Ναι, πάλι ιταλικό. Πώς να το κάνουμε, έχω κι εγώ τις αδυναμίες μου. Ιl Postino στο Κολωνάκι, λοιπόν, για σήμερα.
Το Il Postino βρίσκεται ήδη αρκετά χρόνια στο Κολωνάκι, αλλά τώρα τελευταία ανανεώθηκε. Επεκτάθηκε και στο διπλανό χώρο και πλέον δε χρειάζεται να γίνει σφαγή προκειμένου να πιάσεις τραπέζι, όπως θυμάμαι γινόταν παλιότερα.
Για όσους δεν το ξέρετε, μια σύντομη περιγραφή του χώρου: κλασική ιταλική τρατορία, με φωτεινά χρώματα, γαλάζια ντουλάπια και κίτρινες λεπτομέρειες, γλαστράκια στα παράθυρα, κολλημένες καρτ-ποστάλ στους τοίχους (λόγω Ταχυδρόμου) και η κουζίνα ανοιχτή, με τις μυρωδιές να σου γαργαλάνε τη μύτη. Αν και τα τραπέζια ήταν στρωμένα με αληθινό καρό τραπεζομάντηλο αντί για το αυτοκόλλητο που βάζουμε στα συρτάρια, θα ήταν τέλεια. Επίσης, καλό θα ήταν μια καλύτερη επιλογή στη μουσική αντί για Love Radio. E, όσο να ΄ναι η Βανδή, η Κοκκίνου και η Τάμτα δεν κολλάνε και πολύ σε ιταλικό εστιατόριο. Από την άλλη, μιας και το 'φερε η κουβέντα, έχω επίσης βαρεθεί να ακούω Eros Ramazotti σε όποιο ιταλικό ρεστοράν πηγαίνω. Έλεος, ρε παιδιά. Χάθηκαν τα ιταλικά canzoni, ας πούμε; Ή λίγη Mina, λίγη Rita Pavone, ένας Gianni Morandi, βρε αδερφέ. Μια Raffaella Carrà, τελοσπάντων (Mi piacci, tanto, tanto, ah!)...
Ορίστε, παρασύρθηκα πάλι. Στο ψητό, λοιπόν.
Το Il Postino σερβίρει κυρίως pasta, αλλά θα βρείτε και 2-3 κρεατικά στον κατάλογο, ενώ στα πιάτα ημέρας όλο και κάποιο risotto θα εμφανιστεί. Παρεμπιπτόντως, υπάρχουν αρκετά πιάτα ημέρας πάντα. Όπως επίσης και αρκετά ορεκτικά, που θα σας τα φέρει ο σερβιτόρος πάνω σε ένα μεγάλο δίσκο, για να διαλέξετε ό,τι θέλετε. Πολύ έξυπνη κίνηση αυτή από επιχειρηματικής άποψης, by the way, γιατί είναι αδύνατο να μη λιμπιστείς κάτι όταν σου το βάζουν κάτω από τη μύτη και το βλέπεις έτσι, φρέσκο και λαχταριστό. Άσε που όλα τα πιατάκια κοστίζουν πέντε ευρώ έκαστο. Μια χαρά, δηλαδή. Εμείς από το δίσκο τσιμπήσαμε το μαρινάτο γαύρο, που ήταν νοστιμότατος, και ένα πιατάκι με μπρεζάολα, φετάκια παρμεζάνας και ραπανάκι. Τώρα, για το δεύτερο, ε, θα μπορούσε οι φέτες της μπρεζάολα να ήταν τέσσερις αντί για δύο, ρε παιδιά. Ήμαρτον. Πάντως ο δίσκος έχει πολλές ακόμα ενδιαφέρουσες επιλογές για αρχή, στη λογική του μεσογειακού μεζέ. Θυμάμαι παλιότερα είχα δοκιμάσει το κατσικίσιο τυρί που σερβίρεται μαζί με ένα πέστο μαϊντανού -τύπου- κι είναι πολύ καλό, ενώ για την επόμενή μου επίσκεψη έχω βάλει στο μάτι τα ψητά μανιτάρια και τη μελιτζάνα φούρνου.
Στη λίστα κρασιού θα βρείτε οικονομικές επιλογές και το ποτήρι στοιχίζει μόνο 3 ευρώ -αν και για να είμαι ειλικρινής το Cabernet που πήρα εγώ (νομίζω ότι είναι house wine) ήταν λιγουλάκι νερουλό. Αλλά εντάξει, ας μην έχουμε και υπερβολικές αξιώσεις.
Τα κυρίως τα διαλέξαμε και τα δύο από τα πιάτα ημέρας. Οι πέννες bareso με μικρά κεφτεδάκια και κόκκινη σάλτσα (9 ευρώ) ήταν αξιοπρεπώς μαγειρεμένες, αλλά κάπως άτονες γευστικά, όμως, τα linguini με καραμελωμένο κρασί chianti, πράσο και πεκορίνο (10 ευρώ) ήταν νοστιμότατα. (Να πάρει η ευχή, είπα chianti και πάλι τον Hannibal Lecter θυμήθηκα!) Άσε που δεν είναι και πιάτο που το συναντάς κάθε μέρα, έχει μια σχετική πρωτοτυπία. Τώρα, αν έριχναν και τα υλικά λίγο πιο απλόχερα μέσα, θα ήμουν απόλυτα ευχαριστημένη, γιατί όσο να 'ναι, τα πέντε λεπτοκομμένα φετάκια πεκορίνο είναι κομματάκι μίζερα. Τυρί είναι, ρε παιδιά, όχι ράβδος χρυσού.
Ο κατάλογος πάντως έχει συμπαθητικά πιάτα κι αυτός. Θυμάμαι ότι πριν χρόνια έτρωγα μανιακά τις πέννες με γκοργκοντσόλα, προσούτο και κρέμα (10.00 ευρώ), αλλά πλέον έχω κατατάξει την κρέμα γάλακτος στα συστατικά non grata, προσωπικά. Με χαρά μου παρατήρησα ότι η καρμπονάρα που σερβίρουν στο Il Postino είναι vera, με κρόκο αυγού, δηλαδή και παντσέτα (τα 'χουμε, πει επί του θέματος, μην επαναλαμβάνομαι), οπότε κάποια στιγμή θα τη δοκιμάσω κι αυτήν. Πάντως, όλα τα κυρίως πιάτα κυμαίνονται από 8 ευρώ έως το πολύ 14 για κάποια που περιέχουν θαλασσινά, πράγμα πολύ θετικό. Με λίγα λόγια, το Ιl Postino είναι ένα ευχάριστο εστιατόριο για κάθε μέρα, αφού ο λογαριασμός δύσκολα θα ξεπεράσει τα 20-23 ευρώ. Άσε που θα σας τον φέρουν και σε χαριτωμένο άσπρο-μπλε φακελάκι air mail. Πιο Il Postino δε γίνεται.
Ετυμηγορία: Ναι μωρέ, γιατί όχι; Είναι και στο κέντρο, βολικότατο.
Τιμές: 15-23 ευρώ
Σέρβις: Φιλικό
Καλοκαίρι: βράδυ τραπεζάκια στον πεζόδρομο/το μεσημέρι μέσα με το air condition
Crowd: ως επί το πλείστον νεανικό, αρκετοί ιθαγενείς (βέροι Κολωνακιώτες δηλαδή, χαχά) -που είναι και σταθεροί θαμώνες, ενίοτε και οικογένειες με πιτσιρίκια.
Διεύθυνση: Γριβαίων 3, Κολωνάκι
Τηλ: 210 36 41 414
Το Il Postino βρίσκεται ήδη αρκετά χρόνια στο Κολωνάκι, αλλά τώρα τελευταία ανανεώθηκε. Επεκτάθηκε και στο διπλανό χώρο και πλέον δε χρειάζεται να γίνει σφαγή προκειμένου να πιάσεις τραπέζι, όπως θυμάμαι γινόταν παλιότερα.
Για όσους δεν το ξέρετε, μια σύντομη περιγραφή του χώρου: κλασική ιταλική τρατορία, με φωτεινά χρώματα, γαλάζια ντουλάπια και κίτρινες λεπτομέρειες, γλαστράκια στα παράθυρα, κολλημένες καρτ-ποστάλ στους τοίχους (λόγω Ταχυδρόμου) και η κουζίνα ανοιχτή, με τις μυρωδιές να σου γαργαλάνε τη μύτη. Αν και τα τραπέζια ήταν στρωμένα με αληθινό καρό τραπεζομάντηλο αντί για το αυτοκόλλητο που βάζουμε στα συρτάρια, θα ήταν τέλεια. Επίσης, καλό θα ήταν μια καλύτερη επιλογή στη μουσική αντί για Love Radio. E, όσο να ΄ναι η Βανδή, η Κοκκίνου και η Τάμτα δεν κολλάνε και πολύ σε ιταλικό εστιατόριο. Από την άλλη, μιας και το 'φερε η κουβέντα, έχω επίσης βαρεθεί να ακούω Eros Ramazotti σε όποιο ιταλικό ρεστοράν πηγαίνω. Έλεος, ρε παιδιά. Χάθηκαν τα ιταλικά canzoni, ας πούμε; Ή λίγη Mina, λίγη Rita Pavone, ένας Gianni Morandi, βρε αδερφέ. Μια Raffaella Carrà, τελοσπάντων (Mi piacci, tanto, tanto, ah!)...
Ορίστε, παρασύρθηκα πάλι. Στο ψητό, λοιπόν.
Το Il Postino σερβίρει κυρίως pasta, αλλά θα βρείτε και 2-3 κρεατικά στον κατάλογο, ενώ στα πιάτα ημέρας όλο και κάποιο risotto θα εμφανιστεί. Παρεμπιπτόντως, υπάρχουν αρκετά πιάτα ημέρας πάντα. Όπως επίσης και αρκετά ορεκτικά, που θα σας τα φέρει ο σερβιτόρος πάνω σε ένα μεγάλο δίσκο, για να διαλέξετε ό,τι θέλετε. Πολύ έξυπνη κίνηση αυτή από επιχειρηματικής άποψης, by the way, γιατί είναι αδύνατο να μη λιμπιστείς κάτι όταν σου το βάζουν κάτω από τη μύτη και το βλέπεις έτσι, φρέσκο και λαχταριστό. Άσε που όλα τα πιατάκια κοστίζουν πέντε ευρώ έκαστο. Μια χαρά, δηλαδή. Εμείς από το δίσκο τσιμπήσαμε το μαρινάτο γαύρο, που ήταν νοστιμότατος, και ένα πιατάκι με μπρεζάολα, φετάκια παρμεζάνας και ραπανάκι. Τώρα, για το δεύτερο, ε, θα μπορούσε οι φέτες της μπρεζάολα να ήταν τέσσερις αντί για δύο, ρε παιδιά. Ήμαρτον. Πάντως ο δίσκος έχει πολλές ακόμα ενδιαφέρουσες επιλογές για αρχή, στη λογική του μεσογειακού μεζέ. Θυμάμαι παλιότερα είχα δοκιμάσει το κατσικίσιο τυρί που σερβίρεται μαζί με ένα πέστο μαϊντανού -τύπου- κι είναι πολύ καλό, ενώ για την επόμενή μου επίσκεψη έχω βάλει στο μάτι τα ψητά μανιτάρια και τη μελιτζάνα φούρνου.
