Διαβάζω σήμερα στο Dining & Wine section των New York Times πως, σύμφωνα με την περίφημη νέα νομοθεσία για την υγεία που υπέγραψε ο Ομπάμα χτες, μεταξύ άλλων, από το 2011, κάθε μεγάλη αλυσίδα εστιατορίων και ταχυφαγείων στις ΗΠΑ θα υποχρεούται να συμπεριλαμβάνει στα μενού της πληροφορίες για τις θερμίδες των εδεσμάτων που σερβίρει, καθώς και να παρέχει πληροφορίες για το πόσες θερμίδες ημερησίως θα έπρεπε να καταναλώνει ένας υγιής άνθρωπος. Καλά, οι Αμερικανοί τώρα, θέλετε να μου πείτε πως παχαίνουν επειδή δεν ξέρουν πόσες ακριβώς θερμίδες έχουν αυτά που τρώνε;
Εγώ πάλι, πειράζει που όταν πάω να χλαπακιάσω/σαβουρώσω σαν κτήνος, όπως καλή ώρα χτες στα Ruby Tuesday, δε θέλω να βλέπω ότι τα Ruby Mini Cheeseburgers με πατάτες, φερ' ειπείν, έχουν
γύρω στο ένα απιθανικομμύριο θερμίδες; Δε θέλω, ρε αδερφέ! Κάποια πράγματα πρέπει να παραμένουν στη σφαίρα της φαντασίας. Όταν είναι να την κάνεις την αμαρτία, δεν θες να ξέρεις λεπτομέρειες. Έχει σημασία τώρα αν το big mac έχει ας πούμε 656 ή 832 θερμίδες; Άλλωστε, μετά τις 300 το χάος. Οποιοδήποτε φαγώσιμο, μετά τις 300 παύει να είναι δίαιτα και περνά στη σφαίρα της αμαρτίας. Ταυτόχρονα, θέλω να συνεχίσω να εθελοτυφλώ και να πιστεύω πως, ναι, αν κάνω power walking από το τραπέζι ως την τουαλέτα αφού χλαπακώσω τα mini ruby, κάτι θα κάψω, δεν μπορεί, οπότε, ναι, δικαιούμαι και επιδόρπιο. Και δικαιούμαι και να μισώ τον εαυτό μου. Αλλά την επόμενη μέρα πια.P.S. Αν ενδιαφέρεστε, το πλήρες άρθρο είναι εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου