Εστιατόριο Cucina Povera στο Παγκράτι

Θα ξεκινήσω ξεκαθαρίζοντας ότι, έπειτα από ένα χρόνο λειτουργίας, τo Cucina Povera είναι για μένα πια σταθερή αξία και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Όχι απλώς δε με έχει απογοητεύσει καμία από τις φορές που πήγα, αλλά κάθε φορά μένω όλο και πιο ικανοποιημένη. Επίσης, το γεγονός ότι τα πιάτα εναλάσσονται καθημερινά, κρατά ζωντανό και το στοιχείο της έκπληξης ακόμα και για τους τακτικούς του πελάτες. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το Cucina Povera είναι ένα μικρό εστιατόριο στο Παγκράτι, και το concept του σεφ και ιδιοκτήτη Μάνου Ζουρνατζή είναι να διαμορφώνει καθημερινά το μενού με βάση ό,τι φρέσκο κρέας, ψάρι και λαχανικό βρει στην αγορά. Υπάρχουν βέβαια κάποια πιάτα που επαναλαμβάνονται στην κάρτα, αλλά τα περισσότερα είναι κάθε φορά καινούργια.
Στην τελευταία μας, λοιπόν, επίσκεψη, ξεκινήσαμε με τους ρεβυθοκεφτέδες με πολίτικη σαλάτα και άσπρο ταραμά (9 ευρώ), οι οποίοι ήταν πικάντικοι, με ωραία κρούστα έξω και απαλοί μέσα, ήταν όντως ρεβυθοκεφτέδες και όχι φαλαφελοκεφτέδες που σερβίρουν σε πολλά εστιατόρια (κοντεύουμε να ξεχάσουμε την ελληνική συνταγή), με χλωρό κρεμμυδάκι και λίγο σουσάμι. Μόνη μου ένσταση είναι ότι θα ήθελα την πολίτικη σαλάτα λίιιιγο πιο ξυδάτη, πιο τουρσίδικη. Το κυρίως που παρήγγειλα ήταν απλώς καταπληκτικό: μοσχοχτάποδο μαγειρεμένο με μαυροδάφνη και λαχανικά με φρέσκα στριφτά μακαρονάκια (12,5 ευρώ). Άφθονο χταπόδι και όχι απλώς ένα βουνό από μακαρόνια, έντονη η γεύση του αλκοόλ, όπως ακριβώς μ' αρέσει στα πιάτα που μαγειρεύονται με κρασί -αλλιώς what's the point?- και φρέσκα casarecce, το αγαπημένο μου ζυμαρικό. Ο Σ. παρήγγειλε τον χοιρινό λαιμό στην κατσαρόλα με μαύρη μπύρα και αγριοκύμινο με τάρτα από πατάτα και μπέικον (13,5), ένα νόστιμο, κεντροευρωπαϊκής έμπνευσης πιάτο με τις πατάτες κομμένες σε λεπτές φέτες και στημένες σε ένα τριγωνικό πυργάκι και το μπέικον να τις επικαλύπτει (αν και το μπέικον δεν το βρήκα απαραίτητο σε αυτό το πιάτο). Ένα πράγμα που με χαροποίησε ιδιαίτερα και, εφόσον το συνάντησα και στα τρία πιάτα, είναι ότι ο σεφ πρέπει να αγαπάει πολύ το πιπέρι.
Στο σημείο αυτό πρέπει, φυσικά, να πούμε και για το κρασί με το οποίο συνοδεύαμε το φαγητό μας, διότι ο οίνος είναι το δεύτερο -όχι με σειρά προτεραιότητας- σκέλος του concept στο Cucina Povera. Ο συνιδιοκτήτης και sommelier Γιάννης Καϋμενάκης έχει επιμεληθεί μια λίστα από 250 ετικέτες από όλο τον κόσμο. Το ευχάριστο είναι πως, αν και οι φιάλες είναι πολύ καλά τιμολογημένες και υπάρχουν πολλές προσιτές επιλογές, στο κρασί σε ποτήρι δίνονται πέντε επιλογές σε λευκό και πέντε σε κόκκινο κρασί (εκεί όπου στα περισσότερα εστιατόρια ζητάς απλώς λευκό ή κόκκινο και αν ρωτήσεις τι είναι σε αγριοκοιτάνε κιόλας), όλες με 5 ευρώ. Εμείς διαλέξαμε to Bordeaux Chateau Moulin de la Souloire του 2005, που έδεσε πολύ ωραία και με τα δύο μας πιάτα.
Το κρασί είναι το επίκεντρο και στη διακόσμηση του Cucina Povera. Η κάβα είναι ορατή και καλύπτει τον ένα τοίχο του χώρου, με τις φιάλες να αναπαύονται τοποθετημένες πίσω από ένα τζάμι, ενώ σε ένα άλλο σημείο είναι κρεμασμένες οι ξύλινες επιγραφές με πυρογραφία από τα ξυλοκιβώτια των κρασιών. Αν παραγγείλετε φιάλη, θα σας την τοποθετήσουν σε ένα σκαμνάκι δίπλα στο τραπέζι σας, μέσα σε ένα τέτοιο κιβώτιο γεμισμένο με πάγο. Μια off white ξύλινη σκάλα, από την οποία κρέμονται μπουκετάκια αποξηραμένων μυρωδικών σε ανεβάζει στο μικρό πατάρι, όπου υπάρχει κι ένα μεγάλο μοναστηριακό τραπέζι, ενώ ένας άλλος τοίχος του καταστήματος έχει ράφια ως το ταβάνι με ρετρό κατσαρολικά, βάζα με ζυμαρικά και τενεκέδες ελαιόλαδου -με λίγα λόγια, όλα τα αξεσουάρ μιας πραγματικής cucina povera. Τέλος, τη σπιτίσια αίσθηση μεσογειακής γειτονιάς συμπληρώνει το λουλούδι σε γλαστράκι-κονσέρβα τοματοπελτέ που είναι τοποθετημένο σε κάθε τραπέζι.
Το επιδόρπιο σας το φυλάω για το τέλος, γιατί πραγματικά με ενθουσίασε: τάρτα με αχλάδια και καραμέλα βουτύρου με παγωτό βανίλια (7 ευρώ). Είναι που έχω κι αδυναμία στις τάρτες, αλλά αυτά τα αχλάδια κομπόστα που μούσκευαν τη φωλιά από φύλλο σφολιάτας μέσα στην οποία... αναπαύονταν, περιχυμένα με σιρόπι καραμέλας και με το παγωτό ως το ιδανικό συμπλήρωμα, απλώς δεν περιγράφονται καλύτερα. Ελπίζω να το ξαναπετύχω το επιδόρπιο αυτό, που για μένα έθεσε τον πήχυ πολύ ψηλά πια και δεν ξέρω πού θα βρω άλλο γλυκό να με ξαναπωρώσει έτσι.

Ετυμηγορία: Helloooo, θα πηγαίνω μέχρι να με σιχαθούνε. Αυτοί, να βλέπουν τη φάτσα μου εννοώ. Εγώ δεν πρόκειται να το βαρεθώ, θαρρώ.
Κουζίνα: μεσογειακή
Τιμές: 23-28 ευρώ, με κρασί σε ποτήρι. Να σημειωθεί ότι το Cucina Povera, για μένα, έχει πετύχει την ιδανική σχέση ποιότητας-τιμής.
Σέρβις: Εδώ μας τα χαλάει λίγο. Όχι ότι δεν είναι ευγενικοί και χαμογελαστοί οι άνθρωποι, απλώς βρίσκω το σέρβις λίιιγο ερασιτεχνικό για το επίπεδο του συγκεκριμένου καταστήματος.
Μουσική: κλασική τζαζ, Pink Martini, Edith Piaf
Διεύθυνση: Ευφορίωνος 13 & Ερατοσθένους, Παγκράτι.
Τηλ: 210 75 66 008