Εστιατόριο Saipan sτο Χαλάνδρι

Το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς μπαίνοντας στο Saipan, ένα πολυασιατικό εστιατόριο που επικεντρώνεται κυρίως στην κινεζική και ιαπωνική κουζίνα, είναι πόσο προσεγμένος είναι ο χώρος του, ένα καθαρά ασιατικό, πολυτελές περιβάλλον.
Το ρεστοράν πήρε το όνομά του από το νησί Saipan της Μικρονησίας, από όπου προέρχονται και πολλές από τις συνταγές. Στη διακόσμηση επικρατεί το βαθύ κόκκινο χρώμα (στους τοίχους, τη μοκέτα και τα φωτιστικά), ενώ το ενυδρείο με τα εξωτικά ψάρια (must κάθε ασιατικού ρεστοράν που σέβεται τον εαυτό του) σε ηρεμεί και σε χαλαρώνει. Τα κεντρικά τραπέζια του εστιατορίου είναι ροτόντες, πάνω στις οποίες είναι προσαρμοσμένο το περίφημο Lazy Susan (επιτέλους έμαθα πώς λέγεται αυτό!), ο περιστρεφόμενος δίσκος που βοηθά στο σερβίρισμα του φαγητού, ένα εξάρτημα που βρίσκω τρομερά διασκεδαστικό -και ενώ το φέρναμε σβούρες χαχανίζοντας με την παρέα μου, μού έφερε στο μυαλό τον παππού μου να μου κουνάει αυστηρά το δάχτυλο λέγοντας: "Μην παίζεις με το φαγητό σου!".
Η ασιατική ευγένεια είναι, ως γνωστόν, χαρακτηριστική, πράγμα που θα διαπιστώσετε και με το σέρβις του Saipan. Αφού παραγγείλετε, θα σας φέρουν καυτά πετσετάκια αρωματισμένα με λεμόνι για να σκουπίσετε τα χέρια σας και οι σερβιτόρες θα σας απλώσουν την υφασμάτινη πετσέτα στην ποδιά σας.
Ο κατάλογος έχει μεγάλη ποικιλία από ορεκτικά, σαλάτες, σούπες και πιάτα με ψάρι, θαλασσινά και κρεατικά. Θα βρείτε πολλά κλασικά πιάτα, όπως γλυκόξινο χοιρινό ή πάπια Πεκίνου, αλλά και πολλές πιο πρωτότυπες γεύσεις, όπως οι Pataya Shrimps, σωτέ γαρίδες με φρέσκο ανανά, λίτσι και λέμονγκρας (23 ευρώ) που παρήγγειλα εγώ. Αρμυρούτσικη τιμή σε ένα γλυκό πιάτο, που όμως θεωρώ ότι άξιζε μέχρι και το τελευταίο σεντ. Παρεμπιπτόντως, έχω πάθει ψύχωση με το λίτσι (γράφεται lychee ή laichi ή lichu ή litchi, τρέχα γύρευε δηλαδή), ένα είδος τροπικού μούρου, από τότε που το ανακάλυψα, αλλά ακόμα δεν έχω βρει πού μπορώ να το προμηθευτώ στην Αθήνα. Κυρίως με τρελαίνει η υφή του, αυτό το "πλοπ" που κάνει όταν το διαλύεις μέσα στο στόμα σου μου προκαλεί αγαλλίαση (μη γελάτε).
Στο θέμα μας: συν τοις άλλοις, η εμφάνιση των πιάτων είναι καταπληκτική -το δικό μου, ας πούμε, σερβιριζόταν με ένα κουκλίστικο λουλούδι σκαλισμένο σε ραπανάκι (θαρρώ). Βέβαια, ο φίλος μου ο Δ. αναρωτήθηκε -και όχι άδικα- αν το λουλούδι το πετάνε ή το επαναχρησιμοποιούν, εφόσον, προφανώς, δεν το τρώει κανείς, πράγμα που θέλω να ελπίζω ότι δεν ισχύει... Από το μενού δοκίμασα και τα steamed meat dumplings (8.50 ευρώ) και το caramel chicken - κοτόπουλο πανέ με γλυκιά σάλτσα και μπρόκολο (18 ευρώ), μια επίσης κλασική συνταγή, όπου, όμως, η προσθήκη του μπρόκολου ήταν ενδιαφέρουσα καθώς έσπαγε τη λιγωμάρα από τη γλυκιά σος. Τέλος, το κατάστημα σερβίρει πραγματικά καλό σούσι. Δοκίμασα τα california rolls (8.50 ευρώ), που ήταν ολόφρεσκα και λεπτοφτιαγμένα (κάποιοι θα πουν ότι το california είναι δυτικότροπο σούσι για φλώρους, αλλά εμένα μ' αρέσουν).
Ο κατάλογος με τα επιδόρπια περιλαμβάνει τα κλασικά τηγανητά φρούτα με παγωτό, αλλά και μερικά δυτικά γλυκίσματα τύπου σουφλέ σοκολάτας και τάρτα λεμονιού. Δε δοκιμάσαμε κάτι, όμως, διότι τα πιάτα που παραγγείλαμε ήταν όλα γλυκά, οπότε δεν αισθανθήκαμε αυτή τη λαχτάρα για γλυκό που σε πιάνει συνήθως μετά από ένα ξεγυρισμένο δείπνο.
Στο τέλος, το κατάστημα φέρνει κι έναν δίσκο με λικέρ, από όπου μπορείς να διαλέξεις όποιο θέλεις για να κλείσεις το γεύμα σου: αμαρέτο, λιμοντσέλο, κουαντρό και άλλα - εμείς ήπιαμε λικέρ μαστίχας.

Ετυμηγορία: σίγουρα θα ξαναπάω.
Κουζίνα: ασιατική, κυρίως Κίνα, Ταϊλάνδη, Ιαπωνία, αλλά και ολίγη Ινδία.
Τιμές: 25-40 ευρώ
Διεύθυνση: Κ. Βάρναλη 9, Χαλάνδρι
Τηλ: 210 68 50 644

P.S. Έτσι, ενημερωτικά: ο όρος Lazy Susan, "τεμπέλα Σούζαν" δηλαδή, προέκυψε από το γεγονός ότι τον 18ο αιώνα, το όνομα Σούζαν ήταν τόσο κοινό στις υπηρέτριες, που το "Σούζαν" κατέληξε να είναι σχεδόν συνώνυμο της υπηρέτριας. Φυσικά, ο όρος "τεμπέλα Σούζαν" δεν ήταν παρά μία σαρκαστική αναφορά στην υποτιθέμενη τεμπελιά του υπηρετικού προσωπικού. Ως αναφορά στο εξάρτημα σερβιρίσματος, ο όρος "Τεμπέλα Σούζαν" πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1917, σε μια διαφήμιση για έναν τέτοιο περιστρεφόμενο δίσκο, σε ένα τεύχος του περιοδικού Vanity Fair. Για περισσότερες πληροφορίες για τον όρο, δείτε εδώ.