Επισκέφθηκα, λοιπόν, κι εγώ επιτέλους τις Sardelles. Ναι, μου πήρε μερικά χρονάκια να το πάρω απόφαση. Δεν ξέρω γιατί, μου είχαν κάτσει στραβά. Κάτι το ότι δεν εμπνέομαι να φάω ψάρι αν δεν υπάρχει θάλασσα το πολύ στα 100 μέτρα, κάτι το ότι είχα ήδη δοκιμάσει το εστιατόριο-αδερφάκι τους, το Butcher Shop και με είχε αφήσει παγερά αδιάφορη, εν ολίγοις, χρόνια τώρα περνούσα συχνά-πυκνά απ' έξω (καθότι είναι και απέναντι ακριβώς από την Τεχνόπολη) και μέσα δεν έλεγα να μπω. Τέλος πάντων, πήγα, λοιπόν, και οφείλω να ομολογήσω ότι με εξέπληξαν ευχάριστα! Με λίγα λόγια, οι Sardelles είναι μια ευχάριστη μικρή νεο-ταβέρνα, αυτό το είδος που ανθεί τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα, συνήθως, όμως, όχι με ευχάριστα αποτελέσματα.Ο χώρος είναι το κλασικό περιβάλλον μοντέρνας ταβέρνας, με τα συνήθη τραπεζοκαθίσματα στις αποχρώσεις της γαλανόλευκης, βιτρίνα με μπαρμπούνια και παστό μπακαλιάρο και με το συμπαθητικό touch της κόλλας που τυλίγουμε τα ψάρια να στρώνεται πάνω στο τραπέζι μόλις έρθουν να σας πάρουν την παραγγελία.
Το φαγητό είναι επίσης συμπαθέστατο και ο κατάλογος είναι χωρισμένος σε αλιπαστα, φούρνου και ψητά-τηγανητά ψάρια και μαλάκια. Εμείς παραγγείλαμε γόνο θραψαλάκι τηγανητό (9.60 ευρώ), ο οποίος ήταν φρέσκος (στον κατάλογο αναγράφεται ποια είδη είναι κατεψυγμένα και ποια φρέσκα, φυσικά) και πασπαλισμένος με χοντρό αλάτι (αρχίστε να το εφαρμόζετε αυτό παντού, επιτέλους!) και μια ωραιότατη σούπα σφυρίδας (5.50 ευρώ), ένα πρωτότυπο πιάτο που δε βρίσκεις σε παραδοσιακές ταβέρνες, ομολογουμένως. Η σφυρίδα ήταν πολτοποιημένη και η σούπα πηχτή και λεμονάτη και σερβιρισμένη χαριτωμένα μέσα σε κούπα του καφέ. Μετανιώσαμε που δεν πήραμε και το τηγανητό γαυράκι, γιατί το είδαμε να προσγειώνεται στο διπλανό τραπέζι και φαινόταν yummy. Είναι που το μόνιμο άγχος μου σε τέτοια μαγαζιά είναι μην παραγγείλω γαύρο (ή αθερίνα, ακόμα περισσότερο) και μου έρθει σε μέγεθος τσιπούρας. Αλλά φαίνεται πως οι Sardelles, όταν λένε "γαυρ-άκι" το εννοούν. Άλλωστε, υποτίθεται πως το κατάστημα φημίζεται για τα μικρά ψαράκια του. Δεν πειράζει, θα το πάρουμε την επόμενη φορά (ναι, σίγουρα θα υπάρξει).
Ακόμα, ο κατάλογος διαθέτει άφθονα σαλατικά - κάτι που επίσης έχει εκλείψει, αφού πλέον στις ταβέρνες βρίσκεις μόνο την κλασική χωριάτικη με μόνη option να την πάρεις με ή χωρίς φέτα -όπου αποκαλείται απλώς αγγουροντομάτα. Λες και ξαφνικά, θα δεις το ίδιο ακριβώς πιάτο -χωρίς τη φέτα- και θα ξεγελαστείς και θα νομίσεις ότι πρόκειται για ένα εντελώς διαφορετικό έδεσμα. Οι Sardelles, όμως, και χόρτα διαθέτουν, και λαχανικά βραστά (κολοκύθι-πατάτα-καρότο) και παντζάρια κι ένα σωρό άλλα. Εμείς πήραμε μπρόκολο (5.70 ευρώ), που ήταν βρασμένο όσο πρέπει (όχι, δεν είναι πάντα δεδομένο αυτό, δυστυχώς) και το θετικό είναι ότι σερβίρεται σκέτο και στο τραπέζι διατίθενται λάδι, ξύδι και αλατοπίπερο, οπότε, πυρ κατά βούλησιν).
Ακόμα, θα βρείτε όλους τους κλασικούς μεζέδες, τουτέστιν ταραμάς, κοπανιστή και λοιπά. Εμείς πήραμε τη φάβα με μαϊντανό, ντομάτα και ξερό κρεμμύδι (4.50 ευρώ), που ήταν αξιοπρεπέστατη και επίσης σερβίρεται αλάδωτη για να την απολαύσετε όπως εσείς θέλετε. Όλα αυτά, υπο τη συνοδεία -τι άλλο;- ουζακίου. Το Πλωμάρι των 200 ml κοστίζει 6.50 ευρώ, και σερβίρεται μαζί με μια αλουμινένια παγωνιέρα τίγκα στα παγάκια (όχι τίποτα άλλο, αλλά έχω βαρεθεί να παρακαλάω για παγάκια στις ταβέρνες και να έρχονται μισολιωμένα και με το σταγονόμετρο, λες κι είναι από χρυσάφι). Ο κατάλογος περιλαμβάνει και άφθονα κρασιά, χύμα και εμφιαλωμένα, σε αρκετά λογικές τιμές.
Επιδόρπιο δεν παραγγείλαμε, αλλά τα γλυκά είναι τα ίδια δύο που διατίθενται και στο Butcher Shop, τουτέστιν λεμονόπιτα (4.60 ευρώ) και προφιτερόλ (5.20 ευρώ). Τα είχα δοκιμάσει και τα δύο το περασμένο καλοκαίρι και, απ' ό,τι θυμάμαι, το προφιτερόλ ήταν πολύ καλό, με bitter σοκολάτα, ενώ η λεμονόπιτα απλώς αδιάφορη (για μένα, άλλωστε, λεμονόπιτα χωρίς μαρέγκα δεν είναι λεμονόπιτα!!!). Η απορία μου, βέβαια, (φαντάζομαι και δική σας) είναι τι δουλειά έχει η λεμονόπιτα και πολύ περισσότερο το προφιτερόλ σε μια ψαροταβέρνα. Έλα μου ντε! Καμία μάλλον. Πραγματικά, σε αυτό το εστιατόριο θα ήθελα να δω χαλβάδες και σιροπιαστά γλυκά, γιατί τα σηκώνει ο ουρανίσκος ρε αδερφέ! Πώς να το κάνουμε; Έπειτα από την τηγανίλα, θες λίγο σιροπάκι λιγωτικό, να δέσει η κατάσταση. Αν μάλιστα δω να σερβίρουν και σουφλέ σοκολάτας την επόμενη φορά, νομίζω θα ξενερώσω. Προς το παρόν, έμεινα πολύ ευχαριστημένη και χόρτασα θάλασσα χωρίς να ξεπαραδιαστώ.
Τιμές: 15-25 ευρώ (εμείς πληρώσαμε 17 το άτομο)
Κουζίνα: νεο-ψαροταβέρνα
Crowd: Λίγο απ' όλα. Το μεσημέρι θα βρείτε οικογένειες με παιδάκια και Γερμανούς τουρίστες που μόλις επισκέφθηκαν το Μουσείο Μπενάκη. Αργά το βράδυ, άφθονη νεολαία, αλλά και ματσωμένοι 50άρηδες- ενίοτε και ημι-celebrities.
Μουσική: Από classic jazz μέχρι lounge -σίγουρα όχι οι κλασικές επιλογές ταβέρνας, αλλά ούτε και μοντέρνας ταβέρνας (όπου Χάρις, Γαλάνη και Άλκηστη, για κάποιο περίεργο λόγο, συνήθως πάνε σύννεφο)
Σέρβις: Ταχύτατο, ευγενικό κι εξυπηρετικό, παρόλο που το μαγαζί ήταν φίσκα (εντάξει, δεν ήμασταν και σαν σαρδέλλες -μουαχαχαχά)
Διεύθυνση: Περσεφόνης 15, Γκάζι
Τηλ: 210 34 78 050
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου