Απόσπασμα από την ταινία Πλαγίως (Sideways)

Από την ταινία "Πλαγίως" ("Sideways" -2003)
Σενάριο: Αλεξάντερ Πέιν & Τζιμ Τέιλορ
Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ρεξ Πίκετ

Μάγια
Να σου κάνω μια προσωπική ερώτηση;

Μάιλς
Φυσικά.

Μάγια
Γιατί σ' αρεσει τόσο το Pinot; 'Εχεις κόλλημα μαζί του.

Ο Μάιλς γελάει στην αρχή, μετά χαμογελάει ρεμβαστικά. Κοιτάζοντας το ποτήρι του, είναι σαν να ψάχνει την απάντηση εκεί μέσα. Ξεκινάει, μιλώντας αργά.

Μάιλς
Δεν ξέρω. Είναι σταφύλι που καλλιεργείται δύσκολα. Το ξέρεις αυτό. Έχει λεπτή φλούδα, έχει ταμπεραμέντο, ωριμάζει γρήγορα. Δεν επιβιώνει εύκολα, όπως το Cabernet, που μπορεί να αναπτυχθεί οπουδήποτε και να ευδοκιμήσει ακόμα και αν το παραμελήσεις. Το Pinot χρειάζεται διαρκή φροντίδα και προσοχή και, για την ακρίβεια, μπορεί να αναπτυχθεί μόνο σε συγκεκριμένες κρυφές γωνίτσες στον κόσμο τούτο. Και μονάχα οι πιο υπομονετικοί και στοργικοί καλλιεργητές μπορούν να πιάσουν τα εύθραυστα και ντελικάτα χαρακτηριστικά του Pinot. Mόνο αν κάποιος αφιερώσει το χρόνο για να κατανοήσει τις δυνατότητές του μπορεί να καλοπιάσει το Pinot και να το κάνει να εκφραστεί πλήρως. Κι όταν γίνει αυτό, η γεύση του είναι μια από τις πιο αξέχαστες και ιδιοφυείς και διακριτικές και συναρπαστικές και αρχαίες σε όλο τον πλανήτη.

Η Μάγια βρίσκει την απάντηση συγκινητική, πραγματική αποκάλυψη.

Μάιλς
Θέλω να πω, τα Cabernet μπορεί να είναι δυνατά και να σε ανεβάζουν, όμως, εμένα μου φαίνονται ανιαρά για κάποιο λόγο. Αν τα συγκρίνεις. Εσένα;

Μάγια
Εμένα τι;

Μάιλς
Δεν ξέρω. Εσένα γιατί σου αρέσει το κρασί;

Μάγια
Υποθέτω πως άρχισα να ασχολούμαι με το κρασί μέσω του συζύγου μου. Είχε ένα μεγάλο κελάρι, από αυτά που κάνει κανείς επίδειξη. Μετά, όμως, διαπίστωσα πως έχω απαιτητικό ουρανίσκο και όσο πιο πολύ έπινα, τόσο πιο πολύ μου άρεσαν αυτά που με έκανε να σκέφτομαι.

Μάιλς.
Ναι; Όπως;

Μάγια
Όπως πόσο μούφας ήταν.

Ο Μάιλς γελάει.

Μάγια
Όχι, μ' αρέσει να σκέφτομαι τη ζωή του κρασιού, ότι είναι κάτι το ζωντανό. Μου αρέσει να σκέφτομαι τι γινόταν τη χρονιά που αναπτύσσονταν τα σταφύλια, πώς έλαμπε ο ήλιος εκείνο το καλοκαίρι ή αν έβρεχε... Πώς ήταν ο καιρός. Σκέφτομαι όλους αυτούς τους ανθρώπους που φρόντισαν και μάζεψαν τα σταφύλια, και αν πρόκειται για παλιό κρασί, πόσοι απ' αυτούς θα πρέπει να έχουν πεθάνει πια. Μ' αρέσει που το κρασί συνεχίζει να εξελίσσεται, που κάθε φορά που ανοίγω ένα μπουκάλι θα έχει διαφορετική γεύση απ' ό,τι αν το είχα ανοίξει οποιαδήποτε άλλη μέρα. Γιατί ένα μπουκάλι κρασί είναι στην πραγματικότητα ζωντανό -συνεχώς εξελίσσεται και γίνεται όλο και πιο σύνθετο. Ώσπου να φτάσει στο αποκορύφωμά του -όπως το δικό σου του '61- και να αρχίσει η σταθερή, αναπόφευκτή του παρακμή. Και έχει τόσο γαμάτη γεύση!

Τώρα o Μάιλς έχει συναρπαστεί με τη σειρά του. Η έκφραση του Μάιλς μας λέει ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, αλλά ο Μάιλς παραμένει ακίνητος. Χρειάζεται ακόμα ένα σημάδι και η Μάγια τολμάει και του το προσφέρει: τον πλησιάζει και βάζει το χέρι της πάνω στο δικό του.

Μάιλς
(δείχνοντας) Το μπάνιο είναι από 'κει;

Μάγια
Ναι.

Ο Μάιλς σηκώνεται και βγαίνει.
Η Μάγια αναστενάζει και πιάνει τα τσιγάρα από την τσάντα της.