Ενδεχομένως θα έχετε ακούσει για την τάση του food machismo ή αλλιώς adventure eating. Η διασημότερη λέσχη adventure eaters λέγεται The Gastronauts και έχει έδρα στη Νέα Υόρκη. Τα μέλη της συγκεντρώνονται με στόχο να καταναλώσουν φαγητά που οι περισσότεροι άνθρωποι δε θα έβαζαν στο στόμα τους ούτε επί πληρωμή.Για τι τρόφιμα πρόκειται; Ο κατάλογος είναι μακρύς. Οι adventure eaters έχουν ιδιαίτερη αδυναμία στα... σωθικά διαφόρων ζώων, όπως χοιρινές καρδιές κι εντόσθια, αρνίσια μυαλά και νεφρά και μοσχαρίσιες γλώσσες. Δε σας κάνει εντύπωση, ε; Λογικό το βρίσκω, αφού πρέπει να είμαστε ένας από τους λίγους λαούς στον κόσμο που τρώει τόσο αλλόκοτα πράγματα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι ανάμεσα στα αγαπημένα μας παραδοσιακά εθνικά πιάτα είναι το κοκορέτσι, η μαγειρίτσα και ο πατσάς.
Αλλά το μενού έχει και συνέχεια. Έχουμε και λέμε: ζωντανό χταπόδι. Θεωρείται μεγάλη νοστιμιά στην Κορέα και οι αδίστακτοι adventure eaters δε διστάζουν να το ξαπλώνουν στο πιάτο, να κόβουν μικρά κομματάκια από τα πλοκάμια του και στη συνέχεια να τα βάζουν στο στόμα τους, ενώ το υπόλοιπο ζώο σπαρταράει απεγνωσμένα (βλ. φωτό ).
Η PETA (People for the Ethical Treatment of Animals), βέβαια, έχει τις αντιρρήσεις της. Στα πλαίσια της καμπάνιας της για την προστασία των ζώων και την ηθική τους αντιμετώπιση, ο δικηγόρος της PETA Jeffrey Kerr κινήθηκε νομικά ενατίον δύο εστιατορίων στη Νέα Υόρκη προκειμένου να σταματήσουν να σερβίρουν ζωντανά χταπόδια, αλλά και αστακούς. Ο Kerr δήλωσε ότι, "εφόσον τα χταπόδια μπορούν να αισθανθούν πόνο", προσφέροντας στους πελάτες τους την κατανάλωσή τους κατά αυτό τον τρόπο, τα εστιατόρια παραβιάζουν το σχετικό νόμο της πολιτείας, ο οποίος "απαγορεύει τον βασανισμό, τραυματισμό ή ακρωτηριασμό οποιουδήποτε ζώου". Αντίστοιχα, στην Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια, η πολιτεία υπέβαλε μήνυση εναντίον ενός εστιατορίου που σέρβιρε κρέας λευκής φάλαινας, η οποία ως γνωστόν είναι προστατευόμενο είδος. Στο πλαίσιο της εξάπλωσης της τάσης του adventure eating, και η Ευρωπαϊκή Ένωση σκέφτεται να προσθέσει και τα χταπόδια στους νόμους περί προστασίας των ζώων. (Τώρα που το σκέφτομαι, αυτό θα συμπεριλαμβάνει και κυρώσεις για τους ψαράδες που κοπανάνε στα βράχια τα χταπόδια για να μαλακώσουν;)
Ούτε το ζωντανό χταπόδι σας φαίνεται αρκετά ακραίο; Έχουμε και συνέχεια. Οι Gastronauts της Νέας Υόρκης, λοιπόν, μπορεί να είναι το μεγαλύτερο adventure eating club -αριθμεί περί τα 300 μέλη- αλλά δεν είναι και το μόνο. Αντίστοιχα υπάρχουν και οι Gastronauts της Βοστώνης ή η Organ Meet Society της Νέας Υόρκης. Ο Jon Emanuel, ιδρυτής του Denver Adventurous Eating Club και σεφ του εστιατορίου Opus, στην τελευταία συνάντηση της λέσχης στο εστιατόριό του, σέρβιρε χοιρινά μυαλά τυλιχτά σε μαρούλι, βατράχια με κάρι, αλλά κι ένα άλλο πιάτο, που έκλεψε την παράσταση. Τι θα λέγατε για γονιμοποιημένα αυγά πάπιας ποσέ; Πρόκειται για μια σπεσιαλιτέ της νοτιοανατολικής Ασίας, ένα πιάτο του οποίου το κλου είναι πως περιέχει ένα μερικώς σχηματισμένο έμβρυο πτηνού.
Παράλληλα, το San Fransisco Food Adventure Club πρόσφατα διοργάνωσε ένα δείπνο όπου το κύριο πιάτο θα ήταν ανθρώπινος πλακούντας. Το δείπνο τελικά ακυρώθηκε, όχι επειδή έκανε κανένας πίσω για λόγους ηθικής, ούτε γιατί πέρασε από κανενός adventure eater το μυαλό ότι αυτό το πράγμα ήταν στα όρια του κανιβαλισμού, αλλά απλώς επειδή εκτιμήθηκε ότι υπήρχε κίνδυνος έκθεσης σε φορμαλδεϋδη.
Στο μεταξύ, η μεγαλύτερη τάση εντός της τάσης του adventure eating είναι μάλλον η κατανάλωση εντόμων, που πολλοί φαν της πιστεύουν πως είναι το next big thing και επιμένουν ότι μέσα στην επόμενη δεκαετία, η κατανάλωση εντόμων θα γίνει τόσο διαδεδομένη όσο είναι και το sushi σήμερα. Φυσικά υπάρχουν και λέσχες adventure eating που είναι αφιερωμένα αποκλειστικά στα έντομα, όπως οι Brooklyn Bug Eaters. Ο ιδρυτής τους, ο Marc Dennis, έχει αρκετά επιχειρήματα. 'Οπως χαρακτηριστικά λέει, "Τα έντομα είναι παντού, υπάρχουν άφθονα. Γιατί να μην τα τρώμε;" και συνεχίζει παραθέτοντας και το σπουδαιότερο επιχείρημα: τα έντομα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, αλλά χαμηλά λιπαρά. Σωστός.
Τελικά, ποιο είναι το κίνητρο πίσω από όλα αυτά; Όσο κι αν τους κατηγορούν για νοσηρή περιέργεια κι επιδειξιομανία, τα διάφορα μέλη σχετικών λέσχεων ισχυρίζονται πως θέλουν απλώς να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό, χωρίς να χρειάζεται να κάνουν πολυέξοδα ταξίδια σε εξωτικές χώρες. Εντάξει, δεν ξέρω. Όσο κι αν μ' αρέσουν οι γευστικοί πειραματισμοί, νομίζω ότι τραβάω τη διαχωριστική γραμμή στα μυαλά, τα εντόσθια και τα γλυκάδια. Κι αυτά, οπωσδήποτε μαγειρεμένα. Και νομίζω πως θα συμφωνήσω με τον γνωστό Βρετανό σεφ Jeremy Lee, που λέει ότι το να αναγάγεις τις εθνικές κουζίνες διαφόρων λαών σε απλή πρόκληση είναι τουλάχιστον προσβλητικό για τους λαούς αυτούς και την κουλτούρα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου