα!
Παρακάτω, μπορείτε να απολαύσετε το βίντεο που δημοσίευσε η Guardian, όπου παρουσιάζεται αναλυτικά το εστιατόριο Tickets.
Η σχετική ανακοίνωση, που έγινε τον περασμένο Ιανουάριο, ξεσήκωσε θύελλα κουτσομπολιών και υποθέσεων περί των λόγων για τους οποίους ο Adrià οδηγήθηκε στη συγκεκριμένη απόφαση: λόγοι οικονομικοί; λόγοι υγείας; Τι ήταν, τελοσπάντων, αυτό που έσπρωξε τον Καταλανό σεφ να κλείσει ένα εστιατόριο που ήταν τόσο επιτυχημένο;
Σύμφωνα με σχετικό άρθρο των New York Times, λοιπόν, ο Adrià έσπευσε να εξηγήσει ότι πρώτα από όλα, έχοντας μάλιστα εργαστεί τόσο σκληρά τα τελευταία χρόνια, ήθελε να περάσει ένα διάστημα μακριά από την κουζίνα. Μάλιστα, μέσα στα σχέδιά του είναι να διδάξει, από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, ένα μάθημα για την "επιστήμη της μαγειρικής" στο Χάρβαρντ. Μέσα στους επόμενους, δε, στόχους του είναι να επαναλειτουργήσει το El Bulli ως ίδρυμα γαστρονομικών ερευνών, που θα δημοσιεύει τα ευρήματά του δωρεάν στο διαδίκτυο. Όπως είπε ο πατέρας της μοριακής γαστρονομίας -όρος τον οποίο ο ίδιος υποτίθεται πως απεχθάνεται- σκοπός του δεν είναι τόσο το να δημιουργήσει νέες συνταγές, αλλά να αναπτύξει τεχνικές και μεθόδους μαγειρικής που μπορεί να βρουν εφαρμογή σε εστιατόρια ανά τον κόσμο και να φανούν χρήσιμες σε σεφ, οι οποίοι ενδεχομένως δεν έχουν τον απαιτούμενο χρόνο ώστε να γίνουν αρκετά δημιουργικοί. Κατά τα λεγόμενα του αρθρογράφου των Times, Raphael Minder, με τον αλτρουιστικό αυτό τρόπο σκέψης ίσως ο Adrià ελπίζει να εξαλείψει την όποια ελιτίστικη αντίληψη έχει ενδεχομένως δημιουργήσει -άθελά του μεν, αναπόφευκτα δε- με το El Bulli. (Αναπόφευκτo και κατά τη δική μου γνώμη, όταν ένα δείπνο στο συγκεκριμένο εστιατόριο κοστίζει περίπου 300 ευρώ, τα οποία παρεμπιπτόντως ο Adrià θεωρεί λίγα για αυτό το οποίο προσφέρει και τονίζει ότι "και 1.000 να χρέωνε το άτομο, πάλι γεμάτο θα ήταν το εστιατόριο". Τριάστερο, δεν λέω, αλλά και πάλι, λίγα δεν τα λες, n' est-ce pas?)
Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο ήταν, παρεμπιμπόντως, ένα υπερπολυτελές δείπνο που διοργάνωσε η Dom Perignon, με chef τον Ferran Adrià και chef de cave τον Richard Geoffroy, ένα δείπνο 47 πιάτων, παρακαλώ, και μάλιστα με τρομερά exclusive -και cosmopolitan- guest list στο Roses της Ισπανίας.
Αυτό το δείπνο πρέπει να ήταν πραγματικά η απόλυτη γαστρονομική εμπειρία... Φυσικά, είναι σχετικά απίθανο να παραβρεθούμε ποτέ σε ένα τέτοιο event και επειδή δεν προλαβαίνουμε να πάμε και στο El Bulli (υποψιάζομαι ότι μέχρι τον Ιούλιο, που κατεβάζει ρολά, θα είναι κλεισμένο, αλλιώς θα πήγαινα, χαχα), ο ακούραστος και πολυπράγμων σεφ μας ετοιμάζει κάτι άλλο: ένα εστιατόριο για tapas, στη Βαρκελώνη, παρέα με τον αδερφό του Alberto. Ό,τι πρέπει, δηλαδή, για να μπορέσουμε κι εμείς, οι κοινοί θνητοί, να γευτούμε ένα κομματάκι από τη μεγαλοφυΐα του Adrià, αν και ο ίδιος τονίζει πως πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό από το El Bulli.
Σκοπός του ήταν να ανοίξει ένα εστιατόριο που να συνδυάζει το μοντέρνο με το παραδοσιακό, και τι πιο παραδοσιακό για τους Ισπανούς από τα περίφημα tapas; Tα tapas, κατά τους Adrià, είναι ένα είδος ταυτότητας, ένας τρόπος ζωής, ένας τρόπος να αντιλαμβάνεσαι τη ζωή. Είναι μια γαστρονομική γλώσσα, ένας διασκεδαστικός και ανεπίσημος τρόπος να τρως και να μοιράζεσαι το γεύμα σου με άλλους ανθρώπους. Οι αδερφοί Adrià προσπαθούν με αυτό το νέο εγχείρημα να διαδώσουν τη στάση του tapear, που σημαίνει να κάνεις barhopping για να απολαύσεις tapas παρέα με τους φίλους σου.
Και τι πρόκειται να γευτούμε στο εστιατόριο των α/φών Adrià; Μεταξύ άλλων, όστρακα που περιέχουν μια εδώδιμη πέρλα -κατασκευασμένη με μία από τις διάσημες τεχνικές μοριακής γαστρονομίας του Adrià, αλλά και παγωτό που θα μας σερβίρουν από ένα παραδοσιακό τροχήλατο καροτσάκι παγωτατζή, που θα φέρνουν οι σερβιτόροι στο τραπέζι μας, καθώς και άλλα πολλά διασκεδαστικά, γιατί οι Adrià εξηγούν πως βλέπουν την εστιατορική αυτή εμπειρία ως μια παράσταση με πρωταγωνιστή το φαγητό! Μια παράσταση, με τίτλο "La Vida Tapa", σε ένα εστιατόριο (ταπατζίδικο; ταπισερί; πώς λέγεται τελοσπάντων;) ονόματι Tickets! Δεν ξέρω αν εσείς ανυπομονείτε να πάτε στη Βαρκελώνη μετά από αυτό, εγώ πάντως σίγουρα!
Παρακάτω, μπορείτε να απολαύσετε το βίντεο που δημοσίευσε η Guardian, όπου παρουσιάζεται αναλυτικά το εστιατόριο Tickets.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου