Kopi luwak, ο ακριβότερος καφές του κόσμου

Θα έχετε ίσως ακούσει για τον καφέ kopi luwak, ή αλλιώς καφέ μοσχογαλής, τον ακριβότερο καφέ του πλανήτη. Ο καφές αυτός παράγεται κυρίως στην Ινδονησία και η βασική του διαφορά με τον απλό καφέ είναι η... φυσική επεξεργασία του (ας το θέσουμε έτσι). Οι κόκκοι του καφέ καταναλώνονται από ένα μικρό, νυκτόβιο αιλουροειδές που λέγεται μοσχογαλή ή κιβέπη, όμως, δε χωνεύονται από το πεπτικό της σύστημα και το ζώο τους αποβάλλει. Στη συνέχεια, οι έξυπνοι επιχειρηματίες συλλέγουν τα περιττώματά της, αλλά το θέμα είναι πως τα στομαχικά υγρά του ζώου αυτού προκαλούν μια ενζυματική διαδικασία που προσδίδει στον καφέ ένα μοναδικό, σοκολατώδες άρωμα και μια ιδιαίτερα απαλή υφή, χωρίς οποιαδήποτε πικρή επίγευση.
Ο καφές αυτός δεν είναι κάτι καινούργιο. Οι Ολλανδοί, που κυβερνούσαν την Ινδονησία για τρεις περίπου αιώνες, αλλά και οι Ιάπωνες στρατιώτες που κατέλαβαν τη χώρα κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, έπιναν, υποτίθεται, μανιωδώς kopi luwak. Κατά τη δεκαετια του '50, όμως, το ρόφημα αυτό ξεχάστηκε, ώσπου ανακαλύφθηκε ξανά πρόσφατα.
Ο kopi luwak κοστίζει εκατοντάδες ευρώ το κιλό και, όπως καταλαβαίνετε, καθώς η ζήτηση έχει αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια από τότε που τον ανακάλυψαν οι διάφοροι γευσιγνώστες, οι επιχειρήσεις παραγωγής του kopi luwak έχουν εξελιχθεί σε χρυσωρυχεία. Στην Ινδονησία, πολλοί άνθρωποι ξαμολιούνται στα δάση και αιχμαλωτίζουν τα μικρά αυτά ζωάκια, στήνοντας μικρές φάρμες παραγωγής κόκκων καφέ στις αυλές τους. Φυσικά, λόγω του μεγάλου περιθώριου για κέρδος, έχει εμφανιστεί στην αγορά και ψεύτικος καφές μοσχογαλής ή καφές κατώτερης ποιότητας - προερχόμενος από τις φάρμες που προανέφερα, αφού μια μοσχογαλή σε αιχμαλωσία δε θα παράγει, απ΄ό,τι φαίνεται, εξίσου νόστιμο καφέ με μια άγρια. Και το καλύτερο; Συχνά, ορισμένοι πονηροί πουλάνε κοπριά από άσχετα ζώα με κόκκους καφέ κολλημένους επάνω, σε τιμές αυθεντικού kopi luwak. Οι διάφοροι χωρικοί στην Ινδονησία, που συλλέγουν τα περιττώματα και στη συνέχεια τα πουλάνε σε τοπικούς αγοραστές (παρεμπιπτόντως οι χωρικοί πληρώνονται μόνο $9 για κάθε κιλό καφέ), συχνά, όταν βρίσκουν μια μοσχογαλή, αντί να μαζεύουν τα περιττώματά της, προτιμούν να την πιάσουν και να την κάνουν ψητή, διότι το κρέας της αποτελεί, λέει, σπουδαία λιχουδιά (λογικό το βρίσκω, αν ήταν να βγάζω μόνο 9 δολάρια κι εγώ θα προτιμούσα να την κάνω με τα κρεμμυδάκια). Με κάτι τέτοια, όμως, ο πληθυσμός των συγκεκριμένων αιλουροειδών έχει μειωθεί αισθητά και τα ζώα δεν επαρκούν για να καλύψουν τη ζήτηση των πολύτιμων περιττωμάτων στην αγορά.
Ανυπομονώ να δω πώς θα εξελιχθεί το όλο θέμα μέσα στην επόμενη πενταετία. Το να δοκιμάσω τον συγκεκριμένο καφέ είναι για μένα μεγάλη πρόκληση (my Everest), αλλά από την άλλη, δεν είμαι και διατεθειμμένη να βάλω βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πιω κάτι που έχει περάσει πρώτα από το πεπτικό σύστημα αυτουνού εδώ: