Εστιατόριο Prosopa στο Ρουφ

Είναι η δεύτερη φορά που επισκέπτομαι τα Prosopa και είμαι σίγουρη ότι θα υπάρξει και τρίτη και τέταρτη και λοιπά. Το μαγαζί τα έχει όλα. Καταπληκτικό χώρο με ωραίο, σύγχρονο ντιζάιν, φοβερή ατμόσφαιρα, μουσική, ωραίο crowd και το κυριότερο, πάρα πολύ καλό φαγητό, το οποίο θα ήμουν διατεθειμένη να πληρώσω και πολύ περισσότερο για να απολαύσω.
Επεκτείνομαι.
Ήδη με το που μπαίνεις στο εστιατόριο σου φτιάχνει η διάθεση, διότι τα Prosopa συνδυάζουν ιδανικά τις λέξεις bar + restaurant, επομένος ο χαρακτηρισμός τους ως τέτοιο δε θα μπορούσε να είναι πιο εύστοχος. Χαμηλός φωτισμός, το μαγαζί ασφυκτικά γεμάτο, μουσική από d.j. (σε φυσιολογική ευτυχώς ένταση, γιατί μερικά bar restaurants νομίζουν ότι είναι περισσότερο bar και λιγότερο restaurants), η οποία είναι και εντελώς my cup of tea, παρεμπιπτόντως: κλασική jazz (I've Got You Under My Skin), latin jazz, το θέμα του Un Homme et Une Femme (τάπα-τάπα-τα, παράρα τάπα-τάπα-τα), ακόμα και 60s bossa-novίζουσες διασκευές πιο σύγχρονων κομματιών όπως το Part Time Lover.
Ο χώρος είναι απολύτως του γούστου μου. Βιομηχανικό design, που συνδυάζει μέταλλο με ξύλο και τούβλο. Ξύλινη οροφή, με εκτεθειμένους αεραγωγούς και σωληνώσεις στους τοίχους και στο ταβάνι, φωτιστικά ντυμένα με λευκό ύφασμα στη μία αίθουσα και γυμνοί λαμπτήρες πυρακτώσεως στο διάδρομο. Τα πάντα είναι προσεγμένα - ακόμα και για κανάτες του νερού έχουν επιλέξει τη λατρεμένη iconic thermal carafe του Erik Magnussen (βλ. φωτό δεξιά). Tα Prosopa έχουν δύο εισόδους, μία από την Κωνσταντινουπόλεως και μία από Μεγάλου Βασιλείου. 'Ετσι, αποτελούνται από δύο αίθουσες (μία για καπνίζοντες και μία για μη καπνίζοντες), που ενώνονται με έναν μακρύ διάδρομο, ο οποίος από τη μία πλευρά έχει έναν τούβλινο τοίχο που δημιουργεί μια αίσθηση αλά new york brownstone και από την άλλη φέρει την επιγραφή: "THE WAY YOU CUT YOUR MEAT REFLECTS THE WAY YOU LIVE" - CΟNFUCIUS.
To concept των food quotes συνεχίζεται και στα χάρτινα σουπλά (Το δικό μου έγραφε "Hunger is the best sauce in the world", ρήση του Θερβάντες), αλλά και σε κάθε σελίδα του καταλόγου με τις ασπρόμαυρες ρετρό φωτογραφίες, πράγμα που βρίσκω πολύ διασκεδαστικό και εντελώς Food For Thought!
Για αρχή, σερβίρουν ένα πανεράκι με selection από ζεστά ψωμάκια και κριτσίνια (αχ, ας καθιερωθούν επιτέλους τα κριτσίνια παντού, τα λατρεύω), ένα μπολάκι ελιές και ένα ντιπ γιαουρτιού πασπαλισμένο με παπαρουνόσπορο (my personal favorite).
Ο κατάλογος, στη σελίδα με τις σαλάτες, γράφει πως "it takes four men to dress a salad: a wise man for the salt, a madman for the pepper, a miser for the vinegar and a spendthrift for the oil", πράγμα που βρήκα πολύ σοφό, κι επίσης με δικαιώνει επιτέλους απέναντι σε όσους με κοροϊδεύουν που βάζω πιπέρι στις σαλάτες μου. Τη σαλάτα φρέσκων λαχανικών με σταφίδες και ψητά καρύδια (8.50 ευρώ) που παρήγγειλα την πρώτη φορά, την ξαναπήρα και τη δεύτερη. Είναι δροσιστική και γλυκιά, με dressing μελιού. Η μόνη μου ένσταση είναι ότι θα την προτιμούσα με τοματίνια αντί για κανονικές ντομάτες. Α, και θα ήθελα τα παξιμάδια σε μικρότερα κομματάκια. Εντάξει, πείτε με ψείρα.
Τα κυρίως πιάτα μας, όμως, άργησαν απελπιστικά (είχαμε κράτηση για τις 11:00 μ.μ. και ήρθαν 00.45), οπότε επιβεβαιώθηκαν και οι δύο σχετικές ρήσεις του καταλόγου: μια του Aldous Huxley: "A man may be a pessimistic determinist before lunch & an optimistic believer in the will's freedom after it", και μία της Virginia Wolf: "One cannot think well, love well, sleep well, if one has not dined well"... Πραγματικά δεν περιγράφεται το κοντράστ μεταξύ του πόσο εκνευρισμένοι ήμασταν ενώ είχαμε ξελιγωθεί και πόσο ευτυχισμένοι νιώσαμε όταν τελικά κατέφθασε το φαγητό μας. Ωστόσο, οφείλω να ομολογήσω πως με εντυπωσίασε η πολιτική του μαγαζιού να κερναέι πράγματα. Ενδιάμεσα, μας έφεραν ένα δωρεάν ορεκτικό: λιωμένη μοτσαρέλα με ντομάτα και φρέσκο βασιλικό πάνω σε αραβική πίτα, που ξεγέλασε λίγο την πείνα μας (βέβαια ακολούθως περιμέναμε άλλη μισή ώρα, αλλά τεσπά).
Το κυρίως μου ήταν καταπληκτικό: φιλετάκια μοσχαριού με φρέσκα μανιτάρια και σος σαφράν (14.90 ευρώ), που σερβίρονται και με ωραία αισθητική, πάνω σε έναν πηχτό και πολύ γαλακτερό πουρέ πατάτας και πασπαλίζονται με μαυροσήσαμο. Παρεμπιπτόντως, την προηγούμενη φορά είχα παραγγείλει το κοτόπουλο με απαλή σάλτσα κάρι και μάνγκο (11.40 ευρώ), ένα δυτικότροπο asian πιάτο που βρήκα εξίσου απολαυστικό. Τέλος, το ψαρονέφρι με δαμάσκηνα του Σ. ήταν επίσης πάρα πολύ καλό και εντελώς value for money για 12.40 ευρώ.
Κι επειδή όπως λέει ο Hemingway, "Wine is the most civilized thing in the world", όλα αυτά τα απολαύσαμε με τη συνοδεία του χύμα κόκκινου κρασιού του καταστήματος, το οποίο ήταν ένα αξιοπρεπέστατο Αγιωργήτικο στην τιμή των 11.80 το λίτρο. Ωστόσο, θέλω να επισημάνω ότι τα Prosopa έχουν και καλό και οικονομικό wine list - την προηγούμενη δε φορά, είχαμε πιει το Montepulciano D' Abruzzo (D.O.C. Italia, βιολογικής καλλιέργειας) το οποίο και πάρα πολύ ωραίο ήταν και μόνο 18.80 το μπουκάλι κόστιζε (τη στιγμή που αλλού με αυτά τα λεφτά δεν παίρνεις ούτε δύο ποτήρια, τη βρίσκω πολύ καλή τιμή για κόκκινο κρασί) και επί τη ευκαιρία, άλλη μια ατάκα από τον κατάλογο, του Robert Louis Stevenson αυτή τη φορά: "Wine is bottled poetry" (με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη ο αγαπητός συγγραφέας του Δρος Τζέκυλ και Μίστερ Χάιντ).
Το καλύτερο, πάντως, τα Prosopa, μας το φύλαγαν για το τέλος, διότι έχουν καταπληκτικά επιδόρπια. Παραγγείλαμε το μιλφέιγ γιαουρτιού με σος άγριου βύσσινου (6.50), το οποίο ήταν ουσιαστικά απαλή κρέμα αναμεμειγμένη με σιρόπι βύσσινου (είχε ενα ωραιότατο hot pink χρώμα) ανάμεσα σε δύο φύλλα κρούστας, και πριν προλάβουμε να το αποτελειώσουμε (δηλαδή μόλις 1μισι λεπτό αφού ήρθε -έγινε μάχη με τα κουτάλια, καταλαβαίνετε), ο σερβιτόρος προσγείωσε στο τραπέζι μας ένα κερασμένο (ναι, πάλι!) cheesecake με σος βύσσινο, το οποίο μας είχαν ξανακεράσει και την προηγούμενη φορά (ναι, μάλλον το συνηθίζουν τελικά) και το οποίο πραγματικά θεωρώ από τα καλύτερα cheesecake που έχω φάει: μια μικρή στρώση μπισκότου, απαλή, γλυκιά κρέμα και από πάνω χύμενο το λιγωτικό -με την καλή έννοια, λολ- σιροπάκι βύσσινου. Σε αυτό το σημείο, είχαμε πραγματικά σκάσει (μου ερχόταν στο μυαλό και η περίφημη σκηνή με τον κύριο Creosote από το The Meaning of Life των Monty Python και είχα αρχίσει να ανησυχώ), οπότε ζητήσαμε πια το λογαριασμό και αποχωρήσαμε.
Συνολικά, αν εξαιρέσεις την καθυστέρηση στα κυρίως πιάτα (τα υπόλοιπα ήρθαν σε φυσιολογικό διάστημα από την ώρα της παραγγελίας), μείναμε για δεύτερη φορά με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Συστήνω τα Prosopa ανεπιφύλακτα ως personal favorite.

Ετυμηγορία: ναι, ναι, ναι
Κουζίνα: fusion/μεσογειακή
Τιμές: 27-35 μαζί με κρασί.
Κατηγορία: Bar restaurant με τα ούλα του.
Crowd: νεανικό, fun, ψαγμένο.
Σέρβις: Ευγενικό.
Διεύθυνση: Κωνσταντινουπόλεως 4 και Μεγάλου Βασιλείου 50Α.
Τηλ: 210 34 14 433

P.S. Για το Σαββατόβραδο, καλύτερα να κάνετε κράτηση από την προηγούμενη.
P.S.2 Το κατάστημα είναι ό,τι πρέπει και για συνδυασμό με θέατρο ή σινεμά, καθώς σερβίρει μέχρι αργά. Σας πληροφορώ ότι ακόμα και μετά τη 1.00 π.μ. ερχόταν ακόμα κόσμος.
P.S.3 Ε, δεν μπορούσα να μην συμπεριλάβω τη σκηνή. Προειδοποιώ, πάντως: 'Οσοι δεν την έχετε δει, να ξέρετε ότι είναι αρκετά αηδία. Monty Python είναι αυτοί, όμως! BTW, η ατάκα του John Cleese/σερβιτόρου με πεθαίνει: "Finally, Monsieur, a waffle-thin mint. Οh, sir, it's only a tiny little thin one!"