Στη λίστα κρασιού θα βρείτε οικονομικές επιλογές και το ποτήρι στοιχίζει μόνο 3 ευρώ -αν και για να είμαι ειλικρινής το Cabernet που πήρα εγώ (νομίζω ότι είναι house wine) ήταν λιγουλάκι νερουλό. Αλλά εντάξει, ας μην έχουμε και υπερβολικές αξιώσεις.
Τα κυρίως τα διαλέξαμε και τα δύο από τα πιάτα ημέρας. Οι πέννες bareso με μικρά κεφτεδάκια και κόκκινη σάλτσα (9 ευρώ) ήταν αξιοπρεπώς μαγειρεμένες, αλλά κάπως άτονες γευστικά, όμως, τα linguini με καραμελωμένο κρασί chianti, πράσο και πεκορίνο (10 ευρώ) ήταν νοστιμότατα. (Να πάρει η ευχή, είπα chianti και πάλι τον Hannibal Lecter θυμήθηκα!) Άσε που δεν είναι και πιάτο που το συναντάς κάθε μέρα, έχει μια σχετική πρωτοτυπία. Τώρα, αν έριχναν και τα υλικά λίγο πιο απλόχερα μέσα, θα ήμουν απόλυτα ευχαριστημένη, γιατί όσο να 'ναι, τα πέντε λεπτοκομμένα φετάκια πεκορίνο είναι κομματάκι μίζερα. Τυρί είναι, ρε παιδιά, όχι ράβδος χρυσού.
Ο κατάλογος πάντως έχει συμπαθητικά πιάτα κι αυτός. Θυμάμαι ότι πριν χρόνια έτρωγα μανιακά τις πέννες με γκοργκοντσόλα, προσούτο και κρέμα (10.00 ευρώ), αλλά πλέον έχω κατατάξει την κρέμα γάλακτος στα συστατικά non grata, προσωπικά. Με χαρά μου παρατήρησα ότι η καρμπονάρα που σερβίρουν στο Il Postino είναι vera, με κρόκο αυγού, δηλαδή και παντσέτα (τα 'χουμε, πει επί του θέματος, μην επαναλαμβάνομαι), οπότε κάποια στιγμή θα τη δοκιμάσω κι αυτήν. Πάντως, όλα τα κυρίως πιάτα κυμαίνονται από 8 ευρώ έως το πολύ 14 για κάποια που περιέχουν θαλασσινά, πράγμα πολύ θετικό. Με λίγα λόγια, το Ιl Postino είναι ένα ευχάριστο εστιατόριο για κάθε μέρα, αφού ο λογαριασμός δύσκολα θα ξεπεράσει τα 20-23 ευρώ. Άσε που θα σας τον φέρουν και σε χαριτωμένο άσπρο-μπλε φακελάκι air mail. Πιο Il Postino δε γίνεται.
Ετυμηγορία: Ναι μωρέ, γιατί όχι; Είναι και στο κέντρο, βολικότατο.
Τιμές: 15-23 ευρώ
Σέρβις: Φιλικό
Καλοκαίρι: βράδυ τραπεζάκια στον πεζόδρομο/το μεσημέρι μέσα με το air condition
Crowd: ως επί το πλείστον νεανικό, αρκετοί ιθαγενείς (βέροι Κολωνακιώτες δηλαδή, χαχά) -που είναι και σταθεροί θαμώνες, ενίοτε και οικογένειες με πιτσιρίκια.
Διεύθυνση: Γριβαίων 3, Κολωνάκι
Τηλ: 210 36 41 414
P.S. Η φωτό είναι του Μ. Ρουκουνάκη, από την κριτική των appetit-ικών, στο σάιτ της Καθημερινής.
P.S. 2 Πάρτε και την Raffaella Carrà με το Tuca Tuca. Διασκεδαστικότατο. Btw, αυτό το κομμάτι το έχουν διασκευάσει πολύ ωραία και οι Pink Martini στον τελευταίο τους δίσκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου