Θα ξεκινήσω διευκρινίζοντας ότι η Χρύσα είναι ίσως το καλύτερο εστιατόριο που δοκίμασα φέτος και το μόνο που, όσον αφορά το γαστρονομικό κομμάτι, με άφησε ικανοποιημένη σε τέτοιο βαθμό που δεν έχω ούτε το παραμικρό παράπονο.Ο χώρος είναι πολύ κομψός και ιντελεκτουέλ: μια παλιά μονοκατοικία χωρισμένη σε δωμάτια, με διακριτική, σοφιστικέ διακόσμηση σε αποχρώσεις του γκρι και του μπεζ, τεράστια βάζα με λευκά lilium oriental και ατμοσφαιρικό χαμηλό φωτισμό -όχι, όμως, τόσο που να μη βλέπεις τι τρως! Η μουσική ήταν ότι ακριβώς θα ήθελα να ακούσω σε ένα εστιατόριο αυτής της κατηγορίας: λίγη Edith Piaf (Padam padam), λίγος Ray Charles (Hit the Road, Jack), λίγος Perry Como (Papa Loves Mambo), Elvis, Henry Mancini, Barry White και κάμποσο 50s do-woop, όλα στη σωστή ένταση, τέτοια που να σε αφήνει να συζητήσεις.
Η κουζίνα είναι σύγχρονη, φινετσάτη και με δημιουργική διάθεση. Ξεκινήσαμε με μια ανάμεικτη σαλάτα με πορτοκάλι, φασόλια μαυρομάτικα, άνηθο, φρέσκο κρεμμυδάκι και σος μπαλσάμικου (9 ευρώ). Ήταν δροσιστική -στη σος είχε προστεθεί και χυμός πορτοκαλιού έχω την εντύπωση- και τα μαυρομάτικα φασόλια ήταν ένα ευχάριστο touch που στο αυτί μου ακούστηκαν παράταιρα, αλλά στη γεύση ήταν απολύτως ταιριαστά.
Το κυρίως πιάτο που παρήγγειλα ήταν ένα ωραιότατο ψητό λαυράκι με σταμναγκάθι και σάλτσα από σελινόριζα αρωματισμένη με τρούφα (20 ευρώ). Το ψάρι ήταν πολύ ωραία ψημένο, με την πέτσα, και ο αραιός πουρές σελινόριζας αντιστάθμιζε ιδανικά την πικρίλα του χόρτου. Όμως, ο νικητής της βραδιάς ήταν το πιάτο που παρήγγειλαν οι υπόλοιποι της παρέας, από το οποίο έκλεψα κάμποσες πηρουνιές: φιλέτο χοιρινό γεμιστό με ρικότα και μανούρι και σάλτσα από μέλι και σύκα (20 ευρώ). Το πιάτο αυτό, εκτός από εντυπωσιακά κομψό food styling, είχε και υπέροχη γεύση. Το φιλέτο ήταν μοιρασμένο σε μικρά κομμάτακια, τυλιγμένα έτσι ώστε να περικλείουν το λιωμένο τυρί, και αναπαυόταν πάνω σε με μια σάλτσα από μέλι και σύκο, ενώ μια δεύτερη, πιο ουδέτερη σος απαλής κρέμας δίπλα του βρισκόταν σε ετοιμότητα για να ξεκουράζει κάθε τόσο τον ουρανίσκο από τη γλύκα.
Και ενώ έχουμε απολαύσει ένα τόσο ωραίο γεύμα και επιθυμούμε ένα επιδόρπιο, τίποτα δεν μας προετοίμασε για την απίστευτη απόλαυση που θα επακολουθούσε. Ζητήσαμε τον σιμιγδαλένιο χαλβά με μασκαρπόνε και καραμέλα, ο οποίος ήταν αληθινή αποκάλυψη. 'Ηταν πραγματικά εντυπωσιακό το πώς ο σεφ πήρε μια απλώς συμπαθητική παραδοσιακή συνταγή (αντικειμενικά δε νομίζω ότι είναι και το εθνικό μας γλύκισμα) και το ανέβασε σε αυτό το επίπεδο. Ο χαλβάς, στον οποίο απ' ό,τι πληροφορηθήκαμε ο σεφ προσθέτει γάλα, είχε μια πολύ ωραία, απαλή αλλά συμπαγή υφή και μπόλικη κανέλα, και δίπλα του ήταν τοποθετημένο ένα μικρό ποτηράκι με μασκαρπόνε και σος καραμέλας -και πραγματικά ήταν μπουκιά και συχώριο. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το κατάστημα μας κέρασε και ένα τσιζκέικ με μέλι (για το οποίο απ' ό,τι έχω ακούσει φημίζεται το μαγαζί) . Ήταν εξαιρετικό, αλλά όχι κάτι που να με κάνει να μείνω με το στόμα ανοιχτό (literally, χαχα) όπως ο χαλβάς, διότι ο πήχυς είχε ανέβει ήδη αρκετά ψηλότερα. Ελπίζω αυτόν τον χαλβά να μη σταματήσουν να τον σερβίρουν ποτέ, παρεμπιπτόντως.
Εν ολίγοις, τη Χρύσα τη συστήνω με ενθουσιασμό και σίγουρα θα ξαναπάω. Για το άψογο ambience, για το διακριτικό της σέρβις και πάνω απ' όλα, φυσικά, για την απόλαυση που πρόσφερε στον ουρανίσκο μου.
Ετυμηγορία: οπωσδήποτε θα ξαναπάω
Τιμές: 30-45 ευρώ
Κουζίνα: ελληνική, αλλά και κάποια διεθνή πιάτα
Μουσική: classy oldies
Σέρβις: Ευγενικό και διακριτικό.
Διεύθυνση: Αρτεμισίου 4 & Κεραμεικού, Γκάζι
Τηλ: 210 3412515
P.S. Η φωτογραφία είναι από το greekeat.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου