Εστιατόριο La Cantina στο Κολωνάκι

Όταν άκουσα ότι άνοιξε καινούργια τρατορία στο Κολωνάκι, ήμουν φυσικά επιφυλακτική. Το νόημα της έννοιας trattoria έχει παραποιηθεί ιδιαίτερα στη χώρα μας. Ενώ υποτίθεται πως πρόκειται για μικρά, ανεπιτήδευτα και κυρίως φθηνά ιταλικά εστιατόρια (το αντίστοιχο ας πούμε της ελληνικής ταβέρνας) έχει φτάσει απλώς να σημαίνει οποιοδήποτε εστιατόριο σερβίρει ζυμαρικά κι έχει κόκκινα καρό τραπεζομάντηλα -αλλά πολύ λίγη σχέση, δυστυχώς, με την Ιταλία. Και φυσικά, το Κολωνάκι, κάθε άλλο παρά ανεπιτήδευτο είναι, οπότε πραγματικά φοβόμουν για το τι θα αντιμετωπίσω. Άλλωστε το Κολωνάκι διαθέτει ήδη αρκετά ιταλικά εστιατόρια, όπου φυσικά θες τα δάνεια της Αγγλίας για να φας ένα πιάτο με ζυμαρικά. Από πού να αρχίσω; Στο Codice Blue και το Al Milanese χρειάζεσαι περίπου 40 ευρώ κατ' άτομο, στο Sale & Pepe που είναι και wine restaurant ακόμα χειρότερα (60 και άνω), ενώ το Ciro's Pomodoro ποτέ μου δεν κατάλαβα τι ακριβώς είναι (φέτος έκλεισε κιόλας, αλλά μας απειλεί ότι θα ξανανοίξει σε νέο χώρο), πάντως μάλλον μπουζούκια το λες και όχι εστιατόριο. Το La Pasteria το αφήνω ασχολίαστο. Υπάρχει, τέλος και το Il Postino, που εντάξει, συμπαθητικό είναι, δε λέω, αλλά 7 χρόνια έχει το ίδιο ακριβώς μενού -ε, και πόσες πια φορές μπορείς να ξαναφάς τις ίδιες ακριβώς πένες με προσούτο; Συν τοις άλλοις, έχει και μια εμμονή με την κρέμα γάλατος, η οποία πραγματικά με έχει κουράσει.
Aaaaanyhoo, νομίζω ότι ξέφυγα λίγο από την κριτική στο La Cantina κι επεκτάθηκα σε αναλυτικό οδηγό ιταλικών εστιατορίων του Κολωνακίου.
Έλεγα, λοιπόν, ότι το La Cantina είναι όντως μια τρατορία. Καταρχάς, έχει όψη τρατορίας: αρμαθιές από σκόρδα, πεπεροντσίνι και μανιτάρια κρέμονται από το ταβάνι, ρετρό φωτογραφίες διασήμων που καταβροχθίζουν με όρεξη ζυμαρικά κοσμούν τους τοίχους -αλλά και ο Δον Κορλεόνε δε θα μπορούσε φυσικά να λείπει από τον τοίχο οποιασδήποτε τρατορίας θέλει να λέει πως σέβεται τον εαυτό της. Εντάξει, καρό τραπεζομάντηλα δεν έχει -τα τραπεζάκια στρώνονται με λαδόκολλα- αλλά γενικά ο χώρος είναι ρουστίκ όσο δεν πάει.
Δεύτερον και κυριότερον, έχει γεύσεις τρατορίας.
Έχει ωραίες πίτσες με αυθεντική ιταλική ζύμη και όχι την ελληνοποιημένη βερσιόν που θυμίζει τηγανόψωμο, από τις οποίες δοκιμάσαμε την Pizza Biancanere, με μοτσαρέλα, μανιτάρια, ελαιόλαδο και ρίγανη (9 ευρώ). Έχει ποικιλία σαλατικών και ορεκτικών -εμείς διαλέξαμε το μιλφέιγ λαχανικών με mozzarella di bufala και βασιλικό (9 ευρώ). Ήταν ένα πολύ νόστιμο πιατάκι, ιδανικό για αρχή, με μπόλικα φυλλαράκια φρέσκου, αρωματικού βασιλικού και διάφορα λαχανικά, άλλα ψητά (κολοκύθι, μελιτζάνα, πιπεριά) κι άλλα ωμά (ντοματάκι). Θα ήθελα μονάχα μια ιδεά παραπάνω μοτσαρέλα.
[Εδώ επιτρέψτε μου να κάνω μια παρένθεση: έχει αρχίσει να μου τη δίνει στα νεύρα η μόδα της τελευταίας πενταετίας να αποκαλείται 'μιλφέιγ' οτιδήποτε περιλαμβάνει τρόφιμα που σερβίρονται τοποθετημένα το ένα πάνω στο άλλο. Τι σχέση έχει αυτό με τα "χίλια φύλλα" του περίφημου γαλλικού επιδορπίου; Το να το αποκαλέσουνε απλώς 'πύργο' θα ήταν πολύ μπανάλ;]
Από τα ζυμαρικά διαλέξαμε ένα από τα πιάτα ημέρα, τα φρέσκα casarecce all' amatriciana, που ήταν πολύ νόστιμα, με πλούσια, πικάντικη σάλτσα ντομάτας και χοντροκομμένο σπεκ, όπως υπαγορεύει η κλασική αυτή συνταγή. Όμως, πρώτον άργησαν απελπιστικά να φτάσουν στο τραπέζι μας και δεύτερον ήταν παραβρασμένα. Τρατορία που σέβεται τον εαυτό της δε νοείται να σερβίρει ζυμαρικά που να μην είναι al dente (εκτός αν το ζητήσει κανείς). Θέλω να πιστεύω, όμως, πως ήταν μεμονωμένο περιστατικό. Το μενού περιλαμβάνει αρκετά πιάτα με ζυμαρικά. Ρωτήσαμε και πληροφορηθήκαμε ότι τα spaghetti, τα linguini και τα tortelloni είναι pasta secca, ενώ τα casarecce και τα gnocchi είναι φρέσκα (αν και δε ζυμώνονται στο κατάστημα), οπότε προτιμήστε τα (Βέβαια θα έπρεπε αυτό να σημειώνεται στον κατάλογο, αλλά τέλος πάντων).
Τέλος, στο La Cantina θα βρείτε τα κλασικά ιταλικά επιδόρπια, τουτέστιν τιραμισού (6 ευρώ) και πανακότα που σερβίρεται με κρέμα πορτοκαλιού (5 ευρώ), αλλά και κάτι πιο σπάνιο: salami turco (4 ευρώ), ένα είδος κορμού σοκολάτας, το οποίο και παραγγείλαμε. Σημειώνω ότι μας το κέρασε το κατάστημα, καθώς μας είχε καθυστερήσει τόσο τα ζυμαρικά μας. Ήταν συμπαθητικό γλυκάκι, αλλά περισσότερο κατάλληλο για απογευματινό επιδόρπιο και όχι για κλείσιμο δείπνου.
To τρίτο χαρακτηριστικό που καθιστά το La Cantina τρατορία με τη βούλα σας το άφησα για το τέλος: είναι οι τιμές του. Εμείς, για όλα αυτά, πληρώσαμε 36 ευρώ -18 δηλαδη το άτομο, που νομίζω ότι δεν είναι καθόλου μα καθόλου κακά. Θα το ξαναεπισκεφτώ σίγουρα, αφενός για την ωραία, σπιτική, ανεπιτήδευτη ατμόσφαιρα και αφετέρου για το συμπαθητικό ιταλικό φαγητάκι σε λογικές τιμές.

Τιμές: 16-26 ευρώ.
Κουζίνα: trattoria
Crowd: Ε, εντάξει, Κολωνάκι είναι. Είπαμε χαλαρό κι ανεπιτήδευτο περιβάλλον, αλλά για τα δεδομένα της περιοχής πάντα. Θα δείτε δηλαδή και τις incognito celebrities (εμείς είδαμε τη Χούκλη), και την 50άρα θεία με το ταγιέρ και την κροκί καούκα φουσκωμένη από το κομμωτήριο, και τον τάχα μου casual 40άρη με λευκό τισέρτ και μοιραίο μαλλί αλά Τζώρτζογλου και την παρέα 35άρηδων yuppies που νομίζουν ότι είναι χαλαροί επειδή κατέβασαν 2 εκατοστά τον κόμπο της γραβάτας για να δειπνήσουν. Αν κάτι τέτοιοι τύποι σας τη δίνουν, καλύτερα αφήστε το.
Σέρβις: Ευγενέστατο, με γνώση της ιταλικής κουζίνας. Στα συν και οι κίτρινες ολόσωμες ποδιές που σου φτιάχνουν τη διάθεση.
Διεύθυνση: Απλωπεκής 28-30, Κολωνάκι (εντός του εμπορικού κέντρου Λαιμός)
Τηλ: 210 72 99 133