Εδώ και αρκετό καιρό είχα σκοπό να επισκεφθώ το Soul Kitchen, μόνο που τελικά μου την έσκασε και μετακόμισε πριν προλάβω! Το εστιατόριο έφυγε από του Ψυρρή και πήγε στο Γκάζι, όπου μόλις άνοιξε στον καινούργιο του χώρο, στην Κωνσταντινουπόλεως - ευτυχώς απομακρυσμένο από την εκκωφαντική εμποροπανήγυρη της πλατείας (μόνο έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω αυτό τον πανζουρλισμό του Γκαζοχωρίου πλέον).Ο χώρος είναι ιδιαίτερα καλαίσθητος, το ντεκόρ βιομηχανικό σε γκρι και κόκκινες αποχρώσεις, με μακρόστενους ξύλινους πάγκους, τις αγαπημένες μου καρέκλες του Eames, τεράστια χάρτινα φωτιστικά-σφαίρες να κρέμονται σε άνισα μήκη από το ταβάνι και μια ωραιότατη αυλή με κόκκινα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα. Από τις 12 και μετά, μαζεύεται αρκετός κόσμος και η μουσική δυναμώνει.
Όσον αφορά τα ακούσματα, οφείλω να ομολογήσω πως απογοητεύτηκα λίγο. Μη με παρεξηγείτε, η μουσική ήταν πολύ ευχάριστη -από James και Amy Winehouse ως και Bob Dylan- αλλά σε ένα bar restaurant που αυτοαποκαλείται Soul Kitchen, δε θα περίμενε κανείς και πιο soul ακούσματα;
Το μενού είναι πολυσυλλεκτικό. Τα περισσότερα πιάτα είναι ασιατικής προέλευσης (Κίνα, Βιετνάμ, Ινδία και μια ιδιαίτερη αδυναμία στην Ταϊλάνδη), αλλά υπάρχουν και κλασικές ευρωπαϊκες επιλογές, όπως η τάρτα με κατσικίσιο τυρί και καραμελωμένα κρεμμύδια (8 ευρώ), ο σολομός με μαύρες ταλιατέλες (13 ευρώ) ή τα σπαγγέτι με τοματίνια και βασιλικό (12).
Εμείς ξεκινήσαμε με μια πράσινη σαλάτα με αχλάδι, καρύδια και blue cheese (8 ευρώ) που ήταν νόστιμη, αλλά βρήκα την ποσότητα του dressing κάπως υπερβολική.
Στο μεταξύ, παραγγείλαμε και το Bodegas Piedemonte Gamma Blanco (Chardonnay-Viura-Moscatel), ένα ισπανικό κρασί (20 ευρώ), το οποίο, όμως, βρήκαμε πολύ μέτριο. Ήταν άλλωστε και κρασί της παρηγοριάς, γιατί
εμείς θέλαμε το Domaine de Menard (Sauvignon blanc και Colombard - 20 ευρώ) από τη Γαλλία, που έχει πάρει και τόσα βραβεία, αλλά τους είχε τελειώσει. Επί των... ροφημάτων, έχω να παρατηρήσω πως είναι πολύ θετικό που προσφέρεται νερό βρύσης σε κανάτα, αντί του εμφιαλωμένου. Στο εξής, θα το επισημαίνω σε όποιο εστιατόριο το συναντάω, διότι με έχει εκνευρίσει αυτό το καταπιεστικά επιβεβλημένο πρόσθετο έξοδο των 3 επιπλέον ευρώ.
Για κυρίως, παρήγγειλα την πάπια με hoisin sauce και noodles (15 ευρώ). Ήταν προσεγμένο πιάτο -μια λεπτομέρεια που με ευχαρίστησε ιδιαίτερα ήταν ο φρέσκος κόλιανδρος και το μαυροσήσαμο με το οποίο ήταν πασπαλισμένα τα noodles, αλλά η ποσότητα της sauce ήταν και εδώ υπερβολική. Μια σάλτσα με τόσο έντονα γλυκιά γεύση όπως η hoisin -που για να πάρετε μια ιδέα, παραδοσιακά φτιάχνεται με βάση τη γλυκοπατάτα και με προσθήκη ζάχαρης, όταν είναι τόσο πολλή και τόσο πηχτή, γίνεται λιγωτική. Ήταν κρίμα, γιατί ήταν ένα πιάτο που κατά τα άλλα ήταν καλομαγειρεμένο και φτιαγμένο με προσοχή. Το άλλο πιάτο που δοκιμάσαμε ήταν το massaman curry με μοσχάρι (14 ευρώ). Πρόκειται για ένα παραδοσιακό ταϊλανδέζικο πιάτο μουσουλμανική καταγωγής, η σάλτσα του οποίου φτιάχνεται με γάλα καρύδας και μπόλικη κιτρινόριζα. Το massaman αυτό ήταν καλοφτιαγμένο, αλλά εξαιρετικά καυτερό. Παρεμπιπτόντως, πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε είτε να σημειώνεται στον κατάλογο είτε να το εξηγεί προφορικά ο σερβιτόρος -όπως άλλωστε συνηθίζεται στα εστιατόρια με ασιατική κουζίνα- γιατί δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια ανοχή στα καυτερά και κυρίως δεν έχουν όλοι εξοικείωση με τις συνταγές και τα υλικά αυτά για να γνωρίζουν τι να περιμένουν. Ακόμα κι εμείς που ήμασταν πιο υποψιασμένοι, δεν είχαμε προετοιμαστεί για τέτοια κάψα!
Για να ανακεφαλαιώσω, συνολικά οι γεύσεις του Soul Kitchen ήταν ενδιαφέρουσες και προσεγμένες, αλλά και τα τρία πιάτα που δοκίμασα, ιδανικά, θα τα ήθελα λίγο πιο ελαφρά. Επίσης, αν και γενικά είμαι υπέρ της σύντομης κάρτας, σε ένα τόσο πολυσυλλεκτικό μενού, νομίζω πως θα πρέπει να προσφέρονται και πιθανοί συνδυασμοί σαλάτας, ορεκτικού και δεύτερου πιάτου (για να μην πω και επιδόρπιου) για την κάθε κουζίνα, γιατί είναι λίγο δύσκολο να συνδυάσεις γευστικά τις διάφορες κουζίνες μεταξύ τους, έτσι ώστε να προκύψει ένα ολοκληρωμένο γεύμα.
Ετυμηγορία: Οπωσδήποτε θα ξαναπάω για ποτό. Το μαγαζί, άλλωστε, φημίζεται και για τα ωραία του κοκτέιλ. Το φαγητό, όμως, χωρίς να είμαι εντελώς αρνητική, σε μια δεύτερη δοκιμή, δε θα το έβαζα και πρώτο στη λίστα των προτιμήσεών μου.
Τιμές: 25-35 ευρώ
Κουζίνα: πολυσυλλεκτική
Σέρβις: ευγενικό, με καλές προθέσεις, αλλά κάπως ασυντόνιστο. Για να μην τους αδικήσουμε, όμως, το εστιατόριο είχε μόλις ανοίξει ξανά και με αρκετά μέλη του προσωπικού να είναι καινούργια.
Διεύθυνση: Κωνσταντινουπόλεως 46 & Ελασσιδών 30, Γκάζι
Τηλ: 210 34 10 418
P.S. Soul Kitchen, ένας όρος που έχει περάσει από σαράντα κύματα. Το soul food είναι μια κατηγορία αμερικανικής κουζίνας που αποτελείται από παραδοσιακά αφρο-αμερικανικά πιάτα. Πρόκειται για υλικά και συνταγές που χρησιμοποιούνταν στη μαγειρική της δυτικής Αφρικής, τα οποία αναμίχθηκαν με αντίστοιχα υλικά του αμερικανικού Νότου, όπου κατέληξαν οι πρώτοι σκλάβοι. Έτσι, το soul food είναι στην ουσία μια μίξη αφρικανικής κουζίνας και μαγειρικής του αμερικανικού Νότου, όπως αυτή είχε με τη σειρά της επηρεαστεί από τον τρόπο μαγειρικής των αυτόχθονων -ινδιάνικων, συγχωρέστε μου τον παρωχημένο όρο- φυλών και τα ντόπια υλικά της αμερικανικής ηπείρου.
Ο όρος soul food προέκυψε στα μέσα της δεκαετίας του '60, όταν η λέξη soul χρησιμοποιούνταν για να περιγράψει διάφορους τομείς της αφρο-αμερικανικής κουλτούρας -μεταξύ άλλων και τη soul music.
Η συγκεκριμένη κουζίνα, λοιπόν, ήταν -λέγεται, δηλαδή, αλλά δυστυχώς δε ζει για να μας το επιβεβαιώσει- από τις αγαπημένες του Jim Morisson, ο οποίος έγραψε το τραγούδι με τίτλο Soul Kitchen, που συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο The Doors του 1967.
Tέλος, ο Γερμανός Φατίχ Ακίν, με τη σειρά του, αντλώντας έμπνευση
από το τραγούδι του Τζιμάκου, έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία Soul Kitchen, την οποία αν δεν έχετε δει, σας τη συστήνω διότι είναι τρομερά διασκεδαστική. Με λίγα λόγια, ένας Γερμανός ελληνικής καταγωγής ονόματι Ζήνος Καζαντζάκης (ή Τσίνος Κα-τσαν-τσάκης όπως το προφέρουν οι Γερμανοί -λολ) είναι ιδιοκτήτης ενός εστιατορίου στο Αμβούργο, το οποίο έχει πιάσει πάτο, οπότε ζητά τη βοήθεια ενός ταλαντούχου σεφ για να το βοηθήσει να πάρει μπρος.
Όσον αφορά τα ακούσματα, οφείλω να ομολογήσω πως απογοητεύτηκα λίγο. Μη με παρεξηγείτε, η μουσική ήταν πολύ ευχάριστη -από James και Amy Winehouse ως και Bob Dylan- αλλά σε ένα bar restaurant που αυτοαποκαλείται Soul Kitchen, δε θα περίμενε κανείς και πιο soul ακούσματα;
Το μενού είναι πολυσυλλεκτικό. Τα περισσότερα πιάτα είναι ασιατικής προέλευσης (Κίνα, Βιετνάμ, Ινδία και μια ιδιαίτερη αδυναμία στην Ταϊλάνδη), αλλά υπάρχουν και κλασικές ευρωπαϊκες επιλογές, όπως η τάρτα με κατσικίσιο τυρί και καραμελωμένα κρεμμύδια (8 ευρώ), ο σολομός με μαύρες ταλιατέλες (13 ευρώ) ή τα σπαγγέτι με τοματίνια και βασιλικό (12).
Εμείς ξεκινήσαμε με μια πράσινη σαλάτα με αχλάδι, καρύδια και blue cheese (8 ευρώ) που ήταν νόστιμη, αλλά βρήκα την ποσότητα του dressing κάπως υπερβολική.
Στο μεταξύ, παραγγείλαμε και το Bodegas Piedemonte Gamma Blanco (Chardonnay-Viura-Moscatel), ένα ισπανικό κρασί (20 ευρώ), το οποίο, όμως, βρήκαμε πολύ μέτριο. Ήταν άλλωστε και κρασί της παρηγοριάς, γιατί
εμείς θέλαμε το Domaine de Menard (Sauvignon blanc και Colombard - 20 ευρώ) από τη Γαλλία, που έχει πάρει και τόσα βραβεία, αλλά τους είχε τελειώσει. Επί των... ροφημάτων, έχω να παρατηρήσω πως είναι πολύ θετικό που προσφέρεται νερό βρύσης σε κανάτα, αντί του εμφιαλωμένου. Στο εξής, θα το επισημαίνω σε όποιο εστιατόριο το συναντάω, διότι με έχει εκνευρίσει αυτό το καταπιεστικά επιβεβλημένο πρόσθετο έξοδο των 3 επιπλέον ευρώ.Για κυρίως, παρήγγειλα την πάπια με hoisin sauce και noodles (15 ευρώ). Ήταν προσεγμένο πιάτο -μια λεπτομέρεια που με ευχαρίστησε ιδιαίτερα ήταν ο φρέσκος κόλιανδρος και το μαυροσήσαμο με το οποίο ήταν πασπαλισμένα τα noodles, αλλά η ποσότητα της sauce ήταν και εδώ υπερβολική. Μια σάλτσα με τόσο έντονα γλυκιά γεύση όπως η hoisin -που για να πάρετε μια ιδέα, παραδοσιακά φτιάχνεται με βάση τη γλυκοπατάτα και με προσθήκη ζάχαρης, όταν είναι τόσο πολλή και τόσο πηχτή, γίνεται λιγωτική. Ήταν κρίμα, γιατί ήταν ένα πιάτο που κατά τα άλλα ήταν καλομαγειρεμένο και φτιαγμένο με προσοχή. Το άλλο πιάτο που δοκιμάσαμε ήταν το massaman curry με μοσχάρι (14 ευρώ). Πρόκειται για ένα παραδοσιακό ταϊλανδέζικο πιάτο μουσουλμανική καταγωγής, η σάλτσα του οποίου φτιάχνεται με γάλα καρύδας και μπόλικη κιτρινόριζα. Το massaman αυτό ήταν καλοφτιαγμένο, αλλά εξαιρετικά καυτερό. Παρεμπιπτόντως, πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε είτε να σημειώνεται στον κατάλογο είτε να το εξηγεί προφορικά ο σερβιτόρος -όπως άλλωστε συνηθίζεται στα εστιατόρια με ασιατική κουζίνα- γιατί δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια ανοχή στα καυτερά και κυρίως δεν έχουν όλοι εξοικείωση με τις συνταγές και τα υλικά αυτά για να γνωρίζουν τι να περιμένουν. Ακόμα κι εμείς που ήμασταν πιο υποψιασμένοι, δεν είχαμε προετοιμαστεί για τέτοια κάψα!
Για να ανακεφαλαιώσω, συνολικά οι γεύσεις του Soul Kitchen ήταν ενδιαφέρουσες και προσεγμένες, αλλά και τα τρία πιάτα που δοκίμασα, ιδανικά, θα τα ήθελα λίγο πιο ελαφρά. Επίσης, αν και γενικά είμαι υπέρ της σύντομης κάρτας, σε ένα τόσο πολυσυλλεκτικό μενού, νομίζω πως θα πρέπει να προσφέρονται και πιθανοί συνδυασμοί σαλάτας, ορεκτικού και δεύτερου πιάτου (για να μην πω και επιδόρπιου) για την κάθε κουζίνα, γιατί είναι λίγο δύσκολο να συνδυάσεις γευστικά τις διάφορες κουζίνες μεταξύ τους, έτσι ώστε να προκύψει ένα ολοκληρωμένο γεύμα.
Ετυμηγορία: Οπωσδήποτε θα ξαναπάω για ποτό. Το μαγαζί, άλλωστε, φημίζεται και για τα ωραία του κοκτέιλ. Το φαγητό, όμως, χωρίς να είμαι εντελώς αρνητική, σε μια δεύτερη δοκιμή, δε θα το έβαζα και πρώτο στη λίστα των προτιμήσεών μου.
Τιμές: 25-35 ευρώ
Κουζίνα: πολυσυλλεκτική
Σέρβις: ευγενικό, με καλές προθέσεις, αλλά κάπως ασυντόνιστο. Για να μην τους αδικήσουμε, όμως, το εστιατόριο είχε μόλις ανοίξει ξανά και με αρκετά μέλη του προσωπικού να είναι καινούργια.
Διεύθυνση: Κωνσταντινουπόλεως 46 & Ελασσιδών 30, Γκάζι
Τηλ: 210 34 10 418
P.S. Soul Kitchen, ένας όρος που έχει περάσει από σαράντα κύματα. Το soul food είναι μια κατηγορία αμερικανικής κουζίνας που αποτελείται από παραδοσιακά αφρο-αμερικανικά πιάτα. Πρόκειται για υλικά και συνταγές που χρησιμοποιούνταν στη μαγειρική της δυτικής Αφρικής, τα οποία αναμίχθηκαν με αντίστοιχα υλικά του αμερικανικού Νότου, όπου κατέληξαν οι πρώτοι σκλάβοι. Έτσι, το soul food είναι στην ουσία μια μίξη αφρικανικής κουζίνας και μαγειρικής του αμερικανικού Νότου, όπως αυτή είχε με τη σειρά της επηρεαστεί από τον τρόπο μαγειρικής των αυτόχθονων -ινδιάνικων, συγχωρέστε μου τον παρωχημένο όρο- φυλών και τα ντόπια υλικά της αμερικανικής ηπείρου.
Ο όρος soul food προέκυψε στα μέσα της δεκαετίας του '60, όταν η λέξη soul χρησιμοποιούνταν για να περιγράψει διάφορους τομείς της αφρο-αμερικανικής κουλτούρας -μεταξύ άλλων και τη soul music.
Η συγκεκριμένη κουζίνα, λοιπόν, ήταν -λέγεται, δηλαδή, αλλά δυστυχώς δε ζει για να μας το επιβεβαιώσει- από τις αγαπημένες του Jim Morisson, ο οποίος έγραψε το τραγούδι με τίτλο Soul Kitchen, που συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο The Doors του 1967.
Tέλος, ο Γερμανός Φατίχ Ακίν, με τη σειρά του, αντλώντας έμπνευση
από το τραγούδι του Τζιμάκου, έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία Soul Kitchen, την οποία αν δεν έχετε δει, σας τη συστήνω διότι είναι τρομερά διασκεδαστική. Με λίγα λόγια, ένας Γερμανός ελληνικής καταγωγής ονόματι Ζήνος Καζαντζάκης (ή Τσίνος Κα-τσαν-τσάκης όπως το προφέρουν οι Γερμανοί -λολ) είναι ιδιοκτήτης ενός εστιατορίου στο Αμβούργο, το οποίο έχει πιάσει πάτο, οπότε ζητά τη βοήθεια ενός ταλαντούχου σεφ για να το βοηθήσει να πάρει μπρος."Let me sleep all night in your soul kitchen / Warm my mind near your gentle stove", λέει ο Τζιμάκος. Απολαύστε το.
Πήγα προχθές για πρώτη φορά στο νέο μαγαζί (το παλιό το τιμούσα συχνά). Το φαγητό παραμένει πολύ καλό και οι μερίδες είναι μεγάλες. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι η μερίδα είχε 8 ευμεγέθη samosas! Πολύ καλή η τάρτα με κατσικίσιο τυρί και καραμελωμένα κρεμμύδια, Pad Thai Noodles εξαιρετικά, όπως και το κοτόπουλο με Green Curry. Συμφωνώ ότι ήταν πολύ καυτερό, εμένα τυγχάνει να μου αρέσει, αλλά θα έπρεπε όντως να ρωτάνε. Εκτίμησα κι εγώ την κανάτα με το νερό, τη μη χρέωση κουβέρ και το φιλικό και ευχάριστο σέρβις. Τιμές πολύ καλές, 2 άτομα 56 ευρώ με 3 μπύρες (ήτοι 40 ευρώ χωρίς ποτό).
ΑπάντησηΔιαγραφή