Η αλήθεια είναι ότι το Chez Lucien το είχα βάλει από καιρό στο μάτι. Για καιρό άκουγα πως αυτό το μικρό γαλλικό ρεστοράν που έχει αποκτήσει πια cult status, είτε το λατρεύεις είτε το μισείς -κάτι που, naturellement (για να σας φτιάξω και κλίμα), μου είχε εξάψει την περιέργεια.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρετε για το Chez Lucien είναι ότι ΔΕΝ γίνονται κρατήσεις. Γι' αυτό, φροντίστε να είστε εκεί λίγο πριν τις 8:30, αν θέλετε να βρείτε τραπέζι. Υπάρχει και μια δεύτερη βάρδια, που υποτίθεται ότι ξεκινάει κατά τις 10:30 (πες 11:00 για να 'σαι μέσα), υπό την προϋπόθεση ότι οι πελάτες της πρώτης θα φιλοτιμηθούν να αποχωρήσουν κάποια στιγμή.
Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να ξέρετε για το Chez Lucien είναι ότι δεν πρόκειται να δειπνήσετε μόνοι σας. Το κατάστημα είναι πολύ μικρό και έχει δύο μεγάλα τραπέζια (ένα των 8 και ένα των 12 ατόμων) μέσα και 4 ενωμένα τραπέζια έξω. Ακόμα και αν πιάσετε κάποιο από τα εξωτερικά τραπέζια, να είστε σίγουροι πως, αν αφήσετε μια θέση κενή, σύντομα θα τη γεμίσει κάποιος άγνωστος. Με λίγα λόγια, το μαγαζί δεν προσφέτεται για ρομαντικά tête-à-tête με τον/την σύντροφό σας και σίγουρα ούτε για πρώτο ραντεβού. Κατά τα άλλα, αν δεν σας ενοχλεί αυτή η επιβεβλημένη σύσφιξη σχέσεων με παντελώς αγνώστους, όλα θα πάνε καλά. Άλλωστε, στη Γαλλία το συνηθίζουν αυτό στα bistrot.
Το Chez Lucien είναι, λοιπόν, ένας μικρός χώρος, βαμμένος σε ζεστό κίτρινο, με μόνη διακοσμητική τσαχπινιά το πλήρως στρωμένο τραπέζι και τις καρέκλες που είναι προσαρμοσμένο ανάποδα στο ταβάνι. Αυτό, αν σκεφτεί κανείς τη στενότητα χώρου που χαρακτηρίζει το κατάστημα, μπορείτε να το δείτε και ως μια νότα αυτοσαρκασμού και να το διασκεδάσετε. Την ατμόσφαιρα συμπληρώνουν οι μάγειρες με τα χαρακτηριστικά ψηλά λευκά καπέλα, που μπαινοβγαίνουν στο κατάστημα. Οι ιδιοκτήτες είναι Γάλλοι και όταν σας πάρουν την παραγγελία θα νιώσετε σαν να είστε στη Γαλλία, καθώς εσείς θα επιμένετε να προφέρετε τα πιάτα με ελληνική προφορά (Α-ντρε-κότ, Κρεμ Μπρου-λέ και λοιπά) και αυτοί δε θα καταλαβαίνουν τι εννοείτε. Είναι, όμως, πολύ φιλικοί και απροσποίητοι, οπότε σύντομα θα συνεννοηθείτε.
Και ας περάσουμε στο παρασύνθημα. Το σίγουρο είναι ότι θα φάτε καλά. Το μενού προσφέρει σαλάτες και πρώτα πιάτα (8 ευρώ), κυρίως (14-18 ευρώ) και επιδόρπια (5-6 ευρώ),τιμές που αρχικά ίσως σας φανούν τσιμπημένες, αλλά με 22 ευρώ μπορείτε να πάρετε μενού τριών πιάτων της επιλογής σας (πρώτο, κυρίως και επιδόρπιο), πράγμα που σας συστήνω και που φυσικά κάνουν και οι περισσότεροι.
Τα πρώτα πιάτα ήταν αρκετά δελεαστικά. Για αρκετή ώρα δεν μπορούσα να αποφασίσω αν θέλω να δοκιμάσω την τάρτα πράσο ή την ψαρόσουπα, αλλά τελικά επέλεξα κλασική γαλλική κρεμμυδόσουπα για αρχή (γκρατινέ και με κρουτόν), που ήρθε σε πήλινο μπολ καλυμμένη με το λιωμένο τυρί και ήταν πεντανόστιμη και πηχτή-πηχτή.
Για κυρίως, επέλεξα το πιάτο ημέρας, που ήταν φραγκόκοτα με σος εστραγκόν και πατάτες ογκρατέν -υποτίθεται, γιατί εμένα μου ήρθε με ρύζι, αλλά δεν το σχολίασα γιατί μάλλον το προτιμώ. Ήταν πάρα πολύ καλή, το κρέας ζουμερό, με την πέτσα του και η σάλτσα παχύρευστη και αρωματική. Κατά τα άλλα, το μενού διαθέτει και entrecôte με σος bearnaise και πατάτες dauphinois, σε δύο εκδοχές -η μία είναι από μοσχάρι Αngus, αλλά και κοκοράκι σχάρας και φιλέτο πάπιας (το τελευταίο είναι για δύο άτομα).
Από τα κρασιά διαλέξαμε ένα Bergerac με 11.60 ευρώ, μια χαρά τιμή δηλαδή. Υπάρχουν 6-7 επιλογές στα λευκά και άλλες τόσες στα κόκκινα, καθώς και 3-4 ροζέ, από Γαλλία αλλά και από το Νέο Κόσμο. Συμπαθητική λίστα, αλλά λίγο μέτρια για τα δεδομένα των Γάλλων.
Τέλος, για επιδόρπιο, υπήρχαν αρκετές επιλογές (σουφλέ σοκολάτας, cheesecake κλπ). Εγώ λαχτάρησα μια tarte tatin που αναγραφόταν στο μενού, αλλά ατύχησα γιατί δεν υπήρχε. Έτσι, διάλεξα την crème brûlée, η οποία, αν και γευστική, με απογοήτευσε λίγο γιατί είχαν κάψει υπερβολικά την επιφάνειά της και η κρέμα ήταν λίγο πιο σφιχτή απ' ό,τι θα ήθελα.
In toto, το Chez Lucien με ικανοποίησε αρκετά, χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψω το ενοίκιο του μήνα για ένα δείπνο, όπως δυστυχώς συμβαίνει συνήθως με τα γαλλικά ρεστοράν. Σημειωτέον δε, ότι το Chez Lucien ήταν για χρόνια το μόνο οικονομικό εστιατόριο με γαλλική κουζίνα στην πόλη. Βέβαια, φέτος άνοιξε και το Polly Maggoo στο Μεταξουργείο, όπου με τα ίδια λεφτά (23-28 ευρώ) γεύεσαι επίσης γαλλικές σπεσιαλιτέ και χωρίς να χρειαστεί να στριμωχτείς.
Από την άλλη πάλι, το Chez Lucien έχει και έναν δεύτερο χώρο, με ψαρικά και θαλασσινά (λέγεται Chez Lucien La Maree), ακριβώς δίπλα. Για κάποιο περίεργο λόγο, όμως, ήταν παντελώς άδειο, τη στιγμή που στο άλλο περίμενε ο κόσμος όρθιος υπομονετικά ώσπου να αδειάσει κάποια καρέκλα). Εγώ πάλι, δεν είμαι καθόλου αρνητική και λέω να το δοκιμάσω κάποια στιγμή. Αν μη τι άλλο, έχω πεθυμήσει και ένα πιάτο moules marinière, βρε αδερφέ.
Κουζίνα: γαλλική
Τιμές: 22 ευρώ το μενού, συν ό,τι πιείτε.
Διεύθυνση: Τρώων 32, Άνω Πετράλωνα
Τηλ: 210 34 64 236
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρετε για το Chez Lucien είναι ότι ΔΕΝ γίνονται κρατήσεις. Γι' αυτό, φροντίστε να είστε εκεί λίγο πριν τις 8:30, αν θέλετε να βρείτε τραπέζι. Υπάρχει και μια δεύτερη βάρδια, που υποτίθεται ότι ξεκινάει κατά τις 10:30 (πες 11:00 για να 'σαι μέσα), υπό την προϋπόθεση ότι οι πελάτες της πρώτης θα φιλοτιμηθούν να αποχωρήσουν κάποια στιγμή.
Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να ξέρετε για το Chez Lucien είναι ότι δεν πρόκειται να δειπνήσετε μόνοι σας. Το κατάστημα είναι πολύ μικρό και έχει δύο μεγάλα τραπέζια (ένα των 8 και ένα των 12 ατόμων) μέσα και 4 ενωμένα τραπέζια έξω. Ακόμα και αν πιάσετε κάποιο από τα εξωτερικά τραπέζια, να είστε σίγουροι πως, αν αφήσετε μια θέση κενή, σύντομα θα τη γεμίσει κάποιος άγνωστος. Με λίγα λόγια, το μαγαζί δεν προσφέτεται για ρομαντικά tête-à-tête με τον/την σύντροφό σας και σίγουρα ούτε για πρώτο ραντεβού. Κατά τα άλλα, αν δεν σας ενοχλεί αυτή η επιβεβλημένη σύσφιξη σχέσεων με παντελώς αγνώστους, όλα θα πάνε καλά. Άλλωστε, στη Γαλλία το συνηθίζουν αυτό στα bistrot.
Το Chez Lucien είναι, λοιπόν, ένας μικρός χώρος, βαμμένος σε ζεστό κίτρινο, με μόνη διακοσμητική τσαχπινιά το πλήρως στρωμένο τραπέζι και τις καρέκλες που είναι προσαρμοσμένο ανάποδα στο ταβάνι. Αυτό, αν σκεφτεί κανείς τη στενότητα χώρου που χαρακτηρίζει το κατάστημα, μπορείτε να το δείτε και ως μια νότα αυτοσαρκασμού και να το διασκεδάσετε. Την ατμόσφαιρα συμπληρώνουν οι μάγειρες με τα χαρακτηριστικά ψηλά λευκά καπέλα, που μπαινοβγαίνουν στο κατάστημα. Οι ιδιοκτήτες είναι Γάλλοι και όταν σας πάρουν την παραγγελία θα νιώσετε σαν να είστε στη Γαλλία, καθώς εσείς θα επιμένετε να προφέρετε τα πιάτα με ελληνική προφορά (Α-ντρε-κότ, Κρεμ Μπρου-λέ και λοιπά) και αυτοί δε θα καταλαβαίνουν τι εννοείτε. Είναι, όμως, πολύ φιλικοί και απροσποίητοι, οπότε σύντομα θα συνεννοηθείτε.
Και ας περάσουμε στο παρασύνθημα. Το σίγουρο είναι ότι θα φάτε καλά. Το μενού προσφέρει σαλάτες και πρώτα πιάτα (8 ευρώ), κυρίως (14-18 ευρώ) και επιδόρπια (5-6 ευρώ),τιμές που αρχικά ίσως σας φανούν τσιμπημένες, αλλά με 22 ευρώ μπορείτε να πάρετε μενού τριών πιάτων της επιλογής σας (πρώτο, κυρίως και επιδόρπιο), πράγμα που σας συστήνω και που φυσικά κάνουν και οι περισσότεροι.
Τα πρώτα πιάτα ήταν αρκετά δελεαστικά. Για αρκετή ώρα δεν μπορούσα να αποφασίσω αν θέλω να δοκιμάσω την τάρτα πράσο ή την ψαρόσουπα, αλλά τελικά επέλεξα κλασική γαλλική κρεμμυδόσουπα για αρχή (γκρατινέ και με κρουτόν), που ήρθε σε πήλινο μπολ καλυμμένη με το λιωμένο τυρί και ήταν πεντανόστιμη και πηχτή-πηχτή.
Για κυρίως, επέλεξα το πιάτο ημέρας, που ήταν φραγκόκοτα με σος εστραγκόν και πατάτες ογκρατέν -υποτίθεται, γιατί εμένα μου ήρθε με ρύζι, αλλά δεν το σχολίασα γιατί μάλλον το προτιμώ. Ήταν πάρα πολύ καλή, το κρέας ζουμερό, με την πέτσα του και η σάλτσα παχύρευστη και αρωματική. Κατά τα άλλα, το μενού διαθέτει και entrecôte με σος bearnaise και πατάτες dauphinois, σε δύο εκδοχές -η μία είναι από μοσχάρι Αngus, αλλά και κοκοράκι σχάρας και φιλέτο πάπιας (το τελευταίο είναι για δύο άτομα).
Από τα κρασιά διαλέξαμε ένα Bergerac με 11.60 ευρώ, μια χαρά τιμή δηλαδή. Υπάρχουν 6-7 επιλογές στα λευκά και άλλες τόσες στα κόκκινα, καθώς και 3-4 ροζέ, από Γαλλία αλλά και από το Νέο Κόσμο. Συμπαθητική λίστα, αλλά λίγο μέτρια για τα δεδομένα των Γάλλων.
Τέλος, για επιδόρπιο, υπήρχαν αρκετές επιλογές (σουφλέ σοκολάτας, cheesecake κλπ). Εγώ λαχτάρησα μια tarte tatin που αναγραφόταν στο μενού, αλλά ατύχησα γιατί δεν υπήρχε. Έτσι, διάλεξα την crème brûlée, η οποία, αν και γευστική, με απογοήτευσε λίγο γιατί είχαν κάψει υπερβολικά την επιφάνειά της και η κρέμα ήταν λίγο πιο σφιχτή απ' ό,τι θα ήθελα.
In toto, το Chez Lucien με ικανοποίησε αρκετά, χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψω το ενοίκιο του μήνα για ένα δείπνο, όπως δυστυχώς συμβαίνει συνήθως με τα γαλλικά ρεστοράν. Σημειωτέον δε, ότι το Chez Lucien ήταν για χρόνια το μόνο οικονομικό εστιατόριο με γαλλική κουζίνα στην πόλη. Βέβαια, φέτος άνοιξε και το Polly Maggoo στο Μεταξουργείο, όπου με τα ίδια λεφτά (23-28 ευρώ) γεύεσαι επίσης γαλλικές σπεσιαλιτέ και χωρίς να χρειαστεί να στριμωχτείς.
Από την άλλη πάλι, το Chez Lucien έχει και έναν δεύτερο χώρο, με ψαρικά και θαλασσινά (λέγεται Chez Lucien La Maree), ακριβώς δίπλα. Για κάποιο περίεργο λόγο, όμως, ήταν παντελώς άδειο, τη στιγμή που στο άλλο περίμενε ο κόσμος όρθιος υπομονετικά ώσπου να αδειάσει κάποια καρέκλα). Εγώ πάλι, δεν είμαι καθόλου αρνητική και λέω να το δοκιμάσω κάποια στιγμή. Αν μη τι άλλο, έχω πεθυμήσει και ένα πιάτο moules marinière, βρε αδερφέ.
Κουζίνα: γαλλική
Τιμές: 22 ευρώ το μενού, συν ό,τι πιείτε.
Διεύθυνση: Τρώων 32, Άνω Πετράλωνα
Τηλ: 210 34 64 236
απο οσα εχω διαβασει μεχρι τωρα (αρθρα σου) - γραφεις κ πολυ "φρεσκα" κ αν μη τι αλλο εχεις κ γουστο
ΑπάντησηΔιαγραφήπηγα στο ψαρικο και ενθουσιαστηκα. Μαλλον το προβλημα του ειναι οτι εχει μονο ψαρια και ολο και καποιος κρεατοφαγος θα υπαρχει στην παρεα που θα γκρινιαξει...
ΑπάντησηΔιαγραφή