Ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από τον Τροπικό του Καρκίνου του Χένρι Μίλερ (Tropic of Cancer, 1934), σε σχέση με τη βαρβαρότητα του μαζικά σερβιρισμένου, κακομαγειρεμένου φαγητου, όταν ο Μίλερ προσελήφθη να διδάξει Αγγλικά σε Λύκειο της γαλλικής επαρχίας:
"Πάντα αισθανόμουν πεινασμένος, μιας και ήταν αδύνατον να βρίσκομαι στο πρόγευμα, το οποίο σερβίριζαν σε μια βάρβαρη ώρα, ακριβώς όταν το κρεβάτι ήταν ωραίο και ζεστό. Πελώριες γαβάθες με χλιαρό καφέ και φέτες άσπρο ψωμί δίχως βούτυρο για συνοδεία. Για γεύμα, φασόλια ή φακές με κομματάκια κρέας ριγμένα για να σε δελεάζουν λίγο περισσότερο. Φαγητό κατάλληλο για αλυσοδεμένους κατάδικους, γι' αυτούς που σπάνε πέτρες στα καταναγκαστικά έργα. Ακόμα και το κρασί ήταν άθλιο. Τα πάντα νερωμένα ή παραφουσκωμένα. Θερμίδες ναι, κουζίνα όχι."
(Μετάφραση: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2003)
Ειδικά αυτό το τελευταίο, μεγάλη κουβέντα, αγαπητέ Χένρι. Πόσες φορές το έχω νιώσει σε εστιατόρια, δεν περιγράφεται. Αχ και βαχ.
"Πάντα αισθανόμουν πεινασμένος, μιας και ήταν αδύνατον να βρίσκομαι στο πρόγευμα, το οποίο σερβίριζαν σε μια βάρβαρη ώρα, ακριβώς όταν το κρεβάτι ήταν ωραίο και ζεστό. Πελώριες γαβάθες με χλιαρό καφέ και φέτες άσπρο ψωμί δίχως βούτυρο για συνοδεία. Για γεύμα, φασόλια ή φακές με κομματάκια κρέας ριγμένα για να σε δελεάζουν λίγο περισσότερο. Φαγητό κατάλληλο για αλυσοδεμένους κατάδικους, γι' αυτούς που σπάνε πέτρες στα καταναγκαστικά έργα. Ακόμα και το κρασί ήταν άθλιο. Τα πάντα νερωμένα ή παραφουσκωμένα. Θερμίδες ναι, κουζίνα όχι."
(Μετάφραση: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2003)
Ειδικά αυτό το τελευταίο, μεγάλη κουβέντα, αγαπητέ Χένρι. Πόσες φορές το έχω νιώσει σε εστιατόρια, δεν περιγράφεται. Αχ και βαχ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